Τα δύο κύρια ρεύματα της αρχιτεκτονικής έχουν κατευθύνσεις τις κοσμικές αξίες και την καθημερινότητα. Το πρώτο πηγάζει από την εσωτερική αυτοπραγμάτωση ενώ το δεύτερο από την πράξη και την ύλη. Και τα δύο κατέχονται από καλλιτεχνία, η καθολική τους ισορροπία όμως προϋποθέτει τον μεταξύ τους διάλογο.
Η κλασσική αρχιτεκτονική αναλογίζεται τους κοσμικούς νόμους και το πώς αυτοί συνδέονται με το ανθρώπινο κορμί (κεφάλι, άκρα, κορμό). Όπως η κλασσική μουσική, έτσι και η αρχιτεκτονική αποσκοπεί στην πνευματική ανάταση. Η ανθρώπινη κλίμακα και η συσχέτιση της με την γη, τον θόλο του ουρανού και τα κάθετα όρια του χώρου αποτελούν κύρια ζητήματα της. Ιεροί ναοί, παλάτια και δημόσια κτίρια είναι κομμάτι αυτού του ρεύματος. Λόγω του δεσμευτικού πλαισίου τους, επιβάλλονται και κυριαρχούν στο γύρω χώρο.
Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική λαμβάνει υπ όψιν της τοπικούς παράγοντες όπως το κλίμα, τα υλικά, την κοινωνική δομή και παράδοση. Οι υφές και ο τρόπος που δένονται τα υλικά μεταξύ τους ενεργοποιούν την αισθητική. Τα κτίρια αυτά αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο αλλά και ξεχωριστά σημεία αναφοράς. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία τοπίων και κτιρίων που είναι οικεία και ζεστά στην ψυχή. Η εσωτερική τους διαρρύθμιση εξιστορεί το πώς ο κόσμος ζει από γενιά σε γενιά και είναι πάντοτε γοητευτική.
Ωστόσο η μονόπλευρη παρουσία δεν είναι ζωτική. Η σύνθεση κατ εξοχήν διαφορετικών παραμέτρων είναι το ζητούμενο. Αυτό όμως δεν είναι τόσο απλό. Όπως η αυστηρή γεωμετρία αγνοεί την οργανικότητα, έτσι και η ροή της ενέργειας την υγεία. Μια λανθασμένη σύνθεση θα μπορούσε να έχει καταστροφικά αποτελέσματα.
Από την άλλη χωρίς την σύνθεση, δεν υπάρχει ζωή. Πως όμως θα πετυχαίναμε το σωστό συνδυασμό; Αυτό το μαθαίνουμε από την φύση. Η θερμοκρασία, το νερό, ο αέρας και η γη βρίσκονται σε συνεχή διάλογο. Αρκεί να εστιάσουμε στα σημεία συνάντησης. Πως για παράδειγμα η γη (ένα βουνό ή ένα δέντρο) συναντάει τον ουρανό. Το ρυάκι πάνω από τον βράχο στροβιλίζεται, εκτοξεύεται, κυλάει, ευωδιάζει και ψυχραίνει τον αέρα. Αυτό που συμβαίνει είναι τόσο πλούσιο που δύσκολα περιγράφεται.
Η ορθή σύνθεση προϋποθέτει την προδιάθεση για την αντίληψη του τι πραγματικά συμβαίνει. Απαντάει στο ερώτημα ποια είναι τα σημεία συνάντησης και πώς αυτά εκδηλώνονται από τόπο σε τόπο. Αναπτύσσεται σύμφωνα με αυτά, αποτελώντας έτσι προέκταση του φυσικού περιβάλλοντος.
Φύση: η έμπνευση της αρχιτεκτονικής. Γράφει ο Αναστάσιος ΓΕΩΡΓΙΛΑΣ. Εφημερίδα ΑΡΙΣΤΕΙΑ.
Originally posted 2019-07-03 11:00:34.
