Το μόρφωμα στα βόρεια σύνορά μας διεκδικεί το όνομα της Μακεδονίας επειδή αυτή είναι η πολιτική ορισμένων μεγάλων κρατών και κάποιων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με διεθνή παρεμβατικότητα. Παλαιότερα, ο Τίτο και η Γιουγκοσλαβία του διατήρησαν την πολιτική διεκδίκησης του ονόματος της Μακεδονίας σε φυσική συνέχεια της άστοχής τους εμπλοκής στον ελληνικό ανταρτοπόλεμο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, που έλαβε χώρα σε πλήρη ασυμφωνία με την Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Αν αυτήν την πολιτική την πλήρωσαν ακριβά οι δολοφονημένοι πολίτες και οι σκοτωμένοι στρατιώτες, καθώς επίσης και οι Έλληνες Κομμουνιστές, οι οικογένειες και οι κοινότητές τους για πολλές δεκαετίες, τώρα θύματα θα είμαστε όλοι μας.
Καθοριστικό στοιχείο της σκοπιανής πολιτικής του Μακεδονισμού είναι η ονομασία των κατοίκων και της γλώσσας τους. Αν αξιολογούμε ορθώς τους πρωταγωνιστές της πολιτικής αυτής, δεν θα πάψουν ποτέ να επιδιώκουν την αναγνώριση των όρων “Μακεδόνες” και “Μακεδονική” αντίστοιχα. Για να συμβεί αυτό, θα χρειαστεί η Ελλάς να στέρξει αυτοκτονικά σε ονοματοδοσία που να περιέχει τον όρο Μακεδονία.
Ήδη, μια κρίσιμη νίκη των ξένων δυνάμεων είναι πως κατάφεραν να επιβάλουν στην ελληνική πολιτική τάξη την αποδοχή της χρήσεως του όρου “Μακεδονία” από τους Σκοπιανούς ως γεωγραφικού προσδιορισμού μιας περιοχής. Όμως, η Μακεδονία δεν είναι μια εθνικά ουδέτερη γεωγραφική περιοχή, αλλά ταυτοτικό στοιχείο της ελληνικής ιστορίας και των Ελλήνων στην συνοχή και την συνέχειά τους. Δεν είναι τυχαίο πως άλλες ελληνικές ονομασίες αποβλήθηκαν εντελώς από τις γειτονικές χώρες Αλβανία, Βουλγαρία και Τουρκία, ακριβώς για να μην ανακαλούν εθνικές διεκδικήσεις από μέρους των Ελλήνων εις βάρος της εδαφικής τους ακεραιότητας. Εδώ, βιώνουμε την αντιστροφή αυτής της πολιτικής: δεν θα ακούσεις εύκολα από Αλβανό πολιτικό το όνομα “Βόρειος Ήπειρος” και από Τούρκο τον όρο “Μικρά Ασία”.
Οι Έλληνες πολιτικοί αποδέχθηκαν να συζητούν την αναγνώριση ονομασίας γενικής χρήσεως που να περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία”:
- σίγουρα, επειδή είναι μια βολική διπλωματική υπεκφυγή στις πιέσεις των ξένων,
- μερικοί, επειδή έβλεπαν και βλέπουν πως δεν θα χρειαστεί άμεσα να υπογράψουν μια τέτοια πολιτικά δαπανηρή συμφωνία, αφού οι Σκοπιανοί πολιτικοί και οι διεθνείς τους πάτρωνες δεν θα δεχθούν μετριαστικό προσδιορισμό της “Μακεδονικότητάς” τους
- άλλοι, επειδή το ενστερνίζονται, μην έχοντας πλήρη ιστορική προοπτική και διορατικότητα για το τί θα ακολουθήσει, ιδίως στο περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει πολύ ενεργητικές πολιτικές για την αναγνώριση και υποστήριξη γλωσσών, εθνοτικών ομάδων και κρατών
- κάποιοι -ευτυχώς ελάχιστοι- απλώς και ξεδιάντροπα για να είναι αρεστοί στους ξένους πάτρωνές τους.
Η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας συνιστά εθνική βλάβη. Και δεν πρέπει να συμβεί επ ουδενί. Ανακαλούμε την πρόσφατη δήλωση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου: “Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική”.
Ο χρόνος κυλάει υπέρ και όχι κατά της Ελλάδος και των ελληνικών δικαίων. Δεν είναι δουλειά ή στη δικαιοδοσία κανενός να παραχωρήσει το όνομα της Μακεδονίας: είναι εθνικό αγαθό.
Originally posted 2017-11-11 10:00:48.
