Ένα συνηθισμένο ερώτημα που τίθεται στις μέρες μας είναι ο διαχωρισμός των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά. Ειδικά όσον αφορά το χασίς και τα παραισθησιογόνα, μοιάζει να επικρατεί μια μορφή κοινωνικής ανεκτικότητας. Ο χρήστης τέτοιου είδους ουσιών εφησυχάζει την συνείδησή του, σε καμία περίπτωση δεν θεωρεί τον εαυτό του ναρκομανή και οι κοντινοί του εφησυχάζουν την ανησυχία τους με την δικαιολογία ότι “όλα τα παιδιά σήμερα κάτι παίρνουν”
Ένας τέτοιος διαχωρισμός είναι επικίνδυνος, αν όχι ύποπτος. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και η περιστασιακή χρήση χασίς και παραισθησιογόνων μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ψυχολογικές και ψυχιατρικές βλάβες στον οργανισμό. Τέτοιες μπορεί να είναι κρίσεις πανικού η αγοραφοβίας, κατάθλιψη και σε ορισμένες περιπτώσεις ψυχώσεις, διαταραχές προσωπικότητας, διπολικές διαταραχές ή ακόμη και σχιζοφρένεια. Η μακροχρόνια χρήση “μαλακών” ουσιών είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στις παραπάνω συνέπειες η θα μεταπηδήσει στα λεγόμενα “σκληρά” ναρκωτικά.
Το πέρασμα από τα “μαλακά” στα “σκληρά” ναρκωτικά είναι μία φυσική πορεία. Ο χρήστης μαθαίνει να ζει σε μία εικονική πραγματικότητα, χάνει σταδιακά την ικανότητά του να επικοινωνεί με τους ανθρώπους, δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις εργασιακές του υποχρεώσεις, ενώ οι οικογενειακές και φιλικές σχέσεις πλήττονται βαθύτατα. Ο άνθρωπος χάνει το νόημα της απλής φυσιολογικής ζωής και καλλιεργεί μια “ναρκοκουλτούρα” όπου κυριαρχούν οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες. Όλα μοιάζουν ξενέρωτα, επικρατούν οι ονειροπολήσεις και η διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη να “γεμίσει το κεφάλι του”
Ο εθισμένος από τα ναρκωτικά οποιασδήποτε μορφής είναι αιχμάλωτος. Είτε η χρήση του είναι περιστασιακή είτε είναι μόνιμη, η αλήθεια είναι ότι είναι εθισμένος. Το θέμα που αντιμετωπίζει δεν είναι το είδος της ουσίας και τι σημαίνει αυτό για τον οργανισμό του, αλλά το γεγονός ότι είναι μια προσωπικότητα που αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, στην καθημερινότητα του, που δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα συναισθήματα του, που χρειάζεται ανάμεσα στον ίδιο και την ζωή του έναν ενδιάμεσο (την ουσία) για να υπάρξει με κάποιο τρόπο.
Εθισμός είναι η τάση κάποιου ανθρώπου να επαναλαμβάνει με καταναγκαστικό τρόπο συγκεκριμένες συμπεριφορές. Η εθιστική προσωπικότητα παγιδεύεται σε φαύλους κύκλους επανάληψης και αύξησης της χρήσης παρά το γεγονός ότι είναι άπειρες οι φορές που αποφασίζει να την σταματήσει η να την ελέγξει ίσως και να κάνει κάποιες άδοξες προσπάθειες, μόνο και μόνο για να διαψευστεί λίγο αργότερα.
Είναι μία απόφαση που παίρνει για να μην την κρατήσει, μια γεωγραφική απόδραση, ένα φάρμακο, μία αντικατάσταση της αγαπημένης ουσίας με μία άλλη, ή ο συνδυασμός της με αλκοόλ και φάρμακα. Τίποτα δεν βοηθά, τίποτα δεν έχει διάρκεια, η σκέτη αποχή από την χρήση προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση σοβαρά ψυχολογικά συμπτώματα και στην χειρότερη ψυχολογικά και σωματικά. Κρίσεις επιθετικότητας, κατάθλιψης και αντικοινωνικών συμπεριφορών ακολουθούν τις άδοξες προσπάθειες για να ηρεμήσουν όλα με το επόμενο τσιγάρο, με την επόμενη δόση. Η μονότονη επανάληψη και αύξησή της είναι μονόδρομος.
