Οι κυβερνητικοί δημιουργούν στερεότυπα για να υποστηρίξουν το αφήγημά τους… το αφήγημα των σοβαρών «εκπολιτιστών» και των γραφικών «λαικιστών». To περιβάλλον θερμοκηπίου βοηθά στη χειραγώγηση και στην εξαπάτηση.
Γενικώς παρατηρώ ότι εκείνοι που δηλώνουν ότι είναι κατά της δημιουργίας και διάδοσης στερεοτύπων, κατά του ισοπεδωτισμού και πάει λέγοντας, καλλιεργούν αυτά ακριβώς τα πράγματα… και συγκεκριμένα, πιστεύουν και καλλιεργούν οι ίδιοι στερεότυπα, υποστηρίζοντας ότι οι σύγχρονοι «Μακεδονομάχοι»…
1) είναι οπισθοδρομικοί, απολίτιστοι και βάρβαροι ανάδελφοι εθνικιστές/φασίστες που μισούν τα άλλα έθνη/ομάδες,
2) είναι ελαφρόμυαλοι αφελείς που παρασύρονται λόγω της άγνοιας και της αγραμματοσύνης τους,
3) είναι μαριονέτες χωρίς δική τους σκέψη και βούληση που παρασύρονται από κόμματα (όχι το δικό τους φυσικά) και σκοπιμότητες,
4) είναι απατεώνες/κερδοσκόποι που σκέφτονται μόνο το υλικό κέρδος αφού θα αναγκαστούν να μοιράζονται το brand name,
5) θεωρούν ότι οι «άλλοι» κάναν τις σφαγές στην ιστορία και εμείς τους πετούσαμε λουλούδια και συνεπώς είμαστε πάντα οι «καλοί της ιστορίας».
Όμως, τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ισχύουν για ανθρώπους της κάθε σχολής σκέψης (και για την ακρίβεια, μάλιστα, εμφανίζονται περισσότερο σε σχολές σκέψης που βασίζονται σε δόγματα). Η κάθε «όχθη» έχει δική της άποψη, το δικό της πεδίο θέασης και παντού υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να τεκμηριώσουν τι βλέπουν. Στην προκειμένη περίπτωση βλέπω ότι η ρήξη στους ορισμούς, στις έννοιες και στις ερμηνείες της πραγματικότητας είναι βαθιά και, από ένα σημείο και μετά, είναι θέμα υποκειμενικό και είναι θεμιτό ο καθένας να ξεκινά από κάποια βάση/θέαση της πραγματικότητας, καθότι υπάρχουν επιλογές και δεν υπάρχει απόλυτη αντικειμενικότητα, ούτε συνθήκες θερμοκηπίου.
Ασφαλώς σε περίοδο έντασης και κρίσης τα συναισθήματα εντείνονται και εκδηλώνονται περισσότερο και καλλιεργείται πόλωση μεταξύ διαφορετικών προσεγγίσεων. Στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι οι Σέρβοι, όπως και άλλοι βαλκάνιοι πληθυσμοί, είναι πολιτισμικά ξαδέρφια μας και στο παρελθόν έχουν ενταχθεί επιτυχώς στην ελλαδική κοινωνία και κουλτούρα, επηρεάζοντας θετικά την εξέλιξή της. Η φιλία μας, ειδικά με τους Σέρβους, είναι βαθιά και το ίδιο θα πρέπει να καλλιεργηθεί περισσότερο και με τους άλλους λαούς, αλλά με τους σωστούς τρόπους στο πλαίσιο μιας Ενωμένης Ευρώπης. Επίσης είναι γνωστό ότι υπήρχε ισχυρή σλαβοφωνία στην ευρύτερη περιοχή πριν το 20ο αιώνα και ότι έγιναν διώξεις εκατέρωθεν. Αυτό που αμφισβητείται είναι η ύπαρξη «Μακεδονικής» εθνότητας, συνείδησης και γλώσσας, λαμβανομένου υπόψη ότι κάθε ιστορική περίοδος πρέπει να κρίνεται στον ιστορικό της χρόνο και παράλληλα η ιστορία και η πορεία ενός λαού να εξετάζεται σε βάθος χρόνου με συγκεκριμένα κριτήρια που να ισχύουν για όλους. Αυτό που αμφισβητείται είναι ότι δεν πρόκειται για ένα πολιτισμικό θέμα, αλλά για ένα θέμα κυρίως πολιτικό και γεωπολιτικό. Αυτό που αμφισβητείται και προκαλεί είναι η δήλωση Ζάεφ (λίγο μετά τη συμφωνία) «Οι Μακεδόνες και οι Έλληνες». Σε αυτό το σημείο κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι ορισμένοι φανατικοί υπερασπίζονται τους “-ισμούς” των «άλλων», έχοντας εμφανώς ηπιότερα κριτήρια για τους «άλλους».
Αυτό που πιθανόν κάποιοι δεν έχουν κατανοήσει είναι ότι πλέον θα αναγνωρίζεται “Μακεδονική” ταυτότητα και η γλώσσα… μετά από πιέσεις Αμερικάνων και Γερμανών (που θα παραμείνουν πίσω από το “τεχνητό” αυτό κράτος) και ότι δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού έχεις, αρκεί να μη βλάπτεις τα συμφέροντα και την υπόσταση/ταυτότητα του άλλου.
Συνεχίζοντας όσον αφορά τα στερεότυπα, ειναι ενδεικτική μια φράση του υπουργού Εξωτερικών κ. Κοτζιά, ο οποίος, μεταξύ άλλων, δήλωσε στην κάμερα χθες: «Από 1.000.000 διαδηλωτές πήγαμε στους 100.000 και τώρα στους 4.000. Αυτό δείχνει ότι ο ελληνικός λαός σπάει τα στερεότυπα». Τη δήλωση θα τη βρείτε εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=bT6gJUIgC1o
Ο κ. Κοτζιάς μάλλον υποκρίνεται και ειρωνεύεται τους πολίτες όταν απαξιώνει την άποψη, τη βούληση και τη στάση τους (μη προσπαθώντας να τα κατανοήσει), όταν προασπίζεται τη βαριά αστυνομοκρατία των δακρυγόνων και των χημικών απέναντι στους αντιφροντούντες και όταν βοηθά στην καλλιέργεια τόσο ωμών στερεοτύπων, υποκρινόμενος, την ίδια στιγμή, ότι μάχεται εναντίον τους. Φυσικά δεν το κάνει μόνο ο κ. Κοτζιάς, αλλά και χιλιάδες υποστηρικτές του, που κάθε άλλο παρά ελεύθερα σκέφτονται και κάθε άλλο παρά τίμιοι είναι στην κριτική τους και στα κριτήρια που υιοθετούν.
Τα συλλαλητήρια έδειξαν ότι τους πολίτες εξακολουθούν να τους απασχολούν ζητήματα εθνικής/πολιτισμικής ταυτότητας περισσότερο από ριζοσπαστικές κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές. Η συμμετοχή των πολιτών στα δυο ιστορικά συλλαλητήρια ξεπέρασε κάθε προηγούμενο (σε μια εποχή που ο κόσμος δύσκολα πλέον βγαίνει στο δρόμο)… Το ίδιο και η συμμετοχή και ο παλμός στα δεκάδες συλλαλητήρια της περιφέρειας. Είναι γνωστό ότι οι αριθμοί, σε αυτές τις περιπτώσεις, έχουν πολλαπλασιαστική ισχύ και ότι η συμμετοχή 10.000 πολιτών σε μια διαδήλωση είναι αρκετή για να την κάνει «μεγαλειώδη»… Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για κινητοποίηση μιας μεγάλης μερίδας του ελληνικού πληθυσμού! Και για κινητοποίηση μέσω συλλογικοτήτων της κοινωνίας των πολιτών… Και για να σπάσει ακόμα ένα στερεότυπο: επρόκειτο, κατά πλειοψηφία, για τον κόσμο του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015, εκ των οποίων μόνο σχεδόν οι μισοί δηλώνουν ότι εμπιστεύονται στην Εκκλησία και συνεπώς δεν μπορούν να χαρακτηριστούν θρησκόληπτοι, κλπ. (πηγή: http://www.tovima.gr/files/1/2018/02/05/sillal2.pdf)
Στις ομιλίες τους στη Βουλή, μια μέρα πριν και κατά τη διάρκεια της πρότασης μομφής, άπαντες οι κυβερνητικοί δήλωσαν ότι το “έγκλημα” δεν το διέπραξαν μόνοι τους, αλλά πριν από αυτόν υπήρχαν και άλλοι που έστρωσαν το δρόμο. Οι εξηγήσεις τους δεν σεβάστηκαν την πλειοψηφία του λαού και το διακύβευμα, αλλά περιορίστηκαν στους μύδρους έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων για να αντλήσουν «άλλοθι». Το ύφος του Πρωθυπουργού και του Υπ.Εξ. κ. Κοτζιά δεν ανταποκρίνονταν στη σοβαρότητα της κατάστασης. “Ξέχασαν” να αναφερθούν στο 1945-6, στο 1949 ή/και στις προπαρασκευαστικές πολιτικές και πρακτικές των πολιτικών απογόνων τους πολύ. Αυτή ήταν η τελευταία του εξήγηση πριν πατήσουν τη σκανδάλη.
Ερχόμαστε στην ημέρα της υπογραφής της Συμφωνίας. Μια συμφωνία που ακρωτηριάζει τη βούληση της πλειοψηφίας του λαού (όχι μόνο του δικού μας αλλά και αρκετών Σλάβων, κλπ) σε ζητήματα εθνικής/πολιτισμικής ταυτότητας (με ότι αυτό συνεπάγεται), αλλά αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ σημασία για τους κυβερνητικούς, αρκετοί εκ των οποίων αρέσκονταν σε …selfies και happy birthday! Το στυλό κράτησε ο Πρωθυπουργός μας φυλασσόμενος από δυνάμεις καταστολής που φρόντισαν να κλείσουν όλους τους δρόμους στα οχήματα, να κυνηγήσουν και να πετάξουν δακρυγόνα σε διαμαρτυρομένους που κατευθύνονταν στο σημείο της συμφωνίας με τα πόδια. Οι θιασώτες και ζογκλέρ της εξουσίας πανηγύριζαν χαιρέκακα επιδεικνύοντας τα όπλα τους πάνω στα πρόσωπα των άοπλων συμπολιτών τους (πήρε φωτιά το διαδίκτυο). Δεν διστάζουν να κατηγορούν ως «πατριδοκάπηλους» τους αντιφρονούντες… και να κρύβουν επιμελώς (και ανεντίμως) όχι μόνο τα κριτήριά τους που δεν μπορούν να σταθούν σε κανένα σοβαρό διάλογο, αλλά και τα δικά τους συναισθήματα και απόψεις για τις έννοιες τoυ έθνους και της πατρίδας (βάσει αυτών, “δικάζουν” τους άλλους), μαζί με το συμπλεγματικό και απολυταρχικό τους πρόσωπο.
Τη σημαντικότερη δήλωση την έκανε ένας υπερήλικας των Πρεσπών: “Τέτοια πολιορκία είχαμε να δούμε από την εποχή του εμφυλίου πολέμου” (πηγή: εφημερίδα «Καθημερινή», 17.12.2018). Genius Loci θα τον ονόμαζα εγώ…
Και μια υπενθύμιση:
“Κι αν νικηθεί η ιδέα σας, η τιμιότητα σας πρέπει να καλεί ακόμα το θρίαμβο!”
