Η χριστιανική εορτή του Πάσχα είναι μια ιστορική ανάμνηση, μια ανθρωπολογική αποκάλυψη και μια κοσμολογική αφήγηση που ωφελεί όλους τους ανθρώπους.
Ιστορικά, θυμούμαστε την στιγμή που ο Ιησούς Χριστός παραδίδεται ως πρόβατο επί σφαγή στους άσπλαχνους κριτές του. Μαθαίνουμε πως η πολιτική εξουσία εκτείνεται βαθιά μέσα στον έλεγχο των πεποιθήσεων και των ευαισθησιών των πολιτών. Εκεί βρίσκεται η ύστατη και υπερπολύτιμη ταυτότητα των ανθρώπων. Ό,τι έχουν και αξίζει να διαφυλαχθεί. Το εχέγγυο της ελευθερίας τους.
Ανθρωπολογικά, μας υπενθυμίζεται η φύση του ανθρωπίνου προσώπου: ότι ψυχή, νούς και σώμα είναι ένα, υφίστανται στο συναμφότερον. Ότι ο θάνατος δεν υφίστατο ανέκαθεν ως φυσική κανονικότητα και οτι αποτελεί μια πρόσκαιρη πραγματικότητα. Ότι υπήρχε ένα αρχαίο κάλλος προς το οποίο μπορούμε να αναμορφωθούμε με την προσωπική και συλλογική προσπάθεια. Τότε που το άγιο και το φυσικό ήταν ένα – το πεθαμένο ανθρώπινο κορμί ανασταίνεται και αιτία αυτής της ανάστασης είναι ο Θεός.
Τέλος, οι Χριστιανοί αντικρύζουν μια κοσμολογική αλήθεια στην εορτή του Πάσχα: ότι η Θεός και Άνθρωπος υπήρξαν ένα και ότι αυτή η ενσάρκωση έγινε επειδή όλα έχουν ένα λόγο. Η άγνοια του λόγου αυτού είναι μια αφύσικη κατάσταση για το ανθρώπινο πρόσωπο, τόσο ως διανοητική αντίληψη, όσο ως συγκινησιακή μετοχή και σωματικό βίωμα. Η κοινωνία του κοινού νου, που είναι παρών παντού και γεμίζει τα πάντα, είναι μια αποκατάσταση της φυσικής τάξης. Και είναι εφικτή.
Χριστός Ανέστη!
Originally posted 2018-04-07 18:53:39.
