Τα ανάκτορα του Γουέστμινστερ (Westminster) κατασκευάστηκαν στο Λονδίνο κατά τον 11ο αιώνα μ.Χ. πλησίον του Τάμεση. Αποτέλεσαν κύριο τόπο κατοικίας των Άγγλων μοναρχών. Μέσα στο πέρασμα των αιώνων, υπέστησαν πληθώρα ανακαινίσεων και προσθηκών από τους εκάστοτε μονάρχες. Η μεγάλη αίθουσα του παλατιού, γνωστή μέχρι σήμερα ως Westminster Hall, ολοκληρώθηκε το 1099 από τον William II.
Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, μετά τον Henry III, η βασιλική κατοικία μεταφέρθηκε και τα ανάκτορα φιλοξένησαν το αγγλικό κοινοβούλιο. Στην επανάσταση του 1688, το κοινοβούλιο εδραιώθηκε ως νομοθετική αρχή έναντι της μοναρχίας. Η πολιτική ένωση του 1707 ανάμεσα σε Σκωτία και Αγγλία μορφοποιεί το κοινοβούλιο της Μεγάλης Βρετανίας. Η είσοδος της Ιρλανδίας το 1801 δημιουργεί το κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το βράδυ της 16ης Οκτωβρίου του 1834 ξέσπασε πυρκαγιά στο ανάκτορο. Το σύμβολο της ¨Βρετανικής Αυτοκρατορίας πέρα από τις θάλασσες¨ καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Μόνο η αίθουσα του Γουέστμινστερ (Westminster) παρέμεινε από το μεσαιωνικό σύμπλεγμα. Ωστόσο η πυρκαγιά έδωσε μια ευκαιρία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η αντικατάσταση του ξεπερασμένου ¨συνονθυλεύματος¨ ήταν η αφορμή για την ανέγερση ενός κτιρίου – ορόσημου, που θα ενσωμάτωνε πνευματικά την υπεροχή του Ηνωμένου Βασιλείου σε όλο τον κόσμο.
Κοινωνικά οι ταραχώδεις δεκαετίες του 1830 – 1840 κλόνισαν την Ευρώπη. Η πείνα, οι αρρώστιες και οι επαναστάσεις αποσταθεροποίησαν το πολιτικό τοπίο της Βρετανίας. Στην έναρξη του διαγωνισμού για το νέο παλάτι διευκρινίστηκε ότι ο αρχιτεκτονικός ρυθμός θα έπρεπε να ήταν νέο – γοτθικός ή νέο – ελισαβετιανός. Μια χειρονομία συμβολική που θα συνέδεε το κτίριο με την τάξη, σταθερότητα και αντοχή του παρελθόντος του έθνους. Η κατασκευή θα είχε το ρόλο της πολιτιστικής συνέχειας.
Στις τέχνες, η άνοδος του ρομαντισμού δημιούργησε αυξημένο ενδιαφέρον για τον μεσαίωνα από τον 18ο αιώνα. Οι πρώτες ενδείξεις γοτθικής αναβίωσης έρχονται με την ενσωμάτωση πυργίσκων βαρόνικου σκωτσέζικου στυλ στο κάστρο Inveraray ( Σκωτία, 1746). Ακολούθησε η Εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, μνημεία και πολιτικά κτίρια. Η γοτθική αναγέννηση, γνωστή και ως Βικτωριανή λόγω της βασίλισσας Βικτορίας, ξεκίνησε από την Αγγλία και αντλεί χαρακτηριστικά από τον παρελθοντικό μεσαίωνα.
Τα νέα ανάκτορα θα κάλυπταν μία ορθογωνική έκταση κατά μήκος του ποταμού Τάμεση. Αντλούσαν την ονομασία τους από το Αβαείο του Westminster που αποτελούσε το χώρο στέψης των βασιλέων αλλά και τη τελευταία τους κατοικία. Το στυλ που επιλέχθηκε ήταν Αγγλικό – Γοτθικό εμπνευσμένο από τον 14ο – 16ο αιώνα. Την ανέγερση ανέλαβε ο αρχιτέκτων Charles Barry σε συνεργασία με την αυθεντία της γοτθικής αρχιτεκτονικής Augustus Pugin. Το έργο ξεκίνησε το 1840 και διήρκησε 30 χρόνια υποφέροντας από καθυστερήσεις, υπερβάσεις κόστους αλλά και το θάνατο των αρχιτεκτόνων. Οι εργασίες της εσωτερικής διακόσμησης συνεχίστηκαν μέχρι τον 20ο αιώνα.
Η πρόσοψη του ανακτόρου ονομάστηκε ρίβερ φρόντ (River Front) και έχει μήκος 300m. Το παλαιό ανάκτορο ενσωματώθηκε σε πολύ μεγαλύτερο με πάνω από 1100 δωμάτια συμμετρικά οργανωμένα γύρω από δύο αυλές. Η συνολική επιφάνειά του κάλυπτε έκταση 112.476m2. Περιείχε την αίθουσα της βουλής των κοινοτήτων, κατοικίες Λόρδων, ποικιλία γραφείων και καταλύματα υπαλλήλων. Κατασκευάστηκε νέα κεντρική οκταγωνική αίθουσα και υψηλότεροι πύργοι. Ο Βορράς φιλοξένησε τον πύργο της Ελισάβετ, γνωστό σήμερα ως Big Ben και ο νότος τον ελαφρώς υψηλότερο πύργο της Βικτωρίας (98.5m). Ο κεντρικός πύργος έχει μορφή κελιού και έρχεται σε οπτική αντίθεση με τους άλλους δύο.
Η πέτρα της θεμελίωσης τοποθετήθηκε στις 27 Απριλίου 1840. Μεταφέρθηκαν και τοποθετήθηκαν πάνω από 775.000 κυβικά μέτρα λίθων σε ένα ανάκτορο με δύο μίλια διαδρόμων και 126 κλιμακοστάσια. Ο αμμώδης ασβεστόλιθος από το Anston Quarry ήταν οικονομικός και κατάλληλος για λάξευση. Παρ όλα αυτά αποδείχθηκε αναποτελεσματικός ως προς την αντοχή του στη ρύπανση λόγω άνθρακα η οποία μαστίζει το Λονδίνο. Τελικά αντικαταστάθηκε μεταξύ 1928 – 1960.
Ο πύργος της Βικτώριας αποτελεί την είσοδο του Κυβερνήτη ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση απαγορεύεται να βαδίσει κοντά στη βουλή των κοινοτήτων. Παράλληλα στεγάζει αρχεία του κοινοβουλίου. Οι 14 όροφοι τετραγωνικής κάτοψης συνδέονται με μία βικτωριανή σφυρήλατη σιδερένια σκάλα 553 βημάτων. Οι πέντε πρώτοι όροφοι σώζονται από τα παλαιά ανάκτορα. Στην κορυφή του πύργου υπάρχει μεταλλική σημαία της Ένωσης.
Ο τετραγωνικής κάτοψης (12m2) πύργος της Ελισάβετ σχεδιάστηκε από τον Augustus Pugin σε γοτθικό ύφος. Η ανάβαση του 96m πύργου γίνεται μέσω 334 βημάτων. Το τεσσάρων όψεων ρολόι του ήταν το ακριβότερο και χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα τον αρχικό βικτωριανό μηχανισμό του. Η καμπάνα του ζυγίζει 13.5 τόνους και ήταν η βαρύτερη για 23 χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία. Ο πύργος αποτελεί πολιτιστική εικόνα παγκοσμίως αναγνωρίσιμη. Είναι ένα από τα γνωστότερα σύμβολα του Ηνωμένου Βασιλείου και της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Ο χαμηλότερος από τους τρεις πύργους (91m) βρίσκεται στο μέσον του παλατιού. Ο οκταγωνικός κεντρικός πύργος προστέθηκε από τον David Boswell προκειμένου να εξυπηρετήσει ως προς τον εξαερισμό του ανακτόρου. Τα υψηλά παράθυρα και ανοίγματά του έχουν αυτή τη λειτουργικότητα. Ο διάκοσμος με πολεμίστρες ζωντανεύει τον ορίζοντα του κτιρίου. Η σπειροειδής μορφή του συναντάται σε χριστιανικούς ναούς της δυτικής Ευρώπης. Επιλέχθηκε με σκοπό να δημιουργήσει αντίθεση με την αυστηρή συμπαγή μορφή των άλλων δυο πύργων.
Το νέο παλάτι του Westminster ολοκληρώθηκε το 1867, 33 χρόνια μετά την πυρκαγιά και κατανάλωσε τον μεσαιωνικό προκάτοχό του. Η γοτθική λαμπρότητά του, ενώ υπενθυμίζει τη συνέχεια του παρελθόντος, έγινε ορόσημο ενός μεταβαλλόμενου έθνους. Σε περιόδους όπου επαναστάσεις ανέτρεψαν το μεγαλύτερο πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης, το Ηνωμένο Βασίλειο έδειξε σταθερότητα. Οι κοινοβουλευτικές μεταρρυθμίσεις εξουδετέρωσαν τις αναταραχές στις βρετανικές νήσους.
Η γοτθική αρχιτεκτονική συνέβαλε στο να γίνει εικόνα αυτή η πολιτική τόσο με την αναφορά της στο παρελθόν όσο και με το ύφος της το οποίο αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες τονίζοντας το θεϊκό στοιχείο. Το νέο κοινοβούλιο ενώ φορούσε μια ερμηνεία του χρόνου που πέρασε, αποτελούσε μια εξέχουσα εικόνα της νεότερης και δημοκρατικότερης τάξης η οποία επιβίωσε τόσο από τις καταστροφές του χρόνου όσο και από το φως του Β Παγκοσμίου Πολέμου για να παραμείνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία του Λονδίνου.
Originally posted 2018-05-31 17:24:39.
