Μία κακή Δημοκρατία και μία Δικτατορία ως προς την ικανοποίηση των λαικών αιτημάτων έχουν μεταξύ άλλων μία σημαντική ομοιότητα και μία σημαντική διαφορά. Ως προς την ομοιότητα σαφέστατα και στις δύο περιπτώσεις η λαϊκή βούληση δεν λαμβάνεται υπόψιν. Ως προς την διαφορά, στην περίπτωση της Δικτατορίας – κι αυτό είναι τουλάχιστον ειλικρινές – η εκφραση της γνώμης του λαού απαγορεύεται, ενώ σε μία κακή Δημοκρατία – όπως αυτή που ζούμε εδώ και πολλά χρόνια – η γνώμη ζητείται, εκφράζεται και στη συνέχεια αγνοείται, αφού μάλιστα απαξιωθεί συστηματικά.
Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα είναι καλύτερα. Καλλιεργείται έντονη δυσαρέσκεια που τροφοδοτεί ρεύματα πολιτικά, ιδεολογικά, ακόμη και καλλιτεχνικά. Παρά τον φόβο υπάρχει επίγνωση της πραγματικότητας και μοιραία βρίσκεται εκείνη η γενιά που ανατρέπει δημιουργεί και απελευθερώνει. Η τυραννία είναι τυραννία και το ξέρεις. Δεν συνηθίζεται εύκολα. Η κακή Δημοκρατία όμως συνηθίζεται. Σου επιτρέπει να διαδηλώσεις και να εκτονώσεις το θυμό σου. Να γράψεις στο διδαδίκτυο ό.τι επιθυμείς, να διαδηλώσεις και να εκφραστείς μέσω της ψήφου σου σε εκλογές και δημοψηφίσματα και έπειτα να επιστρέψεις στην ψευδαίσθηση της ισότητας στην αγνόηση.
Στη χώρα μας έχουμε εδώ και πολλά χρόνια κακές Δημοκρατίες νέες και παλιές. Οι λέξεις έχασαν πλέον το νόημα και το ειδικό τους βάρος. Όροι όπως δημοκρατία, σοσιαλισμός, αριστερά, εκλογές και δημοψήφισμα δεν έχουν κανένα απολύτως αντίκρισμα. Πρόσφατο παράδειγμα η ανατρεπτική εκλογή Σύριζα που μόνο ανατροπή δεν έφερε παρά μόνον εφαρμογή σκληρών μνημονίων ενάντια στα οποία υποτίθεται θα στεκόταν μετεκλογικά, γι αυτό εξάλλου ψηφίστηκε.
Το δημοψήφισμα που αγνοήθηκε έχει ακόμα ζωντανή την πικρή γεύση στο στόμα. Υπερήλικες ψήφισαν “όχι” αγνοώντας ακόμη και τον κίνδυνο να χάσουν τις συντάξεις τους. Σκεπτόμενοι τους νέους και παρά τον εκφοβισμό που τους ασκήθηκε και μάλιστα παραδέχτηκαν και τα ίδια τα ΜΜΕ (πχ Μέγκα), έπραξαν αυτό που η συνείδηση τους επέβαλε. Ωστόσο απαξιώθηκε η λαική εντολή, όπως απαξιώθηκε η ξεκάθαρη εντολή για τους χειρισμούς του Μακεδονικού. Σε μια συστηματική προσπάθεια απαξίωσης των συστημικών ΜΜΕ οι συμμετέχοντες παρουσιάστηκαν ως γραφικοί ενώ η ελληνική κυβέρνηση πράττει σαν οι πολίτες να μην εκφράστηκαν ποτέ.
Ένα πικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη των πολιτών με το άκουσμα του συλλαλητηρίου στην Ορεστιάδα για την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων αξιωματικών.
Originally posted 2018-03-11 15:09:20.
