Οι τελευταίες εξελίξεις στο Σκοπιανό επιβεβαιώνουν τα λόγια του μεγάλου μας νομπελίστα Γιώργο Σεφέρη, «όταν μπει σε κίνηση η βλακεία, ποιος μπορεί να τη σταματήσει.»… Έτσι και οι συνομιλίες μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων, που κλιμακώνονται αυτόν τον καιρό, τείνοντας να μεταμορφωθούν σε τραγωδία για τον Ελληνισμό, μπορεί να επιφυλάσσουν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις, όταν θα γραφτεί ο επίλογος. Όπως κάθε όχημα που φτάνει στην κορυφή ενός λόφου με φόρα, κινδυνεύει να παρασυρθεί από την κεκτημένη ταχύτητα καθώς παίρνει την κάθοδο, έτσι και οι διαπραγματεύσεις που διεξάγει η κυβέρνηση Τσίπρα, ξεπερνώντας τις κόκκινες γραμμές και τα σήματα που έχουν τεθεί για λόγους ασφαλείας, διατρέχει τον κίνδυνο ατυχήματος. Και όπως στην οδήγηση (και την τραγωδία), οι πρωταγωνιστές συνήθως προκαλούν ανήκεστο βλάβη όχι μόνο στον εαυτό τους, αλλά και στον περίγυρο. Στην προκειμένη περίπτωση, το θύμα θα είναι ο Ελληνισμός και σε βάθος χρόνου…ίσως και τα σύνορα του ελληνικού κράτους!
Η τελευταία στροφή της τρελής αυτής κούρσας ονομάζεται «Μακεδονία του Ίλιντεν». Αυτό είναι το όνομα που φέρεται να πρότεινε ο Σκοπιανός πρωθυπουργός κ. Ζάεφ κατά την συνάντησή του με τον κ. Τσίπρα την περασμένη εβδομάδα. Κι αντί ο Έλληνας πρωθυπουργός να απορρίψει αμέσως την πρόταση ως απαράδεκτη εξαιτίας της ξεκάθαρης εθνικιστικής χροιάς που προσδίδει η αναφορά στην εξέγερση του «Ίλιντεν», φαίνεται ότι την θεώρησε ως βάση για περαιτέρω συζήτηση! Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η συγκεκριμένη πρόταση είναι η χειρίστη όλων, διότι προσδίδει την ιδιότητα του όλου (ολόκληρης της περιοχής της Μακεδονίας) σε ένα ελάχιστο μέρος (την λεγόμενη «Μακεδονία του Βαρδάρη»). Εν τω μεταξύ, συνδέει όλη την περιοχή με την εξέγερση του Ίλιντεν, όπου οι Σλάβοι πρόβαλλαν διεκδικήσεις επί του συνόλου της Μακεδονικής γης.
Προωθώντας την λύση του… «μη χείρον, βέλτιστον»
Βέβαια, αν αποκλειστεί η αβελτηρία ως αιτία της τακτικής της Ελλάδας, τότε μιλάμε για κουτοπονηριά. Γνωρίζοντας τις εύλογες αντιδράσεις που θα προκαλούσε στο πανελλήνιο η πρόκληση της «Μακεδονίας του Ίλιντεν», ανοίγει ο δρόμος για την προώθηση λύσεων που δύνανται να παρουσιαστούν ως το «μη χείρον». Προτάσεις όπως το «Νέα Μακεδονία» ή το «Άνω Μακεδονία», οι οποίες θα θεωρούντο απορριπτέες υπό κανονικές συνθήκες, ξαφνικά μπορεί να πλασάρονται από το Μέγαρο Μαξίμου ως προϊόντα έντιμου συμβιβασμού, χωρίς καν να επεκτείνονται στα ακανθώδη θέματα της γλώσσας και ιθαγένειας των Σκοπίων.
Μέσα από τις ανυποχώρητες θέσεις που επιδεικνύουν στις διαπραγματεύσεις, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τα Σκόπια δεν είναι πρόθυμα να εγκαταλείψουν την εθνικιστική και επεκτατική τους ιδεολογία και τις διεκδικήσεις τους επάνω στο σύνολο της Μακεδονικής ταυτότητας (και προσεχώς…γης). Υποχωρώντας συνεχώς μπροστά στην Σκοπιανή αδιαλλαξία, το μόνο που καταφέρνει η Ελλάδα είναι να επιδεινώνει την διαπραγματευτική θέση της όλο και περισσότερο, αφού από πρακτικής απόψεως, ο διεθνής παράγοντας θα πιέζει εκείνη συνεχώς επειδή πάντα εμφανίζεται ως πιο υποχωρητική.
Ήδη, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ έσπευσε να επικοινωνήσει με τον κ. Τσίπρα και να κάνει δηλώσεις περί ιστορικής ευκαιρίας για λύση του Σκοπιανού. Αναρωτιέται κανείς αν στην συζήτηση αυτή αναφέρθηκε έστω ακροθιγώς το θέμα των φυλακισμένων Ελλήνων στρατιωτικών ή της τουρκικής προκλητικότητας που λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις κάτω από την μύτη του ΝΑΤΟ.
Καλύτερα καμμιά λύση παρά κακή λύση
Καλείται λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση να προβεί σε εθνική μειοδοσία, υποκλινόμενη στον Σκοπιανό σωβινισμό, την στιγμή που το ΝΑΤΟ δείχνει απρόθυμο να συμβάλλει αποφασιστικά στην επιστροφή δύο ομήρων που κρατούνται από έτερο μέλος της συμμαχίας και ο Γενικός Γραμματέας του οργανισμού παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο μπροστά σε κάθε τουρκική παραβίαση του εθνικού μας χώρου. Για λόγους αρχής, στην επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ η Ελλάδα θα έπρεπε να θέσει τα δύο αυτά θέματα ως προϋποθέσεις για την συνέχιση της όποιας διαπραγμάτευσης με τα Σκόπια.
Όσον αφορά την είσοδο των Σκοπιανών στο ΝΑΤΟ, καλύτερα να γίνει δεκτή ως χώρα-μέλος υπό το προσωρινό της όνομα όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, παρά να συναινέσει η Ελλάδα σε μια κακή λύση που θα νομιμοποιήσει την κλοπή της κληρονομιάς (και γης;) της από ένα τεχνητό κρατίδιο.
Originally posted 2018-05-21 11:15:13.
