Είναι τρία πράγματα που τα βλέπω να στέκουν μπροστά μας απειλητικά: ο ξένος έλεγχος, η θεσμοθέτηση της φτώχειας και η εκχώρηση των εθνικών μας δικαίων σε τρίτους. Τα τρία μαζί πλέκουν ένα μαύρο δίχτυ που μας περισφίγγει μέρα με την ημέρα. Συνθέτουν ένα περιβάλλον εθνικού κινδύνου και θανάτου: γινόμαστε όλο και πιο ανήμποροι, στερούμαστε όλο και περισσότερα από τα θεμελιώδη, χάνουμε την ταυτότητα που μας κάνει να πιστεύουμε στον εαυτό μας, στους συνανθρώπους μας και την πατρίδα.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ηγεσία που να μας οδηγήσει έξω και μακριά από αυτόν τον μαύρο τόπο, που -μη γελιέστε- παραμονεύουν μόνον πίκρες, καταστροφές και απογοήτευση. Δεν διαθέτει, όμως, ηγεσία. Στο δρόμο προς την έρημο, το ελληνικό καραβάνι ξέμεινε από εμπνευσμένους πολιτικούς και αναζητεί απελπισμένα το ανύπαρκτο σχέδιο της εθνικής μας σωτηρίας από την βέβαιη κατάρρευση.
Είναι τρεις πικρές αλήθειες, που θα τις πούμε δύσκολα, θα τις ακούσουμε με ντροπή και θα παραμένουν μπροστά μας σαν μακάβρια σκιάχτρα:
- Ο ξένος έλεγχος στη χώρα ήταν και παραμένει εσχάτη προδοσία. Δεν έπρεπε ποτέ να τον επιτρέψουμε. Πρέπει άμεσα να τον παύσουμε. Επιτρέπει το πλιάτσικο του εθνικού κεφαλαίου με αφορμή την αναχρηματοδότηση του εξωτερικού χρέους. Θα αφήσει τους Έλληνες ανήμπορους.
- Η θεσμοθέτηση της φτώχειας είναι σκάρτη πολιτική σύλληψη. Με το πρόσχημα πως πρέπει να ζούμε με όσα βγάζουμε σήμερα, οι ξένοι που μας διοικούν κοιτάνε να μην έχουν περιττά έξοδα με την Ελλάδα. Οι χώρες όμως δεν πορεύονται έτσι. Ειδικά, η Ελλάδα, που είναι μια χώρα με ακριβές υποδομές και υψηλό λειτουργικό κόστος συντήρησης δεν έχει μέλλον αν είναι να καταλήξει με εξαθλιωμένο πληθυσμό. Θα ξεμείνουμε και από τα θεμελιώδη.
- Η εκχώρηση των εθνικών δικαίων είναι ένα κακό μονοπάτι. Κλείνει το μάτι στους ξένους πάτρωνες πως οι ηγέτες μας εξαγοράζονται πολιτικά. Δίνει το σινιάλο στους εχθρούς πως μας μάγκωσαν. Αποθαρρύνει τους φίλους πως έχουμε πέσει στα γόνατα. Αφήνει τους Έλληνες ντροπιασμένους που δεν έχουν κρατική αξιοπρέπεια. Χάνουμε την ταυτότητά μας, που μας κάνει να πιστεύουμε στον εαυτό, στους συμπολίτες μας και στην μάνα πατρίδα.
Είναι τρεις πικρές αλήθειες, που θα παραμένουν μπροστά μας σαν μακάβρια σκιάχτρα, μέχρι να κάνουμε το σωστό. Χρειαζόμαστε μια προοπτική νίκης, ενότητας και ηγεσίας. Να βάλει ο Θεός το χέρι του. Και να βρεθούν άνθρωποι που να μας οδηγήσουν έξω από την έρημο. Χωρίς φόβο και χωρίς συμφέρον.
Ο Ιωάννης Νασιούλας είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας
Originally posted 2018-07-25 10:14:58.
