Με λιγότερο από 100 μέρες έως τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, οι υποψήφιοι μπαίνουν στην τελική κούρσα για τις κάλπες. Η φετινή εκλογική αναμέτρηση ίσως αποβεί η πιο αμφιλεγόμενη, ξεπερνώντας ακόμη και αυτήν του 2000, όταν η τελική απόφαση της μάχης μεταξύ Γκορ και Μπους κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Οι φετινές εκλογές θα κριθούν εν πολλοίς από την πορεία της πανδημίας, με την Αμερική να καταγράφει την παγκόσμια αρνητική πρωτιά σε κρούσματα (αλλά όχι σε ποσοστό θανάτων).
Μολονότι το γεγονός αυτό οφείλεται, εν μέρει, στον τρόπο που εξετάζονται και καταμετρώνται τα αποτελέσματα των εξετάσεων στις ΗΠΑ, πιστεύεται ότι σχεδόν το 15% του πληθυσμού έχει περάσει τον ιό από τότε που έκανε έκδηλη την παρουσία του, ενώ ο αριθμός όσων μολύνθηκαν εν αγνοία τους διότι παρέμειναν ασυμπτωματικοί λογικά ανεβάζει το ποσοστό αυτό αρκετά υψηλότερα. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει εάν θα υπάρξει μια νέα φθινοπωρινοί έξαρση στις βόρειες πολιτείες ή εάν η χώρα πλησιάζει την πολυπόθητη ανοσία αγέλης, η οποία κάποιοι ερευνητές θεωρούν ότι επιτυγχάνεται πολύ πιο γρήγορα από τις αρχικές εκτιμήσεις του 80%, παρατηρώντας ότι ο ιός αρχίζει και σβήνει μόλις ξεπεράσει το πληθυσμιακό όριο του 20%.
Οι παρενέργειες από τα μέτρα κατά του κορωνοϊού και το σκηνικό των εκλογών
Σε κάθε περίπτωση, άσχετα με την πραγματική πορεία του ιού, η «4η εξουσία» – τα ΜΜΕ – θα επιδιώξουν να συντηρήσουν την κρίση τουλάχιστον έως τον Νοέμβριο. Ειδικά κατά την καλοκαιρινή έξαρση, ο ιός μπορεί να αποδείχθηκε λιγότερο θανατηφόρος από όσο φοβόταν η επιστημονική κοινότητα, αλλά οι συνέπειες από την υστερία που πυροδοτούν τα ΜΜΕ θα είναι σκληρές και πραγματικές. Ήδη η UNICEF κάνει λόγο για επισιτιστική κρίση εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν παγκοσμίως, με τις αρχικές προβλέψεις να κυμαίνονται μεταξύ 83-132 εκατομμύρια επιπλέον ανθρώπων που θα πεινάσουν.
Εν τω μεταξύ, ακόμη δεν έχουν δημοσιευθεί ευρέως οι στατιστικές με τις υπόλοιπες κατηγορίες των θυμάτων που επηρεάστηκαν άμεσα από τον επιβεβλημένο εγκλεισμό. Στις κατηγορίες αυτές περιλαμβάνονται άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας που τους στερήθηκε η απαραίτητη ιατρική φροντίδα, αναγκαίες θεραπείες ή εγχειρίσεις που χρειάζονταν, θύματα ενδοοικογενειακής βίας που αναγκάστηκαν να συζούν με όσους του κακοποιούν κατά συρροήν επί σχεδόν 24ώρου βάσεως, άτομα που παρουσίασαν ψυχολογικές διαταραχές ή ωθήθηκαν στην χρήση ουσιών, παιδιά που αποκλείσθηκαν από τα σχολικά μαθήματά τους και νοικοκυριά που καταστρέφονται στην δίνη της οικονομικής συρρίκνωσης. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η αμφιλεγόμενη (ως μη επιστημονικά αποδεδειγμένη) καθολική επιβολή της χρήσης μάσκας φιγουράρει ως πρώτη είδηση, με άσχετους δημοσιογράφους και πολιτικούς που παριστάνουν τους μαθητευόμενους μάγους να απαιτούν όλο και περισσότερα μέτρα με έναν σαδισμό που χρήζει ψυχολογικής έρευνας.
Αυτό είναι το σκηνικό εντός του οποίου θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, οι οποίες, ως εικός, συγκεντρώνουν παγκόσμιο ενδιαφέρον. Στην Ελλάδα, το ενδιαφέρον αυτό ανέκαθεν υπήρξε μεγάλο, διότι ειδικά μετά τον Β΄ ΠΠ, θεωρήθηκε ότι το μέλλον της χώρας καθορίζεται άμεσα από τις ΗΠΑ. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα συστημικά ΜΜΕ παγκοσμίως, τα κυριότερα ελλαδικά ΜΜΕ τρέφουν μια βαθιά αντιπάθεια για τον σημερινό ένοικο του Λευκού Οίκου. Το να αντιπαθεί κανείς τον Ντόναλντ Τραμπ είναι περίπου πρόσταγμα της μόδας και ως γνωστόν, στην Ελλάδα πιο πολύ μαθαίνει κανείς για την μόδα από τις ειδήσεις παρά για κάτι πραγματικά επίκαιρο.
Τραμπ, Μπάιντεν και οι τζάμπα καμπανοκρουσίες υπέρ του Κάρτερ
Επικρατεί η άποψη ότι η επανεκλογή του κ. Τραμπ θα αποτελέσει αρνητική εξέλιξη για την Ελλάδα, ενώ ο δημοκρατικός αντίπαλός του κ. Μπάιντεν παρουσιάζεται ως φιλικότερος προς την Ελλάδα. Πράγματι, η σχέση που δείχνει να συνδέει τους κ.κ. Τράμπ και Ερντογάν οφείλει να προβληματίζει τον Ελληνισμό, όπως και η διστακτικότητα του Αμερικανού προέδρου να επιβάλει τις κυρώσεις που προβλέπει η νομοθεσία της χώρας του επάνω στην Τουρκία για την αγορά S-400. Η ανοχή της τουρκικής στρατιωτικής δράσης στην Συρία και την Λιβύη, αλλά και η προδοσία των Κούρδων μαχητών από τους Αμερικανούς συμμάχους τους είναι κακά σημάδια.
Πλην όμως, ο κ. Μπάιντεν, ως μέλος της κυβέρνησης Ομπάμα, δεν έκανε και πολλά να γλιτώσει την Ελλάδα από την γερμανική μπότα που διέλυσε το κράτος ολοκληρωτικά ή από τα γαμψά νύχια του ΔΝΤ. Παράλληλα, ας μην ξεχάσουμε ότι ο κ. Ομπάμα υπήρξε ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που επισκέφθηκε την Τουρκία, χωρίς να επισκεφθεί και την Ελλάδα, αλλάζοντας τις ισορροπίες μεταξύ Ουάσιγκτον-Αθήνας-Άγκυρας. Επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι ο δημοκρατικός υποψήφιος πρόεδρος δείχνει σκιά του παλιού του εαυτού, εμφανώς γερασμένος και με ξεκάθαρο πρόβλημα ολοκλήρωσης προτάσεων, γεγονός που τρέφει φήμες ότι υπάρχει πρόβλημα με τον ειρμό της σκέψης του και ότι ίσως βρίσκεται στα πρώτα στάδια της γεροντικής άνοιας. Άρα, σε περίπτωση εκλογής του, η Ελλάδα θα έχει να συνομιλεί με τον ίδιο ή με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω του και συνδέονται με μορμολύκεια της παγκοσμιοποίησης και του εθνομηδενισμού;
Άλλωστε, είναι γεγονός ότι το 1976, όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές ο Τζίμη Κάρτερ, οι καμπάνες στην Κύπρο χτυπούσαν χαρμόσυνα, διότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος θεωρείτο φιλικά διακείμενος προς την Κύπρο και σε κάθε περίπτωση καλύτερος από τους ρεπουμπλικάνους, επί της διακυβερνήσεως των οποίων επετράπη στην Τουρκία να πραγματοποιήσει την εισβολή στην μεγαλόνησο. Και όμως, εμβρόντητος ο Ελληνισμός είδε τον κ. Κάρτερ να αίρει το αμερικανικό εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία, που αποτελούσε ίσως το κορυφαίο επίτευγμα του ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ. Σταδιακά, το ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας άρχισε να γέρνει υπέρ των γειτόνων, οι οποίοι τρέφουν ηγεμονικές φιλοδοξίες που περιλαμβάνουν ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου.
Αν τα εγχώρια ΜΜΕ εστίαζαν στα πραγματικά προβλήματα…
Αυτά, όμως, δεν φροντίζουν να τα αναλύουν στα σχόλιά τους, διάφοροι προβεβλημένοι δοκησίσοφοι παρουσιαστές της ελλαδικής τηλεόρασης, οι οποίοι αποφαίνονται επί παντός επιστητού με ιταμό ύφος ιεροεξεταστή του μεσαίωνα. Πιθανόν, ούτε ο κ. Τραμπ ούτε ο κ. Μπάιντεν θα επηρεάσουν καθοριστικά από μόνοι τους τις εξελίξεις στην περιοχή, οι οποίες σχεδιάζονται μεθοδικά και σε βάθος χρόνου από το βαθύ αμερικανικό κράτος και την γραφειοκρατία των υπουργείων εξωτερικών και άμυνας. Οι φιλίες, συμπάθειες ή και τρέλες του εκάστοτε προέδρου (προσωρινού ένοικου) δεν φαντάζουν ικανές να μπορούν να ανατρέψουν μακρόπνοα σχέδια αξίας δισεκατομμυρίων. Βέβαια, το γεγονός αυτό δεν βοηθά και πολύ την τηλεθέαση.
Όση δύναμη και να διαθέτει ο εκάστοτε πλανητάρχης, μια χώρα που έχει παραδοθεί ολοκληρωτικά στην μοιρολατρία δεν μπορεί να ελπίζει σε πολλά πράγματα. Άσχετα με το ποιος εκλεγεί πρόεδρος, ακόμη και αν κάποια στιγμή αναδειχθεί κάποιος ελληνοαμερικανός υποψήφιος, η τύχη της Ελλάδας θα συνδιαμορφωθεί από την θέληση της εντόπιας κυβέρνησης και του ελληνικού λαού να μην παραδώσει την ελευθερία του αμαχητί. Όταν μια χώρα προγραμματίζει σε βάθος χρόνου με επιτελική οργάνωση και έξυπνες επενδύσεις, όταν αναλύει και διορθώνει τα λάθη του παρελθόντος, όταν καθιστά γνωστή έργω και λόγω την απόφασή της να μην απωλέσει τα κεκτημένα της χωρίς να δημιουργήσει σοβαρά αντίποινα για τους τολμητίες, τότε μόνο δικαιούται να έχει άποψη για διεθνή ζητήματα και να σχολιάζει τα εσωτερικά άλλων κρατών.
Εάν οι δημοσιογράφοι ασκούσαν την ίδια πίεση στους πολιτικούς για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας που ασκούν για την επιβολή της χρήσης μάσκας ή της αύξησης των προστίμων, εάν ο πρωθυπουργός δεχόταν τις υποδείξεις γεωπολιτικών ειδημόνων και στρατηγικών σχεδιαστών με την ίδια προθυμία που τις δέχεται από τους λοιμωξιολόγους, η σημασία των αμερικανικών προεδρικών εκλογών θα παρουσιαζόταν με περισσότερη σοβαρότητα από τα ελλαδικά ΜΜΕ… ή τουλάχιστον με λιγότερη γελοιότητα.
