Από τα λεγόμενα των «μεγάλων» κομμάτων πριν και κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, δεν προκύπτει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να πιστέψουμε ότι θα γίνει κάποια θεαματική αλλαγή στην Ελλάδα στο άμεσο μέλλον. Η απερχόμενη κυβέρνηση τα βλέπει όλα ρόδινα, εγκαλώντας τους δυσαρεστημένος πολίτες επειδή τόλμησαν να εναντιωθούν στο αλάθητο της τάχα και αριστερής παράταξης. Στην δε περίπτωση που τολμήσουν οι πολίτες να διαμαρτυρηθούν για το «Πρεσπαίο άγος», αυτό το ξεπούλημα της εθνικής ιστορίας και κληρονομιάς στο οποίο προχώρησε η απελθούσα κυβέρνηση με τα δεκανίκια της, εξαπολύονται εναντίον τους δυνάμεις της αστυνομίας. Η μέχρι χθες αξιωματική αντιπολίτευση αρκείται να αυτοδιαφημίζεται ως το «μη χείρον». Περιορίζεται σε σοβαροφανείς δηλώσεις, υποσχόμενη καλύτερη διοίκηση και βελτιωτικές αλλαγές.
Η κίνηση του κ. Τσίπρα να εγκαταλείψει την έκτακτη σύνοδο κορυφής πρόωρα την 1η Ιουλίου και να αναθέσει την εκπροσώπηση της χώρας στον Ισπανό ομόλογό του για να μεταφερθεί ανά την Ελλάδα έστω για λίγο ακόμη, με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, φανερώνει μια τραγική αλήθεια. Μπορεί, μεν, η αποχώρηση ενός πρωθυπουργού των χωρών-μελών της ΕΕ από καθοριστική για το μέλλον της Ευρώπης συνεδρίαση, η οποία ανέδειξε το νέο ευρωιερατείο της επόμενης πενταετίας, να υπήρξε τελείως ανεύθυνη κίνηση, αλλά ταυτόχρονα, εμπεριείχε μια κυνικότητα αποκαλυπτική. Η άποψη της Ελλάδας για τους αυριανούς άρχοντες των Βρυξελλών ποσώς ενδιαφέρει τον ισχυρό πυρήνα της ενωμένης Ευρώπης. Είτε ο πρωθυπουργός ήταν παρών, είτε ήταν απών, το ίδιο τους έκανε.
Φυσικά, η έμμεση αυτή παραδοχή από τον απερχόμενο πρωθυπουργό απλά επιβεβαιώνει την θέση της Ελλάδας ως αποικία χρέους της ΕΕ. Κατά το πλείστον, οι πολιτικές που θα εφαρμόζει η νέα κυβέρνηση – όπως και οι κυβερνήσεις που προηγήθηκαν – θα σχεδιάζονται και επιβάλλονται από τις Βρυξέλλες. Στην καλύτερη περίπτωση, θα λαμβάνει τις ευλογίες του ευρωιερατείου για βελτιωτικές τροποποιήσεις στις ισχύουσες πολιτικές…και προφανώς έναντι ανταλλαγμάτων.
Το καθημερινό αγαθό της δημόσιας ασφάλειας
Άρα, το κέντρο βάρος για την νέα κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να μετατοπιστεί στην καθημερινότητα, από την στιγμή που η διαμόρφωση της οικονομικής, εξωτερικής και κοινωνικής πολιτικής σχεδιάζεται εκτός συνόρων. Στην Ελλάδα του 2019, η καθημερινότητα έχει γίνει συνώνυμη με την εγκληματικότητα. Η καθημερινή παρακολούθηση των δελτίων ειδήσεων ομοιάζει με ταινία τρόμου εδώ και πολύ καιρό. Βίαια εγκλήματα συμβαίνουν σε ολόκληρη την επικράτεια με πρωτοφανή για τα δεδομένα της χώρας συχνότητα και ωμότητα.
Παραδόξως πως, η αίσθηση που αποκομίζει ο τηλεθεατής είναι ότι οι συλλήψεις σχετικά με την ολοένα και αυξανόμενη πλειάδα των εγκλημάτων είναι υπερβολικά λίγες και η αστυνόμευση εναργέστατα ανεπαρκής. Ωσάν να διευθύνει το εκάστοτε αστυνομικό τμήμα ένας επιθεωρητής Κλουζώ, οι κακοποιοί και οι ταραξίες μοιάζουν να δρουν κατά κανόνα ανεξέλεγκτοι και ατιμώρητοι, τρομοκρατώντας τους ταλαίπωρους νοικοκύρηδες και περαστικούς.
Αντιθέτως, συνειδητοποιημένοι πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης μοιάζουν να έχουν στοχοποιηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία τους καταπολεμά με βία χρησιμοποιώντας τα όργανα της τάξης. Τελευταίο παράδειγμα, οι προσαγωγές των μελών της ομάδας «Μακεδόνες Δραμινοί» από την αστυνομία κατ’ εντολή του βουλευτή του Σύριζα κ. Χρήστου Καραγιαννίδη, μετά από αποδοκιμασίες των πρώτων εις βάρος του σε εκδήλωση για την επέτειο της απελευθέρωσης της Δράμας. Κι εδώ που τα λέμε, πώς να μην αποδοκιμαστεί, όντας σε Μακεδονική γη, καθ’ ην στιγμή ψήφισε το προδοτικό κείμενο των Πρεσπών; Να σημειωθεί ότι ανάμεσα στα 10 άτομα που προσήχθησαν από τον διοικητή της αστυνομίας όταν ο κ. Καραγιαννίδης απαίτησε την κράτησή τους διατάζοντας «Κύριε διοικητά, θα κρατηθούνε όλοι! Όλοι θα κρατηθούνε!», ήταν και ένα 7χρονο κοριτσάκι.
Ιδεολογικές αγκυλώσεις, κομματικά συμφέροντα και αστυνόμευση
Είναι αυτονόητο ότι ο συγκεκριμένος διοικητής έπρεπε αυτόματα να υποβληθεί σε πειθαρχικό έλεγχο για τις ενέργειές του εις βάρος πολιτών που διαδήλωναν ειρηνικά. Χωρίς διάθεση ρεβανσισμού, η νέα κυβέρνηση οφείλει να διατάξει ΕΔΕ εις βάρος του συγκεκριμένου προσώπου και να αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει, ώστε να εκλείψουν επιτέλους αυτά τα θλιβερά φαινόμενα. Φυσικά, εννοείται ότι για να μην καταντήσει στο ναδίρ αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς στο οποίο βρέθηκε η απελθούσα κυβέρνηση, η νέα που θα προκύψει οφείλει να τηρήσει τον κανόνα αυτό και για τα ερχόμενα συλλαλητήρια. Ειδικά εάν κάνει το λάθος να εφαρμόσει την εκ της συνάψεώς της άκυρη Συμφωνία των Πρεσπών…οπότε θα βρεθεί απέναντι στην βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Το συμβάν στην Δράμα, το οποίο ήταν μόνο μία από τις πολλές απαράδεκτες ενέργειες της κομματικής παρέμβασης στο έργο της αστυνόμευσης, κρίνεται ακόμη πιο αυστηρά εάν λάβουμε υπ’ όψη την γενικότερη ατιμωρησία την οποία μοιάζει να απολαμβάνουν όλες οι φυλές των «μπαχαλάκηδων». Γειτονιές ολόκληρες έχουν παραδοθεί σε κουκουλοφόρους οπαδούς της τυφλής βίας. Παραμένει άγνωστο εάν είναι ξένοι πράκτορες, ανεξέλεγκτοι Δον Κιχώτες ή συμπολίτες με βαθιά δόση ψυχολογικής διαταραχής, διότι απλούστατα δεν αναγκάζονται σχεδόν ποτέ να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.
Γινόμαστε μάρτυρες της τακτικής καταστροφής της δημόσιας περιουσίας ή ακόμη και της στρατολογημένης βίας, εξαιτίας της οποίας έχουμε θρηνήσει και θύματα. Ο ποινικός κώδικας και οι νόμοι ευνοούν την ατιμωρησία, προστατεύοντας δήθεν τα δικαιώματα των λίγων εις βάρος των πολλών. Μερίδα των πολιτικών μας αντιπροσώπων υπερασπίζονται με σθένος και περίσσιο θράσος τα δικαιώματα των ακραίων αυτών στοιχείων εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, όμως σε περιπτώσεις σαν αυτή των Μακεδόνων-Δραμινών, το κράτος εξαντλεί όλη του την αυστηρότητα, λες και τα άτομα αυτά δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Λες και είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Ο τομέας της καθημερινότητας είναι ένας χώρος που μπορεί ακόμη μια κυβέρνηση να φιλοδοξεί να αλλάξει ριζικά. Τα αποτελέσματα θα φανούν άμεσα και η ζωή των πολιτών θα βελτιωθεί αισθητά. Καλείται, λοιπόν, η νέα κυβέρνηση να διαψεύσει την παράφραση του γνωστού αποφθέγματος του Όργουελ από την «Φάρμα των Ζώων», ότι όλοι είναι ίσοι, αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους.
