Είναι στιγμές που σαστίζει κανείς με το ελλαδικό παράλογο… και χειρονομεί, «λίαν εκφραστικώς… προς μεσημβρίαν,» μονολογώντας το «όρσε γκουβέρνο», όπως ο μπαρμπ’ Αλέξης ο Καλοσκαιρής, ο ήρωας το κυρ-Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στο διήγημά «Ο Πανταρώτας». Η συγκεκριμένη εικόνα είναι διαχρονική στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Ο αγανακτισμένος πολίτης στρέφεται προς την κατεύθυνση της πρωτεύουσας, όπου εδρεύει η κυβέρνηση (γκουβέρνο) και λέγοντας «όρσε» (ορίστε, πάρ’ τα να μην στα χρωστάω), της μοιράζει και από ένα… φάσκελο.
132 χρόνια μετά την δημοσίευση του «Πανταρώτα» από τον μεγάλο Σκιαθίτη, πολλές ήταν οι χειρονομίες που επιφυλάχθηκαν για το γκουβέρνο το φετινό καλοκαίρι από τους πολίτες που βλέπουν την χώρα να κατακαίγεται από πυρκαγιές, να σκάνε βόμβες και να απογειώνονται πολεμικά αεροσκάφη για να σωθούν εξαιτίας του «ωχαδερφισμού» που δεν αφήνει να εδραιωθεί κουλτούρα ασφάλειας ακόμη και εκεί που δεν χωρεί το παραμικρό λάθος, να περνάνε λαθροδιακινητές και χούλιγκαν τα σύνορα ανενόχλητοι, σαν το νερό μέσα από το σουρωτήρι…
Κατά την περασμένη 7ετία, έχει καεί σχεδόν το 25% της Αττικής! Πέρα από τον δασικό πλούτο και περιουσίες, θρηνήσαμε και πολλά θύματα. Στην τηλεόραση, οι δημοσιογράφοι «πληροφορούν» το κοινό λέγοντας τις ίδιες κοινοτοπίες», ενώ οι πολιτικοί δικαιολογούν την αναποτελεσματικότητα επικαλούμενοι καταστάσεις που τους ξεπερνούν, όπως η κλιματική αλλαγή, που εσχάτως μετονομάστηκε κλιματική κρίση. Έλα όμως που ενώ οι μισοί αποδίδουν τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές εν μέρει στην κλιματική αλλαγή που προκαλεί η εκπομπή ρυπογόνων αερίων από ορυκτά καύσιμα, οι άλλοι μισοί τις αποδίδουν σε κάποιο ύπουλο σχεδιασμό αποχαρακτηρισμού των δασών ώστε να δημιουργηθεί ο χώρος για την εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ανεμογεννήτριες, ηλιακοί ταμιευτήρες).
Ευκαιριακό ρεπορτάζ, ξεχασμένες καλοκαιρινές κουβέντες
Όποια και να είναι τα πραγματικά αίτια, η λογική επιτάσσει την αδήριτη ανάγκη λήψης μέτρων. Δυστυχώς, όμως, ενώ το ρεπορτάζ για τις πυρκαγιές και τους καύσωνες καλύπτει ένα μεγάλο κενό στην θερινή ειδησεογραφία, δεν συμβαίνει το ίδιο τις υπόλοιπες εποχές, με αποτέλεσμα να ξεχνιέται το θέμα, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, όπου θα ακούμε πάλι τα ίδια και χειρότερα. Η ώριμη συζήτηση για την διάνοιξη δασικών δρόμων, την διαπλάτυνση των αντιπυρικών ζωνών, την αναδάσωση με πλατύφυλλα δέντρα που δεν μεταδίδουν φωτιά εις αντικατάσταση των πεύκων, ακόμη και η συζήτηση «αιρετικών» προτάσεων όπως η προληπτική πρόκληση ελεγχόμενων πυρκαγιών τους χειμερινούς μήνες για να καεί η βιομάζα θα έπρεπε να κυριαρχεί καθ΄ όλη την διάρκεια του έτους, για να σωθεί ο υπολειπόμενος εθνικός πλούτος.
Παράλληλα, η υποδειγματική τιμωρία εμπρηστών είναι κάτι που μένει να εφαρμοστεί στην πράξη. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, οι φερόμενοι ως εμπρηστές παρουσιάζονται είτε ως απρόσεκτοι ηλικιωμένοι είτε ως ψυχασθενείς πυρομανής…κι ας έχει τονιστεί το αντίθετο δια στόματος του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Μεσούτ Γιλμάζ. Με λίγα λόγια, οι περιπτώσεις συντονισμένης δράσης από πράκτορες επιχειρηματικών συμφερόντων ή υβριδικού πολέμου είτε αποκλείονται, είτε (το πιθανότερο) δεν εξιχνιάζονται ποτέ!
Το σκηνικό του χάους συμπληρώνεται από εικόνες που δεν αρμόζουν σε οργανωμένο κράτος. Λαθροδιακινητές μεταφέρουν ανενόχλητοι λαθρομετανάστες εν πλω ακόμη και μέχρι την Εύβοια, ή σε αυτοκίνητα διαμέσου του Έβρου. Ανεξέλεγκτοι, διεμβολίζουν σκάφη και αυτοκίνητα, κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς, πυροβολούν, περνούν στην αντίθετη κατεύθυνση της εθνικής οδού με υψηλές ταχύτητες. Πρόσφατα, σκότωσαν ένα ζευγάρι κατά την διάρκεια αυτοκινητιστικού ατυχήματος που προκλήθηκε ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν της σύλληψης. Σε άλλη περίπτωση, δικαστήριο άφησε ελεύθερους ως την ημερομηνία της δίκης τους(!) δύο λαθροδιακινητές που έκαναν σοβαρές παραβιάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και τράκαραν λεωφορείο. Τον περασμένο μήνα, αποκαλύφθηκε άλλη μια σπείρα μελών ΜΚΟ στην Λέσβο που προωθούσαν ανοικτά την λαθρομετανάστευση έναντι κέρδους εκατομμυρίων ευρώ.
Ένα κράτος που τιμωρεί την νοικοκυροσύνη
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο ιδιωτικός και δημόσιος τομέας εξαντλεί όλη την αυστηρότητά του στον μεροκαματιάρη. Η παραμικρή τραπεζική συναλλαγή απαιτεί αυτοφακέλωμα που θα ζήλευαν οι μυστικές υπηρεσίες, ενώ η τακτοποίηση κληρονομικών υποθέσεων έχει καταντήσει εφιάλτης από την πολυνομία και την φορομπηχτική πολιτική, λες και το κράτος έχει βαλθεί να τιμωρήσει κάθε είδους νοικοκυροσύνης και να επιβραβεύσει την αυθαιρεσία και το μπάχαλο. Όσοι θέτουν τις ζωές ανηλίκων σε θανάσιμο κίνδυνο υποχρεώνοντάς τα να περάσουν τα σύνορα μέσα από φοβερές δοκιμασίες επιβραβεύονται με επιδόματα αντί να τιμωρούνται παραδειγματικά, ενώ αυτοί οι σύγχρονοι δουλέμποροι, οι λαθροδιακινητές, στις ελάχιστες περιπτώσεις που συλλαμβάνονται, υφίστανται ελάχιστες συνέπειες, που σε καμία περίπτωση δεν δρουν αποτρεπτικά.
Είθισται, κατά καιρούς, να κάνουν οι κυβερνήσεις ένα επικοινωνιακό φρεσκάρισμα, μιλώντας για «εκσυγχρονισμό», «επανίδρυση του κράτους», «επιτελικό κράτος» και άλλα παρόμοια εύηχα σχήματα. Στην πραγματικότητα όμως, η ουσιαστική αλλαγή νοοτροπίας και η εγκατάσταση μιας υπεύθυνης κουλτούρας ασφάλειας και νοοτροπίας ευθύνης απέχει πολύ. Οι νοικοκύρηδες δεν επιβραβεύονται, οι μπάχαλοι δεν τιμωρούνται και οι πολίτες, σαν άλλοι ήρωες του Παπαδιαμάντη, αφεθήκαμε να τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας απέναντι σε ένα παρασιτικό κράτος που ζεις εις βάρος της πιο παραγωγικής βάσης του.
Σκέπε Παναγιά την σε υμνούσα Ελλάδα
Ακούμε συχνά για τον «Θεό της Ελλάδος» που επεμβαίνει και την φυλάει παρά τις επίμονες προσπάθειες του κατεστημένου να την αφανίσουν. Η μακραίωνη μεταφυσική παράδοση του λαού μας συνηγορεί υπέρ της απόψεώς αυτής. Μέρες που είναι, ας αναφωνήσει ο καθένας ένα «βοήθα, Παναγιά μου» και για την πατρίδα αυτή, όπου παρά τα όποια στραβά της, υμνεί εκείνην και τον Υιό της με θερμή αγάπη και κατάνυξη, χαρίζοντάς τους ως ευωδέστατα άνθη, μοναδικά αριστουργήματα της ελληνικής γλώσσας! Ας μιμηθούν και όσοι πολιτικοί διαθέτουν λίγο φιλότιμο, τον αυτοκράτορα της Νικαίας Θεόδωρο Δούκα τον Λάσκαρι, συγγραφέα του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα εις την Θεοτόκο, ο οποίος, αφού εξορίστηκε από τους Λατίνους (όπως αναπόφευκτα όλοι οι δικοί μας, όταν πάψουν να φαίνονται χρήσιμοι για τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός της χώρας…κατάλαβες τώρα Αλέξη;), στράφηκε προς την Θεοτόκο να πει το παράπονό του στην Μητέρα όλου του κόσμου, γράφοντας εύγλωττα «Προς τίνα καταφύγω άλλην Αγνή; που προστρέξω λοιπόν και σωθήσομαι; Που πορευθώ;. . . Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, και επί σε θαρρών κατέφυγον».
Σε αυτή την χώρα που βιώνουμε τόσα παράλογα, ευτυχώς, επικρατεί ακόμη και η «σκανδαλώδης» αγάπη της Μεγαλόχαρης για τον τόπο όπου επιβεβαιώνεται εμμελώς ότι «αι γενεαί πάσαι, μακαριζομέν σε, την μόνην Θεοτόκον. Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν σοι Παρθένε άχραντε…η μετά τόκον Παρθένος, και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου».
