Οι χώρες εκτός Αφρικής με τουλάχιστον ένα εκατομμύριο κατοίκους, αλλά λιγότερες από 1000 περιπτώσεις covid ανά ένα εκατομμύριο κατοίκους περιλαμβάνουν, ιδίως: Λάος, Βιετνάμ, Καμπότζη, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη, Κίνα (πρώην Wuhan), Νέα Ζηλανδία, Νότια Κορέα, Κούβα, Χονγκ Κονγκ και Αυστραλία (π.χ. Βικτώρια).

Άλλες μεγάλες χώρες με χαμηλή συχνότητα εμφάνισης ανά πληθυσμό περιλαμβάνουν την Ιαπωνία, τη Φινλανδία και τη Νορβηγία.

Τα τυπικά «αντιδραστικά» μέτρα δεν μπορούν να το εξηγήσουν αυτό:

Δεν μπορεί να είναι μάσκες, καθώς και οι περισσότερες από τις χώρες που πλήττονται περισσότερο έχουν υποχρεωτικές μάσκες.

Δεν μπορεί επίσης να είναι εθνικό κλείδωμα, καθώς και οι περισσότερες από τις χώρες που πλήττονται περισσότερο έχουν επίσης κλείσει.

Και δεν μπορεί να είναι μαζική δοκιμή PCR, καθώς πολλές από τις χώρες που πλήττονται περισσότερο έχουν επίσης πολύ υψηλά ποσοστά δοκιμών.

Αντ’ αυτού, ο πιο σημαντικός παράγοντας ήταν ο έγκαιρος έλεγχος των συνόρων (από τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο), κάτι που έκαναν όλες οι παραπάνω χώρες.

Αυτό είναι ευκολότερο για τα νησιά, όπως πράγματι είναι πολλές από τις παραπάνω χώρες.

Μια δεύτερη ομάδα ταχείας αντίδρασης περιλαμβάνει χώρες που συνορεύουν άμεσα με την Κίνα, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν εμπειρία με την επιδημία SARS 2003 – 1.

Ακόμα και με έγκαιρο έλεγχο των συνόρων, ωστόσο, μερικά μολυσμένα άτομα ενδέχεται να έχουν ήδη εισέλθει στη χώρα. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ταυτοποιηθούν και να απομονωθούν πολύ γρήγορα. Αυτό μπορεί να γίνει με χρήση υψηλής τεχνολογίας (με γρήγορους ελέγχους PCR, όπως στην Κίνα, την Ταϊβάν, τη Νότια Κορέα) ή με μεθόδους χαμηλής τεχνολογίας (με απομόνωση κατά ομάδες, όπως στο Βιετνάμ και την Ταϊλάνδη. Το Βιετνάμ απομόνωσε έως και 200.000 άτομα).

Επιπλέον, οι δυνητικά μολυσμένοι άνθρωποι πρέπει να απομονωθούν όχι στο σπίτι – όπου μπορούν να μολύνουν την οικογένεια και τους γείτονές τους – αλλά σε ειδικές εγκαταστάσεις απομόνωσης, κάτι που πράγματι έκαναν οι περισσότερες από τις παραπάνω χώρες. Αυτό είναι ευκολότερο για τις αυταρχικές χώρες (όπως η Κίνα, το Βιετνάμ και η Ταϊλάνδη), αλλά και δημοκρατικές χώρες με χαμηλή φήμη όπως η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία.

Στην Αυστραλία, μόνο η πολιτεία της Βικτώριας και η πρωτεύουσα της Μελβούρνης απέτυχαν να απομονώσουν σωστά τα μολυσμένα άτομα και, αντίθετα, μπήκαν σε ένα κλείσιμο μηνών.

Υπάρχουν (μη αφρικανικές) χώρες με χαμηλή ένταση χωρίς πρώιμο και αυστηρό έλεγχο των συνόρων; Οχι.

Μερικές χώρες συνέβησαν να αποφύγουν το κύμα της άνοιξης, αλλά πιάστηκαν στο φθινόπωρο. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει την Τσεχική Δημοκρατία (και το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης) καθώς και την Ουρουγουάη στη Νότια Αμερική. Ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ (κυρίως στο Midwest) ανήκουν επίσης σε αυτήν την ομάδα.

Είναι ενδιαφέρον, στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ήθελε να κλείσει τα σύνορα νωρίς, αλλά οι ανώτεροι εμπειρογνώμονες υγείας ήταν αντίθετοι…

Η υπόθεση της «προϋπάρχουσας ανοσίας» λόγω παρόμοιων κορονοϊών, π.χ. στη Νοτιοανατολική Ασία, δεν φαίνεται να ισχύει: ενώ η Ταϊλάνδη, το Λάος και το Βιετνάμ έχουν πολύ λίγες μολύνσεις, οι άμεσοι γείτονές τους η Μιανμάρ (Βιρμανία), η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες έχουν πολλές.

Συμπερασματικά, εάν δεν θέλατε πρόβλημα με τον κορανοϊό, να μην αφήνατε τον κορανοϊό να εισέλθει.

Μόνο μερικές εβδομάδες καθυστέρησης μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως στις περιπτώσεις της Γαλλίας εναντίον της Γερμανίας ή της Νορβηγίας εναντίον της Σουηδίας. Αντίθετα, όταν ο κορονοϊός είναι ήδη διαδεδομένος σε μια χώρα, τα περισσότερα από τα μέτρα που συζητήθηκαν έχουν αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικά (και καταστροφικά).

Όσον αφορά τον οικονομικό αντίκτυπο, τα δεδομένα του ΔΝΤ δείχνουν σαφώς ότι όσο πιο δύσκολο και μεγαλύτερο είναι το μάντρωμα, τόσο μεγαλύτερη είναι η οικονομική συρρίκνωση. Ωστόσο, οι περισσότεροι εγκλεισμοί σημειώθηκαν ως απόκριση σε ήδη υψηλό ποσοστό μόλυνσης (λόγω καθυστερημένου ελέγχου των συνόρων).

Ο οικονομικός αντίκτυπος εξαρτάται επιπλέον από τη δομή της οικονομίας (π.χ. ρόλος της τουριστικής βιομηχανίας και των εξαγωγικών αγορών).

Μόνο κυβερνήσεις που στόχευαν να σκοτώσουν την χώρα, αλλά όχι τον ιό, συνέχισαν με ανοιχτά σύνορα και φυλακισμένους τους υγιείς.

Originally posted 2020-12-08 12:36:00.

Written by

Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ

Ο Ιωάννης Νασιούλας είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας. Είναι Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης "Νέα Αρχή για την Θεσσαλονίκη", Δημοτικός Σύμβουλος και Υποψήφιος Δήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης.