Με τίτλο “Σταματάμε να ρουφάμε” ξεκίνησε δυναμικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης για την τεράστια οικολογική καταστροφή που συντελείται από την αλόγιστη γενικότερα χρήση πλαστικού και ειδικότερα του γνωστού μας καλαμακιού. Η πλαστική σακούλα που εδώ και χρόνια έχει βγει, όχι ολοκληρωτικά, από την καθημερινότητα των Αμερικανών και πολλών Ευρωπαίων, μπορεί ήδη να έχει αποδώσει καρπούς οικολογικά, ωστόσο στη χώρα μας αποτέλεσε απλώς μια ακόμη ευκαιρία υπερφορολόγησης των Ελλήνων.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου το καλαμάκι για τον Έλληνα είναι πολύ σημαντικό. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στη γνωστή διαφωνία Βορρά και Νότου για τη σημασία του όρου αλλά για το γεγονός ότι συνδέεται με τις μεγαλύτερες λατρείες των Ελλήνων που είναι οι καφέδες. Θα αποτελούσε πρώτης τάξεως αστείο αν πίσω από την χιουμοριστική μας αναφορά δεν κρυβόταν οι φόβοι μας για την προχειρότητα που αντιμετωπίζονται όλα τα μεγάλα ζητήματα στη χώρα. Δεν θα εκπλαγούμε λοιπόν αν ακούσουμε από το οικονομικό επιτελείο την κυβέρνησης μία νέα μεγάλη στροφή στην οικολογική συνιστώσα του Σύριζα που θα εμπνέει για φόρο στα καλαμάκια. Ένας φόρος που όπως στις σακούλες, δεν συνοδεύονται από μέτρα για την ευαισθητοποίηση των πολιτών, αλλά αποτελεί καθαρά ένα εισπρακτικό μέσο.
Βέβαια ο Έλληνας μπορεί να παραφορτώσει τις πλαστικές του σακούλες για να κάνει οικονομία, μπορεί να τον δει κανείς να παίρνει κάτι στο χέρι ή να χρησιμοποιεί σακούλες πολλών χρήσεων. Σε καμία όμως περίπτωση, δεν πρόκειται να πιει τη φραπεδιά του χωρίς καλαμάκι.
Αυτό θα πρέπει να το έχουν υπόψη τους στην κυβέρνηση των ξένων.
