Τα τραγικά γεγονότα που ενέσκηψαν αυτή την εβδομάδα, με την επίσημη ανακοίνωση της συμφωνίας μεταξύ των κυβερνήσεων Αθηνών και Σκοπίων για την ονομασία του κράτους των δευτέρων, αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας το βαθύτατο έλλειμμα δημοκρατίας που ευθύνεται για την πολιτική ανωμαλία στην Ελλάδα. Μετά από μήνες μυστικής διπλωματίας και διπλωματικών χειρισμών, που φαίνεται να απορρίπτει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, το σημερινό καθεστώς των Αθηνών δείχνει σαν έτοιμο από καιρό να αποχαιρετίσει την Μακεδονία, που εκχωρεί στους «ψευτομακεδόνες» του βοριά.
Μετά από την ανακοίνωση του πρωθυπουργού και το θλιβερό ρεσιτάλ αυτοεπαίνου, που δεν αρκούσε να ξεγελάσει και τον πλέον αδαή, επαληθεύτηκαν τα χειρότερα σενάρια για την κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖ.ΑΝΕΛ χαρίζει στους Σκοπιανούς την Μακεδονική εθνότητα και την Μακεδονική γλώσσα, υποδαυλίζοντας έτσι τον φρενήρη εθνικισμό και αβάσιμο επεκτατισμό τους. Παράλληλα, τους χαρίζει ένα όνομα με παράγωγο την λέξη Μακεδονία, το οποίο συνηγορεί υπέρ της πιο ύπουλης σκοπιανής προπαγάνδας περί διηρημένης Μακεδονίας.
Απ᾽ όλες τις απόψεις, πρόκειται για ένα κάκιστο και κατάπτυστο κείμενο, που όχι μόνο δεν εξυπηρετεί εθνικές θέσεις, αλλά τις αντιστρατεύεται. Και το χειρότερο…με την υποχωρητικότητά της και την σπουδή που επέδειξε για να επιτευχθεί η λύση αυτή, η ελλαδική κυβέρνηση μοιάζει να παρακαλεί τους σκληροπυρηνικούς εθνικιστές των Σκοπίων να δείξουν «διαλλακτικότητα» και να δεχθούν το όνομα της Μακεδονίας, που τους προσφέρει στο πιάτο.
Η σκοπιανή αδιαλλαξία τελευταία ελπίδα του Ελληνισμού
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η πώρωση των Σκοπιανών εθνικιστικών αποτελεί πλέον την τελευταία ελπίδα του Ελληνισμού για την ανατροπή της κολοσσιαίας αυτής εθνικής υποχώρησης και ντροπής. Η τύχη της ελληνικής Μακεδονίας βρίσκεται πλέον στα χέρια των Σκοπιανών, οι οποίοι καλούνται να τοποθετηθούν στο ερχόμενο δημοψήφισμα που θα πραγματοποιηθεί στην χώρα τους. Σε περίπτωση που καταψηφίσουν την συμφωνία, θα λειτουργήσουν ως ο από μηχανής θεός που θα σώσει την Μακεδονία!
Βέβαια, ακόμη και σε αυτή την ευκταία περίπτωση, η τραγωδία εξακολουθεί να υφίσταται, διότι οι ηγέτες του τόπου μας αποδεικνύονται πλέον ως «πέμπτη φάλαγγα» και ο εχθρός εντός των τειχών. Εν αντιθέσει με την πολιτική ηγεσία των Σκοπίων, οι κυβερνώντες στην Ελλάδα δεν σκοπεύουν να αφήσουν τον λαό να αποφανθεί επί των πεπραγμένων τους. Μολονότι μπορούμε να εγκαλέσουμε την σκοπιανή πολιτική ηγεσία για πολλά, προς τιμήν της, θέτει το μείζον αυτό θέμα σε δημοψήφισμα, ενώ η ελληνική κυβέρνηση το αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Το ίδιο συμβαίνει με τον «ανώτατο άρχοντα» του Ελληνικού κράτους, που ξεκαθάρισε ευθύς εξ αρχής ότι δεν πρόκειται να ασκήσει το παραμικρό δικαίωμα της κουτσουρεμένης και καθώς φαίνεται άχρηστης εξουσίας του για να προκαλέσει το αναγκαίο δημοψήφισμα για ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Μπορεί να διαφωνεί κανείς κάθετα με τις θέσεις του Σκοπιανού προέδρου κ. Ιβάνοφ, αλλά κάποια κρυφή χορδή στα μύχια της καρδιάς των πολιτών που δεν απώλεσαν ολοκληρωτικά τα δημοκρατικά αντανακλαστικά τους πρέπει να παλλόταν στο άκουσμα ότι πέταξε τον πρωθυπουργό της χώρας του από το γραφείο του και ξεκαθάρισε ότι δεν θα υπογράψει το κείμενο της συμφωνίας. Τουλάχιστον, στα Σκόπια, μοιάζει να λειτουργεί ένα δίπολα εξουσίας, όπου κάποιοι ανασταλτικοί μηχανισμοί προφυλάσσουν τα κατά την άποψή τους καλώς νοούμενα συμφέροντα της χώρας τους. Μακάρι να έβρισκε Έλληνας πρόεδρος το θάρρος να έπραττε κάτι παρόμοιο στην μαύρη αυτή δεκαετία των μνημονίων, όπου η Ελλάδα κατάντησε διεθνές κλοτσοσκούφι ή έστω να παρέδιδε την παραίτησή του ως ελάχιστη πράξη αξιοπρέπειας. Η Ισλανδία σώθηκε από τα κοράκια της διεθνούς τοκογλυφίας εξαιτίας μιας τέτοιας σωτήριας επέμβασης του προέδρου της.
Το έλλειμμα δημοκρατίας αντιμετωπίζεται απειλώντας το κρατικό πλεόνασμα
Η σημερινή Ελλάδα δεν μοιάζει να διαθέτει πολιτικούς με το αναγκαίο εκτόπισμα ή την ανιδιοτέλεια να αναλάβουν μια τέτοια ηρωική πράξη. Διαθέτει όμως λαό, από την αφαίμαξη του οποίου δικαιολογούν οι τοπικοί άρχοντες την παραμονή τους στην καρέκλα και προσφέρουν «θυσίες» στα αφεντικά τους στα μεγάλα κέντρα εξουσίας. Ίσως έφθασε η ώρα να κλείσει ο λαός την στρόφιγγα και να ανακόψει αυτή την δεκαετή αιμορραγία.
Ένας οικονομικός πόλεμος εις βάρος της κυβέρνησης, και κατ᾽επέκταση εις βάρος των μεγάλων αφεντικών που την εξουσιοδοτούν (π.χ. καθολική άρνηση των καταστημάτων ή νοικοκυριών να αποδώσουν εισφορές, ΦΠΑ, κατάληψη ΔΟΥ), είναι το τελευταίο χαρτί που απομένει να παιχθεί εντός Ελλάδας για να σωθεί η Μακεδονία. Ίσως, τότε, αναγκαστούν οι πολιτικοί να αναδιπλωθούν για να σώσουν το τομάρι τους και να αφήσουν στην άκρη τα ιερά και τα όσια του γένους, προτιμώντας την σιγουριά του πορτοφολιού τους.
