Η πιστή αποτύπωση ενός αντικειμένου, μιας σκηνής της καθημερινότητας ή οποιουδήποτε στοιχείου μεταφέρεται από τον τρισδιάστατο κόσμο στον δισδιάστατο με τη χρήση φωτογραφικής μηχανής -ψηφιακής ή αναλογικής- δεν αποτελεί φωτογραφία αλλά ένα ακριβές αντίτυπο του φυσικού κόσμου. Τέτοιου είδους φωτογραφία – αντίτυπο μπορεί να είναι της μορφής καρτ – ποστάλ, αναμνηστική, καθώς και τεκμήριο νομικής χρήσης που δημιουργήθηκε προβάλλοντας κάθετα προς τον φακό τα σημεία του περιγράμματος κάθε φωτογραφιζόμενου όγκου και ενώνοντας τα σημεία που προέκυψαν.
Η αναπαραγωγή της πραγματικότητας μέσω μιας φωτογραφίας δεν έχει ως στόχο να μεταβιβάσει ή να αναπτύξει κανένα συναίσθημα μεταξύ του παρατηρητή, του φωτογράφου ή του μοντέλου ως οντότητα που φωτογραφίζεται. Αν κάτι τέτοιο απροσδόκητα υφίσταται, συμβαίνει για προσωπικούς λόγους των συμβαλλομένων χωρίς αυτό να καθιστά της φωτογραφία-αντίτυπο αντικείμενο μελέτης με οποιαδήποτε συναισθηματική συνάφεια για ό,τι εσωκλείει ή εκπέμπει.
Καλλιτεχνική φωτογραφία και συναίσθημα είναι όροι συνυφασμένοι και παράλληλα αναπτυσσόμενοι, γεννώντας ένα παίγνιο μεταξύ του παρόντος και του απόντος, των σχέσεων συνάφειας ή της απουσίας δεσμών. Ακόμη και οι αρχιτεκτονικές δομές εντός της φωτογραφίας αποτελούν αυτοτελώς ένα στοιχείο που με τη δυναμική του προσδίδει ή αφαιρεί ένταση, συμπιέζει ή αμβλύνει τον χώρο και τον χρόνο στα μάτια του παρατηρητή.
Η φωτογραφία είναι δηλωτική για την συναισθηματική ταυτότητα του φωτογράφου. Σε ποιό βαθμό όμως αυτό προγραμματίζεται ή προκύπτει κατά τη διαδικασία της λήψης; Πιθανότατα συμβαίνουν και τα δύο, αναλόγως των συγκυριών, με το φωτογράφο σε ρόλο πρόχειρου σκηνοθέτη και ράθυμου ζωγράφου να προσπαθεί να μεταποιήσει την πραγματικότητα, δίχως να αποτυπώνει το συναίσθημα αλλά να το δημιουργεί στον εν δυνάμει θεατή.
Το θέμα που έλκει τον φωτογράφο είναι κράμα από εικόνες που έχει δει, από βιβλία και ποιήματα που έχει διαβάσει, από μουσική που έχει ακούσει και έχει συνδέσει με τον πραγματικό κόσμο διαμορφώνοντας τη μοναδικότητα στη ματιά του.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου φωτογράφου Henri Cartier Bresson: “Η φωτογραφία είναι ένα είδος σκίτσου. Άμεσου σκίτσου, που γίνεται με διαίσθηση και που δεν μπορείς να διορθώσεις. Αν το διορθώσεις, τότε έχεις μια άλλη φωτογραφία”.
Originally posted 2017-12-21 10:15:29.
