Χωρὶς περίσκεψιν, χωρὶς λύπην, χωρὶς αιδὼ
μεγάλα κ’ υψηλὰ τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Καὶ κάθομαι καὶ απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δὲν σκέπτομαι: τὸν νουν μου τρώγει αυτὴ η τύχη.
διότι πράγματα πολλὰ έξω νὰ κάμω είχον.
Ά όταν έκτιζαν τὰ τείχη πώς νὰ μὴν προσέξω.
Αλλὰ δὲν άκουσα ποτὲ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν απὸ τὸν κόσμον έξω.
Originally posted 2018-03-31 18:10:12.
