Η προσωρινή κατάπαυση του πυρός που επιτεύχθηκε στην Συρία μετά από μιαν αλλόκοτη «επίθεση φιλίας» εκ μέρους των ΗΠΑ προς τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν οδηγούν τις εξελίξεις στην επόμενη φάση. Την ίδια ώρα που η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο προσπαθεί να βρει τρόπο να ερμηνεύσει την απροκάλυπτη συμπάθεια και εκτίμηση που εκφράζει ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόλαντ Τραμπ προς τον Τούρκο ομόλογό του μέσω Twitter, επισήμων αποσταλμένων και σκανδαλώδους προστασίας από τις προσήκουσες τιμωρίες που επισύρουν οι εγκληματικές πράξεις του, οι εφιαλτικές μνήμες από την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο ξεπροβάλλουν μέσα από τα τουρκοσυριακά σύνορα. Με τις ευλογίες των μεγάλων παικτών στην διεθνή σκακιέρα, η Τουρκία επιτέθηκε σε γειτονικό κράτος και ήδη διαπραγματεύθηκε την κατοχή ξένης γης, την οποία θα επιχειρήσει να αποικίσει σε ανύποπτο χρόνο. Ο ΟΗΕ δεν κατάφερε καν να καταδικάσει την επίθεση και να εκδώσει ψήφισμα εναντίον της Άγκυρας, ενώ η ξεδοντιασμένη ΕΕ αρκείται να μοιράζει τσάι και συμπάθιο, αλλά ελάχιστες κυρώσεις.
Βέβαια, η Συρία του 2019 δεν είναι η Κύπρος του 1974. Αφενός, υπάρχει ένας πολυπληθής μαχητικός και μπαρουτοκαπνισμένος κουρδικός λαός, οι δυνάμεις του οποίου αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος στην μάχη κατά των τζιχαντιστών και που έχει την δυνατότητα να καταγάγει μεγάλα πλήγματα στην Τουρκία μέσα από τον διαρκή ανταρτοπόλεμο που γνωρίζει τόσο καλά. Ένας λαός όπου τα μοναδικά «σέλφι» που γνωρίζουν τα νεαρά κορίτσιά είναι στο μέτωπο με το όπλο παρά πόδα και οι μοναδικές τουρκικές σειρές που παρακολουθούν οι γιαγιάδες είναι αυτές των ισλαμοφασιστών που σημαδεύουν ενίοτε κι εκείνες με τα τουφέκια τους δεν είναι εύκολος αντίπαλος.
Εξάλλου, η Συρία ανήκει στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, η οποία, αφού κατόρθωσε να διατηρήσει τον Μπασάρ αλ Άσαντ στην εξουσία μέσα στην δίνη του εμφυλίου πολέμου που μαίνεται στην περιοχή τα τελευταία χρόνια, φροντίζει τώρα να καλύψει το κενό που άφησαν οι απερχόμενες(;) αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις. Μετά από την εθελούσια αποσκίρτηση του Προέδρου Ερντογάν από το δυτικό μαντρί και τον εναγκαλισμό του με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο τελευταίος αποκτά ολοένα και περισσότερο έλεγχο στην περιοχή. Οι δυνάμεις των Κούρδων που αγωνίζονται για την δημιουργία του δικού τους κράτους και έμοιαζαν να είχαν εξασφαλισμένη την στήριξη της Αμερικής αποτελούσαν, ίσως, το σπουδαιότερο αντίβαρο στην ρωσική παντοδυναμία. Τώρα, με την εγκατάλειψή τους στο έλεος του «σουλτάνου» από τις ΗΠΑ, αναγκάζονται να συνάψουν μια συμβιωτική σχέση με την Δαμασκό και την Μόσχα.
Η ύβρις του σουλτάνου θα επισύρει την τίσιν;
Οι επόμενες κινήσεις θα δείξουν εάν η εύθραυστη συμφωνία Τραμπ-Ερντογάν θα κρατήσει και εάν εξυπηρετεί τους στόχους αμφοτέρων. Η παράλογη συμπεριφορά του ιδιόρρυθμου Αμερικανού προέδρου ενδέχεται να εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα, όπως την αποφυγή μιας πετρελαϊκής κρίσης σε μια προεκλογική περίοδο όπου εκφράζονται ευρύτερες ανησυχίες για μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση που μπορεί να βρίσκεται προ των πυλών. Παράλληλα, ουδείς γνωρίζει εάν οι κινήσεις Αμερικής και Ρωσίας, οι οποίες συμμάχησαν στον ΟΗΕ για να μην εκδοθεί καταδικαστικό ψήφισμα εις βάρος της Τουρκίας από το Συμβούλιο Ασφαλείας, δεν είναι συντονισμένες στο πλαίσιο κάποιου ευρύτερου γεωστρατηγικού παιγνιδιού.
Άλλωστε, στον πόλεμο, πολλές φορές δεν έχει σημασία πόσα γρήγορα και ανώδυνα καταλάβει η μια πλευρά τις θέσεις της άλλης, αλλά εάν μπορεί να τις κρατήσει μακροπρόθεσμα και έναντι ποιου τιμήματος. Οι θριαμβολογίες του αρχιτρομοκράτη κ. Ερντογάν για την ασφάλεια ζώνης και την πάταξη των Κούρδων «τρομοκρατών» μπορεί σύντομα να ανατραπούν σε θρηνωδίες για το προσωπικό του «Βιετνάμ», όπου ενδέχεται να χαντακωθεί ο ίδιος και η χώρα του.
Η Γαλλία μπλοκάρει τα Σκόπια για δεύτερη φορά
Στο περιθώριο αυτής της κρίσης, η σύνοδος κορυφής της ΕΕ έβγαλε κάποιες ενδιαφέρουσες αποφάσεις, μία εκ των οποίων υπήρξε το μπλοκάρισμα στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια. Παρά την πολυθρύλητη πρεμούρα της Δύσης να εντάξει το κεντροβαλκανικό αυτό κρατίδιο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, η Γαλλία πρόβαλε αντιστάσεις στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής, μη διστάζοντας να ασκήσει μόνη της βέτο και να εμποδίσει την ενταξιακή διαπραγμάτευση των Σκοπίων, όπως έκανε στο Βουκουρέστι το 2008, στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ. Παρόλη την πίεση που ασκήθηκε από την Γερμανία, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Γαλλία παρέμεινε αμετακίνητη στις θέσεις της, εκφράζοντας επιφυλάξεις για την διεύρυνση της Ένωσης και πυροδοτώντας πρόωρες εκλογές στα Σκόπια. Οι θέσεις της Γαλλίας στο συγκεκριμένο ζήτημα και οι ταυτίσεις της – ηθελημένα ή μη – με τα φυσικά ελληνικά συμφέροντα (ακόμη και όταν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση δεν το πράττει) παρουσιάζουν ενδιαφέρον και χρήζουν περαιτέρω μελέτης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γαλλία θέλει να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο με την εξόρυξη υδρογονανθράκων στο πολλά υποσχόμενο «οικόπεδο 7» εντός της κυπριακής ΑΟΖ, παρά τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας και ίσως χρειαστεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και με στρατιωτικά μέσα.
Με τα «ευρωπαϊκά» όνειρα των Σκοπιανών να μην εκπληρώνονται προς το παρόν, μένει να φανούν οι αντιδράσεις. Ήδη έχουν παρατηρηθεί παραβιάσεις της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών εκ μέρους της απερχόμενης κυβέρνησης Ζάεφ. Η αποτυχία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ θα ωθήσει άραγε τα Σκόπια στην εσωστρέφεια και σε εθνικιστικές κορόνες και αντιδράσεις;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα είναι υπόλογη εάν δεν καταγγείλει την ΠτΣ
Η προδοσία των Κούρδων από την κυβέρνηση Τραμπ δείχνει ότι οι θυσίες ξεχνιούνται πολύ εύκολα από τις υπερδυνάμεις, οι οποίες φροντίζουν αποκλειστικά και μόνο για τα εκάστοτε συμφέροντά τους. Η Ελλάδα δεν είχε και δεν έχει τίποτα να κερδίσει από το ξεπούλημα του Μακεδονικού ονόματος, ούτε πρόκειται να προσμετρηθεί η τάχα «αυτοθυσία» της από τις ΗΠΑ και την ΕΕ σε κάποια μελλοντική κρίση, όπου αποκλειστικό κριτήριο των κινήσεων θα παραμείνει πάντα το συμφέρον των μεγάλων παικτών.
Με τις όποιες θεωρίες περί αναγκαίου κλεισίματος διπλωματικών μετώπων για δήθεν ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης της Ελλάδας να καίγονται σαν τσιγαρόχαρτο, αναρωτιέται κανείς εάν η παρούσα κυβέρνηση θα επιμείνει να ακολουθεί την σκολιά πορεία που χάραξε η προηγούμενη. Η διάπραξη ενός λάθους είναι καταδικαστέα, αλλά η φαύλη εμμονή στην κατ’εξακολουθήση διάπραξη του λάθους αυτού πρόκειται για κάτι ακόμη χειρότερο και πιο επικίνδυνο. Εάν η κυβέρνηση Τσίπρα ευθύνεται για την προδοτική ΣτΠ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα φέρει τεράστιες ευθύνες για την υποστήριξή της, παρά την μη τήρησή της από την απέναντι πλευρά και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται για καταγγελία της.
Originally posted 2019-10-21 19:12:10.
