Γράφει ο Δημήτρης Γιαννουλίδης
Οι νεότουρκοι το 1906 με τη διακήρυξη και την υπόσχεσή τους στο να λειτουργήσει με όρους ισοπολιτείας και με όλες τις ελευθερίες που αυτό συνεπάγεται η Οθωμανική αυτοκρατορία προς τους υπηκόους και υποτελείς των εθνοθρησκευτικών ομάδων που υπέχονται στα όριά της, προσπάθησαν να κάνουν μια μεταστροφή και ένα εκσυγχρονισμό του πολιτεύματος όσον αφορά την εξουσία του σουλτάνου.
Όμως η πλέον και όλο πιο συρρικνωμένη απειλούμενη Οθωμανική αυτοκρατορία απ’ τα ξεσηκωμένα έθνη που είχε κατακτήσει και από τους νεότουρκους, που με την εσωτερική επανάστασή τους κατά του σουλτάνου απειλούν αυτήν όλο και πιο καθαρά και αποτελεσματικά στις αρχές του 20ου αιώνα, κλυδωνίζεται και προσπαθεί να αποφύγει το μοιραίο τέλος της.
Το Μανιφέστο που πυροδοτήθηκε από τους νεότουρκους, δημιουργώντας μια αίσθηση ελευθερίας και συνταγματικής ευταξίας με την επαναφορά του κατηργημένου Συντάγματος του 1876 από τον Ενβέρ μπέη, έδωσε προσωρινά στο σύνολο και στις εθνοθρησκευτικές ομάδες των πληθυσμών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που βίωναν το σκληρό ζυγό του οθωμανισμού, μια αναδυόμενη ελπίδα. Μέχρι, όμως, αυτό να εμπεδωθεί και να γίνει πράξη, οι εξελίξεις ματαίωσαν ραγδαία την ψευδαίσθηση αυτή, ώσπου μπήκε μπρος η μηχανή του θανάτου με το απόλυτο όπλο των τερατουργημάτων της γενοκτονίας, αφανίζοντας, δολοφονώντας, εκτοπίζοντας, και καθαρίζοντας τους λαούς με όλα τα παρακολουθήματα αυτού του λυσσαλέου άγους.
Οι γενοκτονίες Αρμενίων, Ποντίων και Ασσυρίων και τα πτώματα των γενοκτονημένων ήταν το έδαφος που θα μεταβαλλόταν η Οθωμανική αυτοκρατορία στο έθνος των νεότουρκων, «λύνοντας το πρόβλημα» με στόχο και θύμα αυτές τις εθνοθρησκευτικές ομάδες.
Στις 19 Μαΐου ο Κεμάλ πατάει το πόδι του και αποβιβάζεται στη Σαμψούντα, ξεκινώντας το έργο της ανελέητης καταστροφής κατά των Ελλήνων του Πόντου. Ο στυγερός εκτελεστής και γενοκτόνος «ολοκλήρωσε» το έργο του πάνω σ’ αυτή τη βάση, αφήνοντας πίσω τα στυγερά εγκλήματα και «ενοχοποιώντας» με τις γενοκτονίες και το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε πριν κηρυχθεί επίσημα το Τουρκικό κράτος – έτσι, ώστε οι ευθύνες των γενοκτονιών να αποδοθούν στην απελθούσα και προκάτοχο Οθωμανική αυτοκρατορία και το εθνικό κράτος των νεότουρκων να ξεκινήσει με καθαρό ποινικό μητρώο.
Δεν αθωώνεται!
Δεν απενοχοποιείται!
Δεν συγχωρείται!
Άρα θα συνεχίσει η Τουρκία να υποκρίνεται, ότι δεν φέρει ευθύνες και δεν την αφορά;
Για οποιοδήποτε βήμα στο επίπεδο καλής γειτονίας, φιλίας, εγγύτητας την υποχρεώνει τη γείτονα χώρα να αναγνωρίσει, να ζητήσει συγγνώμη ειλικρινά και να αποκαταστήσει με ο, τι συνεπάγεται αυτό το έγκλημα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στα μάτια της ανθρωπότητας, όπου τα θύματα του Ποντιακού Ελληνισμού ακόμα περιμένουν σιωπηλά.
Διότι το «κράτος-έθνος» των νεότουρκων (η Τούρκικη Δημοκρατία) ανακηρύχθηκε, αναγνωρίστηκε, δημιουργήθηκε μετά το τέλος των γενοκτονιών – 26 Φεβρουαρίου του 1922 – για να μην τα χρεωθεί το αιματηρό ποινικό μητρώο της ιστορίας της!
_______________________________________________________________________
Ο Δημήτρης Γιαννουλίδης είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και προπονητής με καριέρα σε ομάδες, όπως: Εδεσσαϊκό (Β’, Γ’ και Δ’ Εθνική), Ιωνικός (Α’ Εθνική), ΠΑΟΚ (Α’ Εθνική), Καβάλα (Γ’ Εθνική), Εθνικός Πειραιώς (Β’ Εθνική), Νίκη Βόλου (Γ’ Εθνική), Καστοριά.
Είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης με την παράταξη του Ιωάννη Νασιούλα «Νέα Αρχή για την Θεσσαλονίκη».
