Τοξικομανής γίνεσαι λέει ο William Burroughs γιατί δεν έχεις ισχυρά κίνητρα προς καμία άλλη κατεύθυνση. Κανένας δεν γίνεται τυχαία τοξικομανής. Πολλοί λόγοι, πολλοί παράγοντες. Η περιέργεια, η μίμηση, ο πειραματισμός, η έλξη του απαγορευμένου, η μυθοποίηση των ναρκωτικών, οι παρέες, η μεγάλη διάθεση των ουσιών παίζουν ρόλο στο να δοκιμάσει κανείς.
Κανείς δεν θα γίνει τοξικομανής απλώς και μόνο επειδή δοκίμασε ναρκωτικά. Το να γίνει κάποιος τοξικομανής προϋποθέτει την συνάντηση μιας εξαρτητικής προσωπικότητας με την ουσία.
Ο νέος παίρνει σήμερα ναρκωτικά για να αισθάνεται διαφορετικός μέσα σε μία κοινωνία που τον ωθεί με κάθε τρόπο στην ομοιομορφία της καθημερινής ρουτίνας. Παίρνει ναρκωτικά για να αποκτήσει το τόσο αναγκαίο γι αυτόν αίσθημα παντοδυναμίας, που θα καλύψει εκείνο της ανασφάλειας, της ανικανότητας, της αποτυχίας. Παίρνει για να καλύψει το αίσθημα της δυστυχίας, την έλλειψη πάθους και φαντασίας, την απουσία νοήματος στην ζωή του, τα εσωτερικά κενά του, το διαρκές αίσθημα ανικανοποίητου μοναξιάς και βασανιστικής ανίας.
Τα παίρνει για να ανακουφιστεί ναρκώνοντας τον τεράστιο ψυχικό του πόνο, την εσωτερική ένταση, το άγχος. Για να προστατευτεί από την βασανιστική πίεση του κόσμου που τον βιώνει από τα τρυφερά του ακόμη χρόνια ως εχθρικό και απάνθρωπο, έναν κόσμο φτώχειας, ανεργίας, μοναξιάς, αδιαφορίας και βίας.
Παίρνει ναρκωτικά για να συγκεντρώσει επάνω του το ενδιαφέρον των δικών του και για να αντιμετωπίσει την κατάθλιψη. Για να αντέξει τον εαυτό του και τους άλλους μέσα σ αυτήν την αφόρητη πραγματικότητα. Παίρνει ναρκωτικά για να μπορέσει να ζήσει, όχι για να πεθάνει.
Originally posted 2018-01-22 14:59:57.
