“Ο εν Μακεδονία μεταξύ των αντιζήλων εθνοτήτων διεξαγόμενος ένοπλος αγών τερματίζεται αποτόμως την 11η Ιουλίου 1908 δια της εκρήξεως του νεοτουρκικού κινήματος.
Ήδη, προ της εποχής αυτής, είχομεν γνώσιν των συνεννοήσεων και συνωμοσιών τούρκων διανοουμένων και αξιωματικών, ων πολλοί, μέλη μασσωνικών στοών εξεφράζοντο ανοικτά εναντίον του Χαμιτικού καθεστώτος.
Είναι χαρακτηριστικόν της αμβλυωπίας και νωθρότητος της σκέψεως της τότε διπλωματίας του υπουργείου των εξωτερικών ότι, ενώ οι πρόξενοι του ανέφερον τας ζημώσεις αυτάς, δεν επίστευε τίποτε, έκαμε μάλιστα παρατηρήσεις εις τον πρόξενων Σερρών Σαχτούρην, ο οποίος εις τον εκεί τούρκον μουτεσαρίφην, ομιλήσαντα εις αυτόν ελευθέρως περί του επικειμένου κινήματος, απήντησεν, ως η στοιχειώδης λογική επέβαλε, εκφράζων τας συμπαθείας του υπέρ αυτού, η δε παρατήρησις αυτή του υπουργείου έφθασεν όταν είχεν ήδη εκκραγή και επικρατήσει το κίνημα.
Δύο νέοι αξιωματικοί ο Εμβέρ εις την περιφέρειαν της Θεσσαλονίκης και ο Νιαζή εις την του Μοναστηρίου παραλαβόντες και ολίγους οπαδούς εξήλθον εις τα όρη ως αντάρται δίδοντες το σύνθημα της ενάρξεως του κινήματος. Η κυβέρνησις δεν αντέδρασε, δεν υπήρξεν αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ σουλτάνου, υπουργών, αξιωματικών. Και ούτω ενεθαρρύνθησαν και εις τας πόλεις να κηρύξουν την επανάστασιν.
Απόσπασμα από το έργο: Αλέξανδρος Μαζαράκης Αινιάν | Απομνημονεύματα. Πρώτη Έκδοση: 1948. Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοπορία, 2018. Σελ. 685. Αποκλειστικά διαθέσιμο από το www.grecobooks.com
Originally posted 2019-08-16 19:27:42.
