“Ο Kurosawa προτίμησε τους τηλεφακούς για τον τρόπο που μεγάλωναν σε πλάτος το κάδρο του και επίσης επειδή θεώρησε ότι η τοποθέτηση της κάμερας μακριά από τους ηθοποιούς είχε ως αποτέλεσμα καλύτερες ερμηνείες. Ο κινηματογραφικός χώρος στον Kurosawa σε πολλά έργα του τείνει να υπάρχει μόνο σε δυο διαστάσεις, σε έναν οριζόντιο και ένα κάθετο άξονα, αρνούμενος το πλασματικό στοιχείο του τρισδιάστατου. Οι εικόνες του καθορίζονται από σχέσεις ύψους και πλάτους, που συνήθως κυριαρχούν σ’ αυτές του βάθους. Η ψευδαίσθηση του τρισδιάστατου χώρου, βασική στην παράδοση του αφηγηματικού κινηματογράφου, γίνεται στον Kurosawa μια επίπεδη αντίληψη του χώρου. Αυτή αντίληψη έχει διάφορα αποτελέσματα. Ένα απ’ τα πιο προφανή είναι, ότι συνδέει το ενδιαφέρον του Kurosawa για τη ζωγραφική με την παραδοσιακή δισδιάστατη ιαπωνική ζωγραφική sumi-e. Αν και ο χώρος στον κινηματογράφο του Kurosawa δεν διαθέτει τις μυστικές αξίες αυτής της ζωγραφικής, ωστόσο έχει μια παρόμοια λειτουργία. Και οι δύο τεχνικές εκφράσεις δεν αντιλαμβάνονται τα αντικείμενα ως μετέχοντα στην τρίτη διάσταση του χώρου.
Ο Kurosawa προτίμησε επίσης τη χρήση πολλών μηχανών λήψης ταυτόχρονα, οι οποίες του επέτρεπαν να καταγράφει τη δράση από διαφορετικές γωνίες. Συνδέοντας τα διαφορετικής οπτικής πλάνα στο μοντάζ, κατάφερε να διακόψει τη έννοια της συνέχειας μιας φυσικής πράξης. Σ’ αυτό το σημείο συνδέεται με τον Eisenstein και τον τρόπο που χρησιμοποιούσε το μοντάζ. Η χρήση του σινεμασκόπ είναι ένα ακόμα στοιχείο του οπτικού του ύφους και του έδωσε τη δυνατότητα να τονίσει τον οριζόντιο άξονα δράσης. Πολύ συχνά ανακαλύπτουμε τη γεωμετρική ποιότητα του καδραρίσματός του. Αυτά τα τρία στοιχεία, ο τηλεφακός, η πολυκάμερη λήψη και το σινεμασκόπ συνέβαλαν στην διαμόρφωση του οπτικού του στυλ, που εμπεριέχει μια μοναδική αντίληψη του χώρου”.
Απόσπασμα από το βιβλίο: “Κινηματογράφος και Θέατρο – Ο Shakespeare στο κινηματογραφικό έργο του Akira Kurosawa“. Αλέξανδρος Ράπτης. Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοπορία. 2017. Σελ. 91-92.
Originally posted 2017-11-29 18:54:43.
