Βγήκε λευκός καπνός από την συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες σχετικά με το ελληνικό χρέος. Ανακοινώθηκε, εν μέσω επιδοτούμενων από διεθνή και ευρωπαϊκά κονδύλια επευφημιών και πανηγυρισμών, η απόφαση του άτυπου αυτού οργάνου της ΕΕ, που προβλέπει ότι η Ελλάδα θα λάβει δόση ύψους 15 δισ προς αποπληρωμή μέρους του χρέους προς της ΔΝΤ και ΕΚΤ. Μας ανακοίνωσαν επίσης δημιουργία ενός «μαξιλαριού» ρευστότητας, ενός αποθεματικού, που θα την εξασφαλίζει έναντι των αγορών για τους επόμενους 18 μήνες. Συγχρόνως η Ελλάδα θα έχει μία περαιτέρω παράταση της περιόδου χάριτος για την αποπληρωμεή τόκων των δανείων από τον ευρωπαϊκό EFSF (κοντά στα 100 δισ κεφάλαιο) στα 10 χρόνια. Επίσης, μια επιμήκυνση της μέσης διάρκειας λήξης κατά 10 χρόνια.
Αναμφίβολα, στις μέρες που θα ακολουθήσουν, οι επιφορτισμένοι με την σκηνοθεσία ενός ευχάριστου αφηγήματος περί «καθαρής εξόδου» από το καθεστώς των μνημονίων θα ποσοτικοποιήσουν τις λεπτομέρειες της συμφωνίας για να πείσουν τον λαό ότι έρχονται «καλύτερες μέρες». Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί και η Ευρώπη, η οποία πάσχει να δικαιολογήσει την ανεύθυνη στάση που τήρησε έναντι της Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, τιμωρώντας και οικειοποιώντας, αλλά όχι θεραπεύοντας.
Από τα νούμερα που θα πετούν σαν πολυβόλα έτοιμα να γαζώσουν οποιαδήποτε σκέψη αντίθετη με την εκδοχή που παρουσιάζεται, καλό είναι να κρατήσει κανείς και τα εξής. Όπως παραδέχεται επίσημα η κυβέρνηση του Βερολίνου, η Γερμανία έχει κερδίσει από το 2010, συνολικά περί τα 2,9 δισ. ευρώ από τους τόκους των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Επίσης, κατ᾽ απαίτηση των δανειστών, η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη να παράγει ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% έως το 2022. Υπολογίζεται ότι η απόδοση αυτή θα επιτυγχάνεται με την γνωστή, μέχρι σήμερα, μνημονιακή συνταγή της υπερφορολόγησης και του περιορισμού των δαπανών, κυρίως από την στέρηση αναπτυξιακών επενδύσεων.
Το κατά πόσον η επιτεταμένη φορομπηχτική πολιτική θα οδηγήσει στην οικονομική αναγέννηση το μαρτυρεί η ιστορία… Ωστόσο, η Γερμανική αυτή συνταγή αποκαλύπτει τον φαρισαϊκό ηθικισμό των προτεσταντικών αντιλήψεων που κυριαρχούν στην Ευρώπη και δη στην Γερμανία.
Το ευώνυμον της Μακεδονίας, εύωνον πωλείται
Εάν η προδοσία της Μακεδονίας συνδέεται με την επίτευξη τόσων «ευνοϊκών» όρων, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ο υμνογράφος: «εύωνον ποιείται την πράσιν· προς την γνώμην των αγοραζόντων, του πωλουμένου την πραγματείαν ποιείται· ουκ ακριβολογείται προς την τιμήν…έθος γαρ τοις κλέπτουσι, ρίπτειν τα τίμια».
Επίσης, αίσθηση προκαλεί η δήλωση της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ κας Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ανέφερε ότι το ΔΝΤ χαιρετίζει τα μέτρα που έλαβε η Ελλάδα και ότι σημειώνει την δέσμευση των εταίρων της Ελλάδας στην Ευρωζώνη να λάβουν, αν απαιτηθεί, και νέα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Προφανώς, με την αναφορά για πιθανή νέα ελάφρυνση που μπορεί να απαιτηθεί και την μη οικονομική συμμετοχή του ταμείου στο τρέχον πρόγραμμα διάσωσης, το ΔΝΤ ήδη θεωρεί τα ληφθέντα μέτρα ανεπαρκή. Μένει να αποδειχθεί εάν η μη αποφασιστική ελάφρυνση του υπερβολικού δημοσίου χρέους της Ελλάδας θα θέσει την χώρα σε φαύλο κύκλο στο μεσοπρόθεσμο μέλλον.
Τα ιστορικά διδάγματα της Εξόδου
Κανείς δεν γνωρίζει την έκβαση αυτής της περιβόητης «εξόδου», όμως οι οιωνοί για την Ενωμένη Ευρώπη και τον τρόπο που διαχειρίζεται τις κρίσεις δεν είναι οι καλύτεροι. Ο εναγκαλισμός της νεοαριστεράς με τους νεοφιλελεύθερους τόσο σε θέματα οικονομικά, όσο και κοινωνικά έχει επηρεάσει την ισορροπία της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Μπορεί οι εταίροι της συγκυβέρνησης να είναι κολλημένοι σε μια ρητορική που θυμίζει περισσότερο τις εποχές του εμφυλίου πολέμου και όχι τις προκλήσεις της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, όμως οι εξελίξεις τρέχουν και οι καιροί «ου μενετοί». Η εμμονή της Γερμανίας να κυριαρχήσει επί της Ευρώπης μέσω οικονομικής, αυτής της φοράς, κατοχής και η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθούν οι υπόλοιπες δυνάμεις μοιάζει να έχει οριστικά αλλοτριώσει το όραμα για μια ενωμένη Ευρώπη των Εθνών. Ήδη οι πολιτικές μετατοπίσεις των παραδοσιακών κομμάτων έχουν οδηγήσει τα αντισυστημικά κόμματα σε αναπόφευκτη άνοδο. Η Ιταλία αρχίζει να αντιδρά επισήμως στις πολιτικές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, ενώ υπάρχουν κλυδωνισμοί και στην Ισπανία.
Εν μέσω μιας επερχόμενης θύελλας που ετοιμάζεται να ξεσπάσει, κάποιοι στην Ελλάδα πλάθουν ωραία σενάρια περί εξόδου, αγνοώντας όμως τις εξελίξεις που συμβαίνουν γύρω τους. Καλό θα κάνουν να θυμούνται ότι μια έξοδος δεν μπορεί να επιτευχθεί αποκλειστικά με υλικά κριτήρια. Στην ιστορική Έξοδο, που περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, μνημονεύεται η φυγή ενός σκλαβωμένου λαού από τους ξένους εξουσιαστές του. Στην πορεία, αφού λησμόνησαν την προσωπική σχέση τους με τα ιερά και όσια της φυλής τους, παρασύρθηκαν από τις κακουχίες, την ανέχεια και κάποιους δημαγωγούς και αποφάσισαν να λατρέψουν για θεό τους, ένα χρυσό μοσχάρι. Η συνέχεια, με την παραδειγματική τιμωρία του λαού αυτού, που διέπραξε απιστία έναντι του Θεού του, είναι γνωστή.
Στην λεγόμενη αυτή έξοδο από το καθεστώς των μνημονίων, θα επαναλάβει ο ελληνικός λαός τα λάθη άλλου ιστορικού λαού και θα προδώσει τα ιερά και όσιά του για να λατρέψει ένα χρυσό μοσχάρι…ή τα πολιτικά βόδια που το επαγγέλλονται; Θα δείξει. Αν, όμως, η απάντηση είναι καταφατική, το ιστορικό προηγούμενο συνηγορεί υπέρ της απόψεως ότι η γη της επαγγελίας θα αργήσει να φανεί.
