Γνωρίζουμε πολύ καλά τι μας αρέσει. Αυτό που δε γνωρίζουμε είναι γιατί μας αρέσει. Πώς μας επηρεάζει ο χώρος; Μας κάνει σκληρούς ή μας καλλιεργεί; Ασκεί την ίδια επιρροή σε όλους και εν τέλει αυτό που αρέσει σε μας, αρέσει και στους άλλους;
Οι χώροι που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς είναι κοινά αποδεκτοί. Όχι μόνο για το αρχιτεκτονικό τους ενδιαφέρον, αλλά και γιατί ο κόσμος νοιώθει ασφαλής, ευδιάθετος και κοινωνικός. Για να το αντιληφθούμε αρκεί ν’ ανατρέξουμε σε προσωπικές μας εμπειρίες.
Όταν εισερχόμαστε σ’ ένα χώρο που δεν αερίζεται σωστά, νοιώθουμε δυσφορία. Όχι όμως όλοι. Δεν μυρίζουν όλοι αντικειμενικά. Το ίδιο συμβαίνει και με την αισθητική. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την τέχνη είναι κατευθυνόμενος από ισχυρότατους προσωπικούς, τοπικούς και παγκόσμιους παράγοντες.
Στις δυτικές κοινωνίες το μαύρο χρώμα συμβολίζει το θάνατο, γι αυτό και φοράμε μαύρα όταν πενθούμε. Στην ανατολή όμως συμβολίζεται με το λευκό. Αλλά γιατί αυτή η διαφορά; Το μαύρο απορροφάει όλο το μήκος κύματος του φωτός και δεν ακτινοβολεί κανένα. Καταπίνει τη ζωή. Το λευκό από την άλλη είναι καθαρό και αγνό. Η τοπική κουλτούρα – πολιτισμός επηρεάζει βαθειά τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Το βουνό δε δείχνει το ίδιο από όλες τις οπτικές γωνίες.
Για τους Ευρωπαίους, η αμερικάνικη κατασκευαστική κλίμακα πόλεων, κατοικιών και αυτοκινήτων είναι βαρετή. Η απόσταση είναι αυτή που καθορίζει τον τρόπο που θα μιλήσουμε, θα κινηθούμε και θα εστιάσουμε την προσοχή μας. Το πώς θα συμπεριφερθούμε στη σφαίρα του χώρου.
Οι παγκόσμιοι παράγοντες είναι οι αρχές των πραγμάτων. Το πώς είναι το πράγμα. Έχουν κοινή επίδραση σε όλους ανεξαιρέτως. Για παράδειγμα το κόκκινο χρώμα αυξάνει το μεταβολισμό ενώ το μπλε τον μειώνει. Το κόκκινο βοηθάει τα αυτιστικά παιδιά να γίνουν πιο ενεργητικά, ενώ το μπλε ηρεμεί τα υπερκινητικά κάνοντας τα περισσότερο εσωστρεφή.
Οι προτιμήσεις έχουν ένα βάθος που διαφεύγει της βέβαιης τεκμηρίωσης.
Originally posted 2018-03-09 19:26:04.
