Όπως είναι ευρέως γνωστό, ο Σκόπας μαζί με τον Πραξιτέλη υπήρξαν οι μεγαλύτεροι γλύπτες της ύστερης κλασσικής εποχής και ειδικότερα τα σαράντα χρόνια από το 370 στο 330 π.Χ.
Καταγόμενος από το κυκλαδίτικο νησί της Πάρου, ο Σκόπας συνεισέφερε στη δημιουργία των γλυπτών του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού, περίπου στα 355 π.Χ. Κατόπιν, από το 345 ως το 335, ο Σκόπας συνέλαβε την σύνθεση της Αθηνάς Αλέας στην Τεγέα την οποία και πραγματοποίησαν ακόλουθοι του εργαστηρίου του.
Γλυπτά από αμφότερα τα μνημεία σώζονται ως σήμερα και -αν και δημιουργήθηκαν από τεχνίτες του εργαστηρίου του Σκόπα και όχι από τον ίδιο τον δημιουργό- προσφέρουν μια καθαρή ιδέα του τρόπου που χαρακτήριζε την παραγωγή του εργαστηρίου του.
Ο Σκόπας επίσης δημιούργησε ένα άγαλμα του Απόλλωνος για τον Αττικό Δήμο της Ραμνούντας. Αυτό το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Ρώμη και τοποθετήθηκε στον βασιλικό λόφο. Θραύσμα του προσώπου και του ποδιού αυτού του αριστουργήματος σώζεται και μπορεί να αποδοθεί στα χέρια του Σκόπα. Προσφέρει μια ενδεικτική άποψη για την ιδιαίτερη τεχνική γυαλίσματος των επιφανειών των μαρμάρινων αγαλμάτων του, καθώς και για την απολύτως υψηλή ποιότητα των έργων του.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα (3. 1. 48. 604) ο Σκόπας ήταν αυτός που δημιούργησε τον λατρευτικό άγαλμα του Απόλλωνος Σμινθέως στην Χρύσα της Τρωάδας. Το άγαλμα αυτό καταγράφεται επίσης από τον Ευστάθιο στο Commentarii ad Homeri Iliadem 1. 39. Πιθανότατα υπήρξε προσφορά του Αρτάβαζου, που ήταν ο Σατράπης της Φρυγίας του Ελλησπόντου περί τα 350 π.Χ. Ο ίδιος ο Αρτάβαζος θα μπορούσε να είχε δωρίσει τα αγάλματα του Πάρι του Ευφράνορος και του Έρωτος δια χειρός Πραξιτέλους στο Πάριον, καθώς και του Απόλλωνος του Σαυροκτόνου από τον Πραξιτέλη στην Απολλώνια εν Ρυνδάκω.
Χάρη στα μνημεία αυτά, ο Αρτάβαζος μπορεί να επιθυμούσε να δώσει έμφαση στην κληρονομιά της Τροίας ως ιδρυτικής μνήμης για την δική του σατραπεία. Ο Απόλλων Σμινθεύς ήταν ο πρωταγωνιστής της πρώτης ραψωδίας της Ιλιάδας. Στο μέρος αυτό, ο Αγαμέμνων λέγεται πως έχει απαγάγει την κόρη του ιερέως του Απόλλωνα και μετά την εκδίκηση των θεών προς το στρατό των Αχαιών, το κορίτσι έπρεπε να επιστραφεί στον πατέρα της.
Αυτό άγαλμα του Απόλλωνος από τον Σκόπα παρουσιάζεται σε νομίσματα της Αλεξάνδρειας Τρωάδος. Ο θεός αναπαραριστάτο να περπατώ και να κρατά το τόξο του, δείχνοντας να παίρνει εκδίκηση σαν κι αυτή που μας ιστορεί ο Όμηρος.
Στην πρόσφατη δημοσίευση της ανασκαφής του ιερού του (Smintheion : in search of Apollon Smintheus, που δημοσιεύθηκε στην Κωνσταντινούπολη) ανακοινώθηκε η ανεύρεση θραύσματος από το λατρευτικό άγαλμα και υπάρχει και μια ευκρινής φωτογραφία του. Το θραύσμα προέρχεται από το κατώτερο μέρος του ποδιού του αγάλματος, το μάρμαρο είναι παριανό της υψηλότερης ποιότητας (Λυχνίτης), το γυάλισμα είναι το ίδιο που διακρίνει το πρόσωπο του αγάλματος του Απόλλωνος εν Ραμνούντα στον βασιλικό λόφο της Ρώμης, που επίσης φιλοτεχνήθηκε από τον Σκόπα. Τέλος, η ποιότητα του θραύσματος είναι πραγματικά εξαιρετική, τόσο ώστε να μπορούμε να το αποδώσουμε στον ίδιο τον δάσκαλο Σκόπα και όχι απλώς στο εργαστήριό του.
Το λογικό συμπέρασμα είναι πως πιθανόν πρόκειται για θραύσμα ενός αριστουργήματος του Σκόπα. Αναμένεται πως αυτή η ανακάλυψη θα μας ανοίξει νέους δρόμους γνώσης σχετικά με το έργο του μεγάλου Πάριου γλύπτη.
Originally posted 2018-03-31 13:49:54.
ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΗ FYROM ή VARDARSKA σύμφωνα και με τη Συνθήκη του Λονδίνου το 1916. Μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι είναι απόγονοι μιας ανύπαρκτης φυλής Μακεδόνων, διότι έτσι τους ονόμασε ο πρώην πρόεδρος Τίτο. Μετονόμασαν ακόμη και τη Βουλγαρική ιδιωματική τους γλώσσα με τη Κυριλλική γραφή ως Μακεδόντσκα.
(Οι Μακεδόνες είναι Έλληνες από τα προϊστορικά χρόνια. Η τέχνη, η ιστορία η γλώσσα και η φιλοσοφία τους είναι ελληνική π.χ. ο Μακεδών Φιλόσοφος Αριστοτέλης).
Στο Ξ της Ιλιάδας (225 κ.ε.) η Ήρα πετάει από τον Όλυμπο στην Ίδη για να βρει τον Δία. Περνάει από την Πιερία, την ερατεινήν Ημαθίην, τα Θρηικών όρεα νιφόεντα, από τον Άθω κατεβαίνει επί πόντον κυμαίνοντα, ύστερα στη Λήμνο, την Ίμβρο, την Ίδη.
Εκστατικός ο αρχαίος σχολιαστής, με τη βοή του ανέμου και τον παφλασμό των κυμάτων στ’ αυτιά του, αναφωνεί: “ΤΗ ΓΑΡ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΤΟΠΩΝ ΣΥΜΠΑΡΑΘΕΟΥΣΑ Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΤΩΝ ΕΝΤΥΓΧΑΝΟΝΤΩΝ ΕΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΤΟΠΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ”
Δεν είναι δυνατό να διαφοροποιηθεί η Ελληνική Ιστορία με ψέματα. Αποτελεί κυριολεκτικά μια βάση όχι μόνο του Ευρωπαϊκού αλλά και του Πανανθρώπινου Πολιτισμού.
Αυτό είναι ίσως το τελευταίο δράμα μετά από τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Η FYROM ή Βαρδάρτσκα δεν χρειάζεται το όνομα Μακεδόντσκα για λόγους ασφάλειας της χώρας, ενώ το όνομα Μακεδονία αποτελεί ένα ορατό κίνδυνο αποσταθεροποίησης της περιοχής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω και του ψευδο-αλυτρωτισμού της.
IT IS TRAGIC FOR THE CHILDREN LINING IN FYROM or VARDARSKA according and with the Treaty of London 1916). Τhey grow up believing that they are descendants from non existing Macedonian race, just because they were giving that name from their ex precedent Tito. (They even rename their Bulgarian based language with Cyrillic letters as Makedontska).
(The Macedonians are Greeks from the prehistoric era, their history, language and philosophy is Greek, e.g. the Macedonian Philosopher Aristotle).
It’s not possible to alter the Greek History with lies. It constitutes a literal base not only for the European, but the panhuman culture.
May be this is the last part of the drama, of the breakup of the Socialist Democracy of Yugoslavia. THE FYROM OR VARDARSKA do not need the name of Makedontska for security reasons, wile the Greek name Macedonia represent a danger of deddtabilization in the area and the European Union, and because of their pseudo liberation struggle.