Μια βδομάδα μετά τις εθνικές εκλογές και τα αποτελέσματα δεν φάνηκαν να μας εντυπωσιάζουν αλλά ούτε και να μας προβληματίζουν. Με γνώμονα το ιδιωτικό συμφέρον, την ελληνική αντιδραστικότητα, το παρορμητικό της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας και την προπαγάνδα του πολιτικού συστήματος κατάφεραν να δρομολογήσουν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών εκεί που ήθελαν και να επιφέρουν το αποτέλεσμα που αυτοί επιδίωκαν.
Αυτός δεν είναι άλλωστε και ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;;;
Βουλή με έξι κόμματα, ΝΔ αυτοδύναμη κυβέρνηση, Χ.Α. εκτός Βουλής και Βαρουφάκη εντός! Στόχος επιτέχθη! Και με αποχή να ξεπερνάει το 44% των ψηφοφόρων σπάζοντας το ρεκόρ που κατείχαν οι ευρωεκλογές και ανεβαίνοντας σταδιακά από κάθε προηγούμενη διαδικασία ψηφοφορίας, να γίνεται γαργάρα και να περνάει απαρατήρητο.
Έτσι έχουμε πλέον στη Βουλή τα ακόλουθα ιδεολογικά ρεύματα για την ‘’σωτηρία’’ της πατρίδος:
Νεοφιλελευθερισμό για κυβέρνηση όπου καμία διαφορά δεν έχει πέραν κάποιων οικονομικών διαστάσεων από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Εθνομηδενισμό για αντιπολίτευση χάρις τις μαζικές ελληνοποιήσεις των μεταναστών προς ενδυνάμωση της εκλογικής δύναμης του κόμματος.
Σοσιαλδημοκρατία για τρίτο κόμμα, επιστροφή του ΠΑΣΟΚ σε θηλυκή έκδοση κατά τα πρότυπα της Σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία.
Κομμουνισμό στη τέταρτη θέση, να παραμένει ανεπηρέαστο και αμετακίνητο από τις διεθνείς πολιτικές συγκυρίες και ιδεολογικές ζυμώσεις.
Ψευτοπατριωτισμό στη πέμπτη θέση, να παίρνει την θέση της Χ.Α. κατά παραχώρηση του πολιτικού συστήματος. Εξάλλου, ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, όπου δεν είναι διόλου λύση αλλά περισσότερο μπέρδεμα στο πατριωτικό χώρο, ξέρει από πωλήσεις και μάρκετινγκ.
Και φιλελεύθερο κόμμα με μαρξιστικές περγαμηνές στην έκτη θέση, με Βαρουφάκη να εισέρχεται στη Βουλή τελευταίος και καταϊδρωμένος, όπως άλλωστε του είχε υποσχεθεί το σύστημα και να καλείται να αλλάξει πουκάμισο με το ΚαληΜέρα, ένα κόμμα που δεν μοιάζει διόλου με μέρα αλλά περισσότερο με νύχτα, μιας και ο ίδιος έχει αποδείξει πόσο βαθιά νυχτωμένος είναι.
Για να περιμένεις όμως την σωτηρία της πατρίδος από τα πολιτικά κόμματα πρέπει πρώτα απ’ όλα να θέλεις να σωθείς και να θεωρείς πως χρειάζεσαι έναν σωτήρα κι όχι απλά έναν διαχειριστή των οικονομικών σου ατασθαλιών και έναν επιτηρητή των θεσμών του σάπιου σου πολιτικού συστήματος.
Τι γίνεται όμως με την αποχή;
Πέραν του γεγονότος της αδιαμφισβήτητης νοθείας των εκλογικών ποσοστών και της πρακτικής του πολιτικού συστήματος να θέτει εκτός νόμου κόμματα που αποτελούν εμπόδια στην παντοδυναμία του ή να δημιουργεί οικονομικά εμπόδια στα μικρότερα κόμματα και παρατάξεις οι οποίες αδυνατούν να πληρώσουν τα έξοδα μιας και δεν έχουν την στήριξη κολοσσιαίων εταιρειών, μεγάλων επιχειρηματιών και πολυεθνικών όπως τα μεγάλα κόμματα, η αποχή είναι ένα ποσοστό το οποίο δεν μπορεί να αλλοιωθεί, ούτε όμως και να αγνοηθεί.
Επομένως, αν η αποχή έπαιρνε σάρκα και οστά ως ένας ενιαίος συλλογικός πολιτικός φορέας βασιζόμενος πάνω σε τρεις βασικές θεμελιώδεις αρχές:
1. Την περιφρόνηση στο υπαρκτό πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του που ταλανίζουν το έθνος μας από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
2. Την εναντίωση στην οικογενειοκρατία των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών τζακιών που απομυζούν τον εθνικό πλούτο της χώρας για δεκαετίες και στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, τα οποία συμβάλλουν στη διατήρηση και στη διαιώνιση αυτού του πολιτικού χαμερπούς και αποκρουστικού είδους.
3. Την ανάγκη για άμεση δημοκρατία, επιλογή πολιτικού προσώπου με γνώμονα την αξία του προσώπου, το ήθος του, τον βίο του, την εργασία του και τις γνώσεις του κι όχι τους εκάστοτε διορισμένους από τα κόμματα εκπροσώπους με σκοπό την λαϊκή αντιπαράθεση και την εθνική διχογνωμία και την διαδικασία εθνικών εκλογών σε μετατροπή ποδοσφαιρικού αγώνα.
Σκοπός μιας αντικοινοβουλευτικής παράταξης θα έπρεπε να είναι η αλλαγή του πολιτεύματος! Σε ένα πολίτευμα το οποίο θα είναι άμεσα εφαρμόσιμο, αναγκαίο σύμφωνα με τις πολιτικές παγκόσμιες εξελίξεις και τις γεωπολιτικές μετεξελίξεις, κατάλληλο για την ελληνική ιδιοσυγκρασία και νοοτροπία αποτρέποντας τις διχαστικές έριδες και μη τροφοδοτώντας τις διαθέσεις για εμφύλιους σπαραγμούς. Ένα πολίτευμα που θα επέλεγαν οι Έλληνες για τους Έλληνες κι όχι οι Δυτικοί για την Ελλάδα ώστε να είναι ένα υπάκουο προτεκτοράτο τους αλλά ένα αυτοδύναμο και ανεξάρτητο εθνικό κράτος.
Δυστυχώς, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, μην έχοντας την δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ υγιών πολιτικά υποψηφίων και μεταξύ κομμάτων ηθικών αξιών και αρχών, επέλεξαν και πάλι μία από τα ίδια, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης ή μάλλον αντίδρασης προς την αριστερά, στον νέο κωμικό πρωθυπουργό της χώρας.
Θα είμαστε εδώ όμως για να δούμε τους Έλληνες να μετανιώνουν και πάλι για την επιλογή τους σε λίγους μήνες, όπως άλλωστε πάντοτε…
Έτσι κι αλλιώς, τα χειρότερα έρχονται….
Originally posted 2019-07-15 17:38:18.
