Παρόλο που η κυβέρνηση καλλιεργεί σενάρια με «αγανά έπη» για καθαρή έξοδο από το μισητό και μισάνθρωπο καθεστώς των μνημονίων τον φετινό Αύγουστο, οι φορομπηχτικές πολιτικές που θα παραμείνουν για να αφαιμάσσουν τον ελληνικό λαό θα στοιχειώνουν την κοινωνία μας με το φάντασμα των μνημονίων για πολλά χρόνια ακόμη. Ο κατάλογος με τις άδικες και προπάντων ανόητες πολιτικές που στρέφονται κατά των πολιτών είναι τόσο μεγάλος που είναι αδύνατος να αναφερθεί κανείς, έστω τηλεγραφικά, στην κάθε περίπτωση χωριστά. Για τον λόγο αυτό, θα περιοριστούμε στη έμμεση και εταιρική φορολογία.
Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων κρατών παγκοσμίως με τον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ (24%). Τα ελάχιστα κράτη με υψηλότερο συντελεστή, όπως η Ουγγαρία (27%) ή η Σουηδία (25%), δείχνουν τουλάχιστον να κατατάσσουν περισσότερα τρόφιμα και προϊόντα εστίασης στις κατηγορίες μειωμένων ή υπερμειωμένων συντελεστών, ελαφρύνοντας κάπως το φορτίο των πολιτών. Επίσης, πλείστες όσες χώρες της ΕΕ διαθέτουν περιοχές που βρίσκονται σε ειδικό καθεστώς και φορολογούνται με χαμηλότερο συντελεστή ΦΠΑ, όπως, για παράδειγμα, η Μαδέιρα και οι Αζόρες στην Πορτογαλία, η Ελιγολάνδη στη Γερμανία, η Κανάριοι νήσοι στην Ισπανία, η Κορσική στη Γαλλία, κτλ., εν αντιθέσει με τα ελληνικά νησιά, που φορολογούνται όλα πλέον με τον ίδιο συντελεστή ΦΠΑ από φέτος.
Παρομοίως, η Ελλάδα βρίσκεται στην κατηγορία των κρατών της ΕΕ με τον υψηλότερο εταιρικό φόρο (29%), καθ᾽ην στιγμή τα όμορα προς αυτήν (και άρα ανταγωνιστικά) κράτη προσελκύουν συνεχώς νέες επιχειρήσεις με πολύ πιο συμφέροντες φορολογικούς συντελεστές, όπως 10% στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, 15% στην Αλβανία και 20% στην Τουρκία. Επιπλέον, χώρες με ψηλό ΦΠΑ, όπως οι Ουγγαρία ή η Φινλανδία, διαθέτουν τον συντελεστή εκείνο ψηλά, εν πολλοίς, ως φορολογικό αντίβαρο για τους χαμηλούς συντελεστές εταιρικού φόρου της τάξεως της 9%(!) στην Ουγγαρία ή 20% στη Φινλανδία. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η Κύπρος, η οποία (ξε)πέρασε δική της οικονομική κρίση, έχει ιδιαίτερα ανταγωνιστικό εταιρικό φόρο, που ανέρχεται μόλις στις τάξεις του 12,5%.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα βρίσκεται αρκετά πιο πάνω από τον μέσο όρο χρέωσης στην ΕΕ για ΦΠΑ (20%) και εταιρικούς φόρους (19%), ενώ η μη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της παραμένει ένα από τα κυριότερα προβλήματα από την ένσκηψη της κρίσης. Οι δύο κατηγορίες αυτές συνοψίζουν το παράλογο που επικρατεί στην υπόθεση της «διάσωσης» της Ελλάδας. Το γεγονός ότι οι αυξήσεις στους φόρους αυτούς επιβλήθηκαν κατ᾽ απαίτηση των δανειστών και ετέθησαν ως μνημονιακά προαπαιτούμενα φανέρωνει τις πραγματικές προθέσεις των Ευρωπαίων «εταίρων» μας.
Οι φόροι φανερώνουν την υστεροβουλία των δανειστών
Ο αντίλογος ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόσθησαν με τη σύμφωνη γνώμη των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι οποίες δεν ήταν πρόθυμες να λάβουν τα απαραίτητα αντίμετρα που θα έθιγαν τον ζωτικό, γι᾽ αυτές, χώρο των πελατειακών σχέσεων δεν πείθει. Από τη στιγμή που η Ελλάδα ετέθη σε de facto κατάσταση περιορισμένης κυριαρχίας και οι δανειστές της είχαν το γενικό πρόσταγμα, ως έχοντες το καρπούζι και το μαχαίρι, για ποιόν λόγο να μην προχωρήσουν με την απαραίτητη εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, επιβάλλοντας εποικοδομητικές μεταρρυθμίσεις; Εάν όντως ενδιαφερόταν για την επαναφορά της Ελλάδας στον δρόμο της ανταγωνιστικότητας και τη διασφάλιση των δανείων τους, γιατί να μην επιθυμούν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας – και άρα την ανάπτυξη της οικονομίας – με κάθε τρόπο;
Άρα, το σχέδιό τους κρύβει υστεροβουλία και ιδιοτελείς στόχους, οι οποίοι προφανώς δεν σχετίζονται με την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας, αλλά μάλλον εξυπηρετούν την ολοκληρωτική άλωσή της, την λεηλάτηση των πόρων της, και τον εξανδραποδισμό του ανθρωπίνου δυναμικού της. Ασχέτως πολιτικών προτιμήσεων, οι διαμορφωτές των πολιτικών και οι κυβερνώντες πρέπει να κρίνονται από τις πράξεις και όχι τα λόγια. Στην προκειμένη περίπτωση, οι παράλογες οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα κατ᾽ απαίτηση των δανειστών δεν κήδονται κανενός ελληνικού συμφέροντος, καθώς εξυπηρετούν αποκλειστικά αλλότριους σκοπούς.
Αντί για παραμύθια περί της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια και άλλα φαιδρά, η κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει κάθε δυνατότητα μεταρρύθμισης της παρούσας φορομπηχτικής πολιτικής που αφαιμάσσει την πραγματική ελληνική οικονομία. Και επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα μοιάζει να είναι πιο φιλική προς τις ΗΠΑ από αρκετές προηγούμενες, οφείλει να συνεννοηθεί με τους Αμερικανούς με παραδείγματα και λογικά επιχειρήματα που καταλαβαίνουν. Μπορεί να ανήκει η Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής της Γερμανίας, όμως η ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, με την ακαταμάχητη δύναμη των ΜΜΕ τους, διαθέτουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και τις πολιτικές παγκοσμίως, εάν και όταν κρίνουν ότι είναι προς το συμφέρον τους. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, δύο παραδείγματα από τις ΗΠΑ που αφορούν στην ελληνική περίπτωση.
Κυνηγώντας την ανάπτυξη κεσεδάκι-κεσεδάκι
Το 2011, όταν η Ελλάδα έμπαινε για τα καλά στην μνημονιακή μέγγενη, οι Αμερικανοί ανακάλυπταν την τερψιλαρύγγια νοστιμάδα του ελληνικού γιαουρτιού. Το 2008, η εταιρεία ΦΑΓΕ είχε ανοίξει εργοστάσιο παραγωγής στη βόρεια Νέα Υόρκη, παραγάγοντας 85.000 τόνους ετησίως. Όμως, η ζήτηση ήταν τέτοια που η εταιρεία χρειαζόταν να διπλασιάσει την παραγωγή της για να καλύψει τις ανάγκες των πελατών. Αυτό συνεπαγόταν επένδυση της τάξεως των $120 εκατομμυρίων εκ μέρους της εταιρείας, η οποία θα ωφελούσε και την πόλη του Τζόνσταουν, η οποία χρειαζόταν επενδύσεις για να μειώσει την ανεργία της τάξεως του 9% (sic) που την ταλαιπωρούσε.
Όμως, μια άσχετη διαμάχη μεταξύ των όμορων δήμων, η οποία αφορούσε στη λειτουργία του κοινού αποχετευτικού συστήματος που μοιράζοντο, παρεμπόδιζε την επένδυση, επειδή η ΦΑΓΕ ενδιαφερόταν να αξιοποιήσει κτήμα που βρισκόταν στην κοινή κατοχή των δήμων και δεν μπορούσε να επέλθει συμφωνία. Όταν έμαθε για την δυσμενή εξέλιξη που απειλούσε να ματαιώσει την επένδυση, ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης επικοινώνησε άμεσα με τους δύο δημάρχους και τον επικεφαλής της ΦΑΓΕ. Μάλιστα, όταν δεν μπόρεσε να εντοπίσει τη μία δήμαρχο, δεν δίστασε να κινητοποιήσει την αστυνομία για τον άμεσο εντοπισμό της! Με την απειλή ότι θα τοποθετούσε πολιτειακό διαμεσολαβητή αν δεν μπορούσαν οι δύο δήμοι να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές, η συμφωνία επετεύχθη μέσα σε μία μόνο μέρα, κερδίζοντας 150 νέες θέσεις εργασίας για την περιοχή. Σήμερα, η ΦΑΓΕ εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στην περιοχή, η Νέα Υόρκη είναι η μεγαλύτερη παραγωγός γιαουρτιού στις ΗΠΑ και το γιαούρτι έχει ανακηρυχθεί επίσημο σνακ της πολιτείας.
Πολιτείες κατά της κεντρικής κυβέρνησης για φοροτσουνάμι
Το δεύτερο παράδειγμα αφορά στη νέα κόντρα μεταξύ της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ και μεγάλες πολιτείες όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη, οι πολίτες των οποίων ενδέχεται να επιβαρυνθούν από την κατάργηση φορολογικών εκπτώσεων που θέσπισε η κυβέρνηση Τράμπ. Σε μια κόντρα η οποία προϊδεάζει πιθανή αναμέτρηση για τις προεδρικές εκλογές του 2020, ο δημοκρατικός κυβερνήτης της Νέας Υόρκης κ. Άντριου Κουόμο δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι θα ασκήσει αγωγή, ζητώντας να κηρυχθεί αντισυνταγματική η φορολογική μεταρρύθμιση Τραμπ. Επίσης, τόνισε ότι η πολιτεία της Νέας Υόρκης θα αναλάβει εκστρατεία ενημέρωσης, η οποία αποσκοπεί στην άσκηση πίεσης προς τους πολιτικούς να τροποποιήσουν την επίμαχη μεταρρύθμιση. Τέλος, είπε ότι ενδέχεται να μεταρρυθμίσει το φορολογικό σύστημα της Νέας Υόρκης, μεταφέροντας περισσότερο φορολογικό βάρος στις εταιρείες, τις οποίες προστατεύει η μεταρρύθμιση Τραμπ, από τους πολίτες, οι οποίοι χάνουν τις εκπτώσεις τους και καλούνται να πληρώσουν περισσότερο. Δεν δίστασε να μιλήσει για τη δημιουργία ενός νέου δικτύου μη κερδοσκοπικών οργανώσεων στην πολιτεία, στις οποίες θα μπορούσαν να συνεισφέρουν οι πολίτες, κερδίζοντας έτσι εκπτώσεις στους ομοσπονδιακούς φόρους τους.
«Αρχή άνδρα δείκνυσι»
Στο βαθμό που ενδιαφέρονται να επανακτήσουν μέρους του βαθμού κυριαρχίας που απώλεσε η Ελλάδα κατά την περίοδο των μνημονίων, η παρούσα κυβέρνηση, αλλά και οι μελλοντικές, οφείλουν να σηματοδοτήσουν την είσοδο στη μεταμνημονιακή εποχή με συγκεκριμένες δράσεις, όχι με κούφια λόγια. Οι πολιτείες των ΗΠΑ, οι οποίες δεν αποτελούν ανεξάρτητα κράτη, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις χαίρουν περισσοτέρων ελευθεριών στο ομοσπονδιακό σύστημα των ΗΠΑ απ᾽ ότι τα κράτη-μέλη στην ΕΕ, δεν διστάζουν να έλθουν σε ανοικτή ρήξη με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση όταν χρειαστεί, για να προστατέψουν τα συμφέροντά τους (και, φυσικά, τις πολιτικές φιλοδοξίες των τοπικών αρχόντων). Εναπόκειται στις χώρες της ΕΕ να βρουν ένα κοινό βηματισμό ώστε να προστατευθούν από τις παράλογες πολιτικές των απρόσωπων ευρωπαϊκών θεσμών και όχι απλά να ενεργούν ως πειθήνια όργανά τους.
Το εάν η Ελλάδα θα έχει εξέλθει του μνημονίου εντός λίγων μηνών θα φανεί στην πράξη από τις πολιτικές που θα ακολουθηθούν. Με εφάπαξ δωράκια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ή των όποιων διαδόχων τους για τα «θαφτικά» της ελληνικής οικονομίας, καμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει, ούτε φυσικά, καμία έξοδος από το μνημονιακό καθεστώς. Αναζητείται τολμηρό σχέδιο.
Originally posted 2018-01-09 10:05:04.
