Τα φρικιά του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν περιθωριακές κοινωνικές δυνάμεις. Είναι μια εσωστρεφής μειοψηφία που δεν θέλει να έχει σχέση με κανέναν. Η αντίληψή τους για τον κόσμο είναι αυτή του διχασμού και της ενεργητικής επιδίωξης να διαλυθεί οτιδήποτε ενώνει τον πολύ λαό. Η παραδοσιακή, ευρωπαϊκή, μεσογειακή εκδοχή της κοινωνικής συνοχής, με την αγάπη για την πατρίδα, την συγκίνηση για την θρησκεία και την στοργή για την οικογένεια, τους φέρνει εμετό.
Στην πολιτική τους πρακτική, η διαίρεση είναι το κύριο εργαλείο. Υφίστανται σε κατάσταση ξενιστή μέσα στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Ποτέ δεν τους άρεσε η δημοκρατική έκφραση, γιατί τους ακολουθούν ελάχιστοι και εκφράζουν συχνά-πυκνά μόνον τον εαυτό τους. Θέλουν την απλή αναλογική μόνον όταν είναι να κυβερνήσουν άλλοι. Τα θέλουν όλα δικά τους, ενώ έχουν προσφέρει το τίποτα: το νομοθετικό τους έργο είναι μια τρύπα στο νερό, κυβερνούν με έναν οχετό Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που τις φέρνουν νύχτα στην Βουλή. Και αναδείχθηκαν κορυφαίοι στο ξεπούλημα της εθνικής μας οικονομίας στους ξένους συνεργάτες τους. Με ξένη πλάτη αναδύθηκαν στην εξουσία και ως άνθρωποι των ξένων κυβερνούν την Ελλάδα: “την δαγκώνουν και την πονούν”, κατά την εύστοχη διατύπωση του Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, προχθές στο Σύνταγμα.
Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και οι εξαγορασμένες τσόντες της από τα άλλα κόμματα χαρακτηρίζονται από την αναξιοπρεπή δουλικότητά τους στον Πατερούλη-Φωτοτυπία του Στάλιν: τον πολυχρονεμένο μας Πρωθυπουργό κύριο Αλέξιο Τσίπρα. Οι διατυπώσεις τους για αυτόν, όταν δεν προκαλούν γλύστρα από το ακατάσχετο σαλιάρισμα, ανταγωνίζονται ευθέως την παραδοσιακή κομμουνιστική γελοιότητα τύπου ΕΣΣΔ, Βόρειας Κορέας, Κάστρο και Τσάβεζ: είναι ο δικός μας “Γιος του Ήλιου”, ο “Νεαρός Σοφός”, “Αυτός που θα κυβερνάει πενήντα χρόνια” και άλλα περιγραφικά ονόματα ινδιάνικής κοπής.
Ο κύριος Τσίπρας είναι ο αρχηγός τους, επειδή τους τρώει λάχανο στην μεγάλη τέχνη: να κρύβει το μίσος του για την ελληνική ταυτότητα. Να μην παρουσίαζεται ευερέθιστος, όπως οι συνοδοιπόροι του. Να μην έχει φάτσα μονίμως ξινισμένη. Να μην χάνει την ψυχραιμία του με κάθε τί λαϊκό. Να μην δαιμονίζεται δημοσίως όταν βλέπει Σταυρούς ή παπάδες. Ξέρει να κρύβεται άριστα. Όμως ό,τι κάνει είναι σάπιο και πονηρό.
Τα ούφο του ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζουν με άγριο ζήλο οτιδήποτε προκαλεί περίσκεψη στους απλούς ανθρώπους: το χασίσι στις γλάστρες, τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων από εφήβους αμφίβολης δικαιοπρακτικής ικανότητας, την επιθετική σεξουαλικότητα των ζηλωτών της ομοφυλοφιλίας και την ερήμωση του αστικού χώρου από οτιδήποτε δημιουργικό και συλλογικό.
Το Μνημόνιο μας έφερε έναν καλό Πατερούλη. Οι ξένοι θα κάνουν χρόνια μέχρι να ξαναβρούν τέτοιο κελεπούρι. Τον εικοστό αιώνα, οι αδίστακτοι και κούφιοι τύποι σαν τον κύριο Αλέξιο Τσίπρα αρέσκονταν να λέγονται κομμουνιστές. Στο βούρκο του 21ου αιώνα, με την πατρίδα να έχει παραδοθεί στους ξένους ελέω ΓΑΠ, ο κύριος Τσίπρας είναι ό,τι ακριβώς χρειαζόταν για να βάλουν μυαλό οι αντάρτες Έλληνες.
Κούνια που τον κούναγε. Κι αυτόν. Και τα αφεντικά του.
Originally posted 2018-02-06 15:16:30.
