Η μεγάλη ποιήτρια Αλεξάνδρα Μπακονίκα δε χρειάζεται συστάσεις! Σας παραθέτω αυτούσιο το μήνυμα της για τη Μακεδονία μας . Ας ακούσουμε λοιπόν τι λένε οι μεγάλοι λόγιοι της εποχής μας!
ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
«Απανθρωπιές και τραγωδίες /δεν μου είναι άγνωστες./ Δια πυρός και σιδήρου τις έζησα./ Αν με ψάξεις θα βρεις τα βαθιά τους σημάδια./Σκοτάδια καταχνιές και θλίψεις/τα κουβαλάω στις αποσκευές μου.» Με αυτή την πρώτη στροφή αρχίζει το ποίημά μου ΟΙ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ ΜΟΥ, που γράφτηκε ένα βράδυ του 1992 με αφορμή το μέγα θέμα του Σκοπιανού ζητήματος. Είχα τόση αγανάκτηση και θλίψη μέσα μου για την καταστροφική τροπή που έπαιρναν τα πράγματα σε διεθνές επίπεδο, για την ξεδιάντροπη κλεψιά, τη ληστεία, σχετικά με τoν απαράδεκτο σφετερισμό του ονόματος Μακεδονία από τους βόρειους γείτονες. Εκείνο το βράδυ θέλοντας να βρω μια διέξοδο για τα ασφυκτικά συναισθήματα που με κατέκλυζαν άρχιζα σιγά σιγά να συνθέτω τους στίχους. Το ποίημα από την αρχή μέχρι το τέλος εκφράζει πολύ τραυματικά προσωπικά μου βιώματα όμως η σπίθα, το έναυσμα για να αρχίσει ήταν η αγάπη μου για τη Μακεδονία μας. Η πατριωτική πίκρα μέσα μου εκτονώθηκε
γράφοντας για εσώτατες προσωπικές πληγές μου. Πάντως αν κανείς σταθεί στους στίχους που πιο πάνω παρέθεσα, κάλλιστα μπορεί να χαρακτηρίσει τραγωδία την κατάληξη στην οποία οδηγείται το Μακεδονικό ζήτημα.
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν για πρώτη φορά άκουσα για την τεραστίων διαστάσεων προπαγάνδα των Σκοπιανών. Μια προπαγάνδα έντονη στον Καναδά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και ανά την υφήλιο. Παντού στόχευαν να κατοχυρώσουν τη δήθεν Μακεδονική τους ταυτότητα και γλώσσα, πέρα από την κατάφορη παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας και τις επεκτατικές τους βλέψεις. Μου το διαβεβαίωσε ένα ζευγάρι φίλων μας που είχαν έρθει για διακοπές στην Ελλάδα από το Τορόντο του Καναδά, όπου είχαν μεταναστεύσει και ζούσαν επί σειρά ετών. Μου φάνηκε εξωφρενικό κι όπως άκουγα να το αναπτύσσουν με τα μελανότερα χρώματα αισθάνθηκα σαν να με κτύπησε κεραυνός. Κι όπως συμβαίνει όταν κάτι μας πληγώνει, ασυνείδητα θέλησα να το ξεχάσω ή να παρηγορηθώ ότι η προπαγάνδα των Σκοπιανών θα έπεφτε στο κενό.
Άλλη μια εξίσου τραυματική εμπειρία είχα μερικά χρόνια αργότερα, τη δεκαετία του 1980. Βρέθηκα με συντροφιά φίλων μου Αμερικανών που λόγω δουλειάς έμεναν στην Θεσσαλονίκη. Μαζί τους έφεραν και ένα ζευγάρι, επίσης Αμερικανών, που φιλοξενούσαν. Καθώς προχωρούσε η κουβέντα το ζευγάρι ανέφερε με υπερηφάνεια ότι η πατρογονική καταγωγή τους ήταν Μακεδονική, δηλαδή προέρχονταν από την Μακεδονία ( Σκόπια). Όσο κι αν προσπάθησα να τους πείσω με επιχειρήματα ότι αληθινοί Μακεδόνες είναι μόνο οι Έλληνες ήταν σαν να μην καταλάβαιναν, τόσο ακράδαντα κολλημένοι ήταν στις πεποιθήσεις τους. Παραλίγο θα καταλήγαμε να μαλώσουμε άσχημα.
Συνέχεια η Ελλάδα όλο και κάτι χάνει. Χάσαμε στη Μ. Ασία, χάσαμε στην Κύπρο, χάνουμε στο Σκοπιανό, στα χρόνια που έρχονται- με πιάνει τρόμος να το σκέφτομαι- ενδέχεται να χάσουμε και στο Αιγαίο. Ας αγρυπνούμε, δεν υπάρχει χειρότερο για ένα έθνος να πέφτει από τη μια ήττα στην άλλη.
Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Υ.Γ. Να ευχαριστήσω δημοσίως την αγαπημένη κα Αλεξάνδρα Μπακονίκα για όλη την ειλικρινή τοποθέτησή της !Η www.aristeia.online & η http://www.bcimedia.net της χρωστάμε πολλά!
Με αγάπη
Λένα
Originally posted 2019-01-17 19:47:31.
