Οι δημοτικές εκλογές πέρασαν, ο δεύτερος γύρος επιφύλαξε κάποιες ανατροπές που αποτέλεσαν ψυχρολουσία για την κυβέρνηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βγήκε κερδισμένο κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης. Άλλωστε, οι όποιοι υποψήφιοι που έκαναν την ανατροπή δεν έδειξαν κάποιo ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ρεύμα στον πρώτο γύρο και εν πολλοίς, η νίκη τους οφείλεται στην συσπείρωση των ψηφοφόρων που εναντιώθηκαν στους κυβερνητικούς υποψηφίους. Το κυριότερο χαρακτηριστικό αυτής της εκλογικής αναμέτρησης υπήρξε η αποχή, το οποίο αποτελεί ανησυχητικό φαινόμενο της αδιαφορίας των πολιτών. Αυτό συνιστά μια ξεκάθαρη αποδοκιμασία για όλα τα κόμματα.
Πέραν τούτων, δεν έλειψαν και κάποια επιμέρους φαινόμενα που δημιουργούν προβληματισμό. Για παράδειγμα, ακατανόητη μοιάζει η απόφαση του νέου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ταξιδέψει στις ΗΠΑ ανήμερα της Κυριακής των εκλογών. Ακόμη και αν δεν μετείχε στον καταρτισμό των ψηφοδελτίων και δεν μπορεί να χρεωθεί την ήττα, η θεσμική του θέση υπαγόρευε να βρίσκεται στην χώρα που υποτίθεται φιλοδοξεί να κυβερνήσει μια μέρα. Η απερισκεψία αυτή συνιστά πολιτική αβελτηρία. Δίνει την εικόνα ενός ανθρώπου που βρίσκεται ακόμη εκτός τόπου και χρόνου, που είναι έξω από τα νερά του και δεν έχει βρει τον βηματισμό του. Είναι απορίας άξιο γιατί κάποιος από τους συμβούλους του δεν τον έπεισε να αναβάλλει το ταξίδι για την επομένη των εκλογών.
Τα εν οίκω με εν δήμω
Έπειτα, ο σκοπός του ταξιδιού ήταν ιδιωτικός. Ωστόσο, παρατηρήσαμε και πάλι τα μείζονα να επισκιάζονται από τα ήσσονα. Αντί να γίνει μια σοβαρή αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και της τρέχουσας κατάστασης, η οποία διαμορφώνεται με καταιγιστικές εξελίξεις, ασχολούνται τα εγχώρια ΜΜΕ με τον… γάμο του κ. Κασσελάκη, που όπως φάνηκε εκ των υστέρων, ήταν η αιτία του ταξιδιού. Δυστυχώς, όμως, η επιλογή συνεύνου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο έγγαμος βίος του γενικότερα δεν πρόκειται να προσδώσουν καμία επιπρόσθετη αξία στην πολιτική κατάσταση της χώρας. Γι’ αυτό και το καλύτερο που είχε να κάνει ο νεόκοπος πρόεδρος ήταν να παραπέμψει στο γνωστό απόφθεγμα, «τα εν οίκω, μη εν δήμω».
Μέχρι ενός σημείου, οι εναλλακτικές προτιμήσεις του κ. Κασσελάκη είναι αναμενόμενο να απασχολήσουν το κοινό. Οτιδήποτε νέο και ασυνήθιστο κεντρίζει αρχικά το ενδιαφέρον. Το θέμα είναι να μην προσπαθήσει ο ίδιος να εκμεταλλευθεί την δημοσιότητα για να κερδίζει «συμπάθειες» ή «ψήφους» χάριν αποκλειστικά στο «προχώ» προφίλ που προσπαθεί να λανσάρει και όχι με βάση την αξία των πολιτικών του προτάσεων.
Για παράδειγμα, αντί να συζητάμε τον γάμο του κ. Κασσελάκη, που είναι μια ιδιωτική υπόθεση που δεν αφορά το πανελλήνιο, δεν θα ήταν προτιμότερο να συζητούσαμε και να προβληματιζόμασταν για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας; Η ραγδαία πτώση των γεννήσεων αποτελεί για πολλούς την υπ’ αριθμόν ένα μακροπρόθεσμη απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα! Μήπως θα έπρεπε να κάνει την αρχή ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης και να συμβάλλει στην προώθηση του δημοσίου διαλόγου για το φλέγον αυτό θέμα, που όντως αφορά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας;
Το δημογραφικό ζωτική απειλή για την Ελλάδα
Για αρχή, θα μπορούσε να κάνει σημαία την άμεση αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των φορολογικών τεκμηρίων, που, από την εποχή των μνημονίων, ουσιαστικά τιμωρεί τις οικογένειες με παιδιά. Αντί να επιβραβεύονται με φορολογικές εκπτώσεις, απαλλαγές και επιδοτήσεις, όπως συμβαίνει σχεδόν παντού, οι πολύτεκνοι τιμωρούνται με επιπρόσθετους φόρους. Η οικονομική κατάσταση ενός ζευγαριού είναι ένας σημαντικός λόγος που συνδέεται με την υπογεννητικότητα και αυτό πρέπει να συζητηθεί άμεσα. Θα περίμενε κανείς ότι τα τάχα «προοδευτικά» κόμματα θα έδειχναν ακόμη περισσότερη ευαισθησία στο θέμα αυτό, αλλά προφανώς δεν κρίνεται «πιασάρικο» και συμβατό με τον ψευτοπροοδευτισμό… διότι η οικογένεια θεωρείται «ντεμοντέ».
Άλλος ένας λόγος που συσχετίζεται με την υπαρξιακή απειλή της υπογεννητικότητας είναι η γενικότερη επικράτηση του ιστορικού υλισμού, τον οποίο υπηρετούν πιστά τόσο τα δεξιά όσο και τα αριστερά κόμματα, ως δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ συγκριτικά ιδιαίτερα πλούσιοι σε κατά κεφαλήν εισόδημα, όμως στο παρελθόν, αυτό δεν τους εμπόδισε να δημιουργούν μεγάλες οικογένειες. Ακόμη και όταν βρισκόταν αντιμέτωποι με εθνικές καταστροφές ή την απειλή του πολέμου ή της κατοχής, δεν επέλεγαν να μην αυξάνουν τα μέλη της οικογένειας, αν και γνώριζαν ότι κάθε νέο μέλος θα επιβάρυνε το οικογενειακό ταμείο και θα γεννιόταν μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από προκλήσεις και δυστυχίες.
Τι άλλαξε άραγε από τότε; Σαφώς η εντύπωση ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την γέννηση ενός παιδιού είναι η δυνατότητα της εξασφάλισης όλων των βιοτικών μεριμνών του μέχρι της ενηλικίωσης (και εντεύθεν, στις περισσότερες περιπτώσεις), συμπεριλαμβανομένων και ειδών πολυτελείας. Φυσικά, κανένας δεν επιθυμεί να κακοπέσουν τα παιδιά του ή να στερηθούν πράγματα στην ζωή, αλλά όταν φτάνουμε στο σημείο να αντικρίζουμε την διαφαινόμενη απειλή της ολοκλήρωσης του ιστορικού κύκλου ενός λαού (και μάλιστα σε περίοδο ειρήνης και σχετικής ευημερίας) εξαιτίας της υπογεννητικότητας οφείλουμε να προβληματιστούμε για την ιεράρχηση των αξιών και προτεραιοτήτων της κοινωνίας. Αναμφίβολα, τα ελλαδικά κόμματα έχουν ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην αλλοίωση της παραδοσιακής ιεραρχίας αξιών που επέτρεπε μέχρι τώρα τον ελληνικό λαό να συνεχίσει την μακρόσυρτη ιστορική πορεία του για τόσους αιώνες, εν μέσω πολυποικίλων αντιξοοτήτων και προκλήσεων.
Ο κίνδυνος της ισλαμικής τρομοκρατίας παραμονεύει
Πέραν όμως της ζωτικής αυτής μακροπρόθεσμης απειλής, υπάρχει και η βραχυπρόθεσμη απειλή της εσωτερικής ασφάλειας. Η σύρραξη στην Μέση Ανατολή έχει φέρει και πάλι στο προσκήνιο την απειλή των τρομοκρατικών επιθέσεων από ακραίους ισλαμιστές. Ασχέτως του επιμερισμού ευθυνών στο Ισραήλ και τον ισλαμικό κόσμο για την σημερινή κατάσταση στην Γάζα, είναι προφανές ότι κανένας δεν δικαιούται να σκορπά τον τρόμο και να σκοτώνει αθώους ανθρώπους εν ονόματι της θρησκείας, ιδεολογίας-ιδεοληψίας του ή των δικαιωμάτων τρίτων. Ήδη η Ευρώπη μετράει τα πρώτα νέα θύματα από επιθέσεις ισλαμοφασιστών φονταμενταλιστών μετά την νέα σύρραξη μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ενώ η καθημερινότητα διαταράσσεται με συνεχείς απειλές για βόμβες σε δημόσιους χώρους, κτλ.
Για την ώρα, η Ελλάδα έχει γλιτώσει από κάποια αιματοχυσία, αλλά η σύλληψη ενός ισλαμιστή μέσα σε Ορθόδοξο ναό στην Αθηναϊκή συνοικία του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος έκρυβε επάνω του μαχαίρι, θα έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμό. Αλήθεια, πόσοι παρόμοιοι έχουν εισχωρήσει στην χώρα και βρίσκονται έτοιμοι να αναλάβουν δράση όταν δοθεί το σύνθημα ή λάβουν την εντολή από το αρρωστημένο τους μυαλό; Η ΕΥΠ ελέγχει την κατάσταση ή δεν έχει συνέλθει από τα περσινά σκάνδαλα; Υπάρχει κάποιο σχέδιο δράσης σε περίπτωση που η χώρα δεχθεί κάποια υβριδική επίθεση ή τρομοκρατικό κτύπημα; Εκτός εάν οι ελληνικές αρχές πιστεύουν ότι η πρόσφατη τοποθέτηση του αρχικατάσκοπου της Τουρκίας ως επικεφαλής του ΥΠΕΞ, ο οποίος διαθέτει πολυετή εμπειρία από σκοτεινές επιχειρήσεις και διατηρεί άριστες σχέσεις με οργανώσεις όπως η Χαμάς και άλλες ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις δεν αποτελεί λόγο ανησυχίας…
Τελικά, αναγνωρίζουν ή όχι οι λαλίστατοι δικαιωματιστές και τα εξαπτέρυγα της μεγάλης μπίζνας των ΜΚΟ το δικαίωμα και των εντοπίων στην ασφάλεια; Οι συνεργοί αυτοί των αρχιτεκτόνων της μεταναστευτικής κρίσης θα αναλάβουν άραγε την ευθύνη εάν αποδειχθεί ότι πρωτοστάτησαν στην παραβίαση την κερκόπορτας ώστε να εισχωρήσουν στην χώρα ισλαμιστικά στοιχεία έτοιμα να εξαπολύσουν φονικές επιθέσεις εναντίον αθώων πολιτών;
Οι δράσεις και αντιδράσεις της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης στα δύο αυτά σοβαρά ερωτήματα θα έπρεπε να απασχολούν την κοινή γνώμη, αντί για το πότε θα γίνει ο αντίγαμος του κ. Κασσελάκη. Διαφορετικά, όλοι τους (κατά συνέπεια και οι ψηφοφόροι) θα έχουν αφήσει τον γάμο για να πάνε για πουρνάρια!
