Τα χρώματα υπάρχουν στο φως. Το φως είναι ενέργεια προερχόμενη από τον ήλιο. Τα χρώματα επιδρούν πάνω μας ανεξαρτήτως προσωπικών προτιμήσεων. Παράλληλα εκφράζουν το ψυχισμό μας και αδυνατούμε να ζήσουμε χωρίς αυτά.
Κάθε χρώμα ερεθίζει διαφορετικό αδένα. Για παράδειγμα το κίτρινο τον θυρεοειδή, το μπλε τον βλεννογόνο, το κόκκινο και βιολετί τους ανδρικούς και γυναικείους γεννητικούς αδένες αντίστοιχα. Αυτές οι βιολογικές αντιδράσεις ταυτίζονται με ψυχολογικές. Το κόκκινο αποπνέει ζεστασιά, τόνωση, και ορισμένες φορές επιθετικότητα. Το κίτρινο ζωτικότητα και χαρά. Το μπλε παραπέμπει στο κρύο, διότι ρίχνει τους καρδιακούς παλμούς. Το πράσινο ισορροπεί και καταπραΰνει. Οι χειρουργικές στολές είναι πράσινες. Το πορφυρό συμβολίζει την αυτοπραγμάτωση, είναι το πιο σκληρό. Τα ιμάτια των ιερέων και αυτοκρατόρων είναι πορφυρά. Όλα τα χρώματα έχουν αντίστοιχες ιδιότητες.
Χρώμα σημαίνει διάθεση. Το ερώτημα δεν είναι ποιο χρώμα προτιμάμε, αλλά ποια είναι η προδιάθεση. Έτσι και στον κτιριακό χώρο. Ένα θέατρο συνοδεύεται από ταπεινά ουδέτερα γκρίζα. Το νηπιαγωγείο ζεστό και ασφαλές από απαλά θερμά. Ο προσωπικός χώρος ενός έφηβου εσωτερικεύει και πλάθει έναν σκεπτόμενο νέο. Ένα απαλό πράσινο – μπλε είναι αρκετό. Ο χρωματισμός ενός χώρου είναι ένας διάλογος μεταξύ χρώματος, φυσικού φωτισμού, τόπου και περίστασης. Δύο νηπιαγωγεία στο Όσλο και το Μιλάνο ίσως τελικά να μη μοιάζουν και τόσο.
Originally posted 2018-03-16 17:16:37.
