Υπήρχε μια παλιά διαφήμιση της εταιρείας Canon με τον γνωστό τενίστα Αντρέ Αγκάσι να προωθεί την διαφημιζόμενη φωτογραφική μηχανή με το σλόγκαν «image is everything» (η εικόνα είναι το παν). Το μήνυμα αυτό ταιριάζει στην περίπτωση της ελληνικής κυβέρνησης, και γενικότερα το ελληνικό κράτος, σε σχέση με τις αποτρεπτικές ικανότητες της χώρας και τις κόκκινες γραμμές που θέτει. Ειδικά φέτος, η εικόνα που εκπέμπεται σχετικά με την αποφασιστικότητα της άμυνας κάθε σπιθαμής ελληνικής γης είναι ίσως πιο σημαντική από ποτέ.
Το έτος 2023 αποτελεί έτος εκλογών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία. Ιδιαιτέρως όσον αφορά στην γείτονα χώρα, το διακύβευμα είναι μέγιστο. Μετά από περίπου δύο δεκαετίες στην εξουσία, η απομάκρυνση του Τούρκου προέδρου κ. Ταγίπ Ερντογάν από την ηγεσία της χώρας και κατά συνέπεια από τον κρατικό κορβανά θα είναι κάτι πολύ επώδυνο για τον ίδιο, που ίσως θέσει σε κίνδυνο την ελευθερία του ή ακόμη και την σωματική του ακεραιότητα. Συνεπώς, ο Τούρκος πρόεδρος θα κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει την επανεκλογή του. Άρα, το ενδεχόμενο ενός θερμό επεισοδίου δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Υπηρεσιακή κυβέρνηση και ικανότητα αποτροπής
Με το ισχύον εν Ελλάδι εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής σχεδόν να προεξοφλεί την ανάγκη διεξαγωγής δεύτερου γύρου εκλογών για την ανάδειξη μιας νέας κυβέρνησης, ο πειρασμός για τον κ. Ερντογάν να εκμεταλλευτεί το κενό εξουσίας για να πετύχει μια εύκολή και ανώδυνη νίκη είναι μεγάλη, ειδικά αν η Αθήνα εκπέμψει εικόνα σύγχυσης και αδυναμίας. Γι’ αυτό θέλει μεγάλη προσοχή από την υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα διεξάγει τις εκλογές και θα κυβερνά ενδιάμεσα να δώσει την κατάλληλη εικόνα ετοιμότητας.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί με την διατήρηση των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας στις θέσεις τους μέχρι τον σχηματισμό της νέας εκλεγμένης κυβέρνησης ή την τοποθέτηση ενός έμπειρου στρατηγού όπως ο κ. Φραγκούλης Φράγκος στο Πεντάγωνο και έναν εγνωσμένου κύρους διεθνολόγο ή έμπειρο διπλωμάτη στην Βασιλίσσης Σοφίας για να δοθεί το μήνυμα ότι υπάρχει κυβερνητική συνέχεια και ισχυρή βούληση και ετοιμότητα άμυνας.
Κανείς δεν περιμένει από τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό (έναν από τους προέδρους των τριών Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας) να διαθέτει τις απαιτούμενες γνώσεις και την επιτελική στρατηγική να εγγυηθεί την εθνική άμυνα. Γι’ αυτό και όσο διαρκεί η μεταβατική περίοδος από την παραίτηση της παρούσας κυβέρνησης και της ανάληψης της εξουσίας από την κυβέρνηση που θα εκλεγεί εν τέλει, η οποία θα απαιτήσει τουλάχιστο δύο κάλπες, το γενικό πρόσταγμα για την απελευθέρωση των κανόνων εμπλοκής πρέπει να βρίσκεται στα χέρια του ΑΓΕΕΘΑ, η θητεία του οποίου πρέπει οπωσδήποτε να ανανεωθεί στις κρίσεις που αναμένεται να γίνουν μέσα στον Ιανουάριο του 2023.
Οι ένοπλες δυνάμεις να αφεθούν ελεύθερες να κάνουν την δουλειά τους
Με τις κινήσεις αυτές, η Ελλάδα θα δώσει στην Άγκυρα, αλλά και στην διεθνή κοινότητα, να καταλάβει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει εφησυχασμός κατά την περίοδο των διπλών εκλογών και η χώρα δεν θα είναι ευάλωτη. Επίσης, θα ξεκαθαρίσει προς πάσα κατεύθυνση ότι η δημιουργία θερμού επεισοδίου εκ μέρος της Τουρκίας δεν θα οδηγήσει στην επανάληψη της ταπεινωτικής για την Ελλάδα κρίσης των Ιμίων, αλλά σε γενικό πόλεμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την συνοχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Ένας γενικός πόλεμος, μολονότι καταστροφικός και για τις δυο πλευρές, ενέχει μεγαλύτερο ρίσκο για την Τουρκία, που θέλει να προβάλλει τον εαυτό της ως περιφερειακή δύναμη. Είναι γεγονός ότι εάν αφεθούν να κάνουν την δουλειά τους χωρίς περιορισμούς και παρεμβάσεις, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι ικανές να καταγάγουν καταστροφικά πλήγματα επί της Τουρκίας, γκρεμίζοντας, όχι μόνο το αφήγημά της περί στρατιωτικής ισχύος, αλλά και πυροδοτώντας εξελίξεις που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στην διάλυση της ίδιας της Τουρκικής Δημοκρατίας (sic), τουλάχιστον υπό την σημερινή μορφή της.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι αν θα αφεθούν οι ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας να κάνουν την δουλειά τους όπως έχουν εκπαιδευτεί και γνωρίζουν πολύ καλά και να μην αντιμετωπίσουν τρικλοποδιές από ευθυνόφοβους και ηττοπαθείς πολιτικούς που ενίοτε δεν ιεραρχούν τις αξίες και προτεραιότητες της χώρας με τον ίδιο τρόπο. Ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης των Ιμίων και τα όσα δυσάρεστα παγιώθηκαν μετά την κρίση αποτελούν ένα καλό μάθημα και χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή.
