Το “Συμβάν 201” ήταν μια άσκηση ξεσπάσματος πανδημίας, που έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 2019 στην Νέα Υόρκη. Συνδιοργανώθηκε από το Ίδρυμα Μπιλ & Μελίντα Γκέιτς, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και το Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς. Χρηματοδοτήθηκε από το Πρόγραμμα Ανοικτής Φιλανθρωπίας (Open Philanthropy Project) με ιδρυτές και χρηματοδότες την Κάρι Τούνα και τον Ντάστιν Μόσκοβιτς, συν-ιδρυτή του Facebook.
Διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών και η συμμετοχή επετράπη σε 130 καλεσμένους με προσωπική πρόσκληση. Διήρκεσε 3,5 ώρες.
Το “Συμβάν 201” προσομοιώνει το ξέσπασμα ενός νέου κορωνοϊού που μεταδίδεται από νυχτερίδες σε χοίρους και από εκεί σε ανθρώπους και τελικά μεταδίδεται αποτελεσματικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, οδηγώντας σε σοβαρή πανδημία. Ο παθογόνος παράγοντας και η ασθένεια που προκαλεί μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό στο SARS, αλλά είναι πιο μεταδοτικά στο περιβάλλον της κοινότητας από άτομα με ήπια συμπτώματα.
Η ασθένεια αρχίζει σε χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις στη Βραζιλία, ήσυχα και αργά στην αρχή, αλλά αρχίζει να εξαπλώνεται ταχύτερα σε εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης. Όταν αρχίζει να εξαπλώνεται αποτελεσματικά από άτομο σε άτομο στις χαμηλού εισοδήματος, γεμάτες πυκνότητα γειτονιές ορισμένων από τις μεγαλουπόλεις της Νότιας Αμερικής, η επιδημία εκρήγνυται. Αρχικά εξάγεται με αεροπορικά ταξίδια στην Πορτογαλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα και έπειτα σε πολλές άλλες χώρες. Αν και στην αρχή ορισμένες χώρες είναι σε θέση να τον ελέγξουν, συνεχίζει να εξαπλώνεται και να επανεισάγεται και τελικά καμία χώρα δεν μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο.
Δεν υπάρχει πιθανότητα να είναι διαθέσιμο εμβόλιο κατά το πρώτο έτος. Υπάρχει ένα πλασματικό αντιιικό φάρμακο που μπορεί να βοηθήσει τους άρρωστους, αλλά δεν περιορίζει σημαντικά την εξάπλωση της ασθένειας.
Δεδομένου ότι ολόκληρος ο ανθρώπινος πληθυσμός είναι ευαίσθητος, κατά τους αρχικούς μήνες της πανδημίας, ο σωρευτικός αριθμός περιπτώσεων αυξάνεται εκθετικά, διπλασιαζόμενος κάθε εβδομάδα. Και καθώς οι περιπτώσεις και οι θάνατοι συσσωρεύονται, οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες γίνονται όλο και πιο αυστηρές.
Το σενάριο τελειώνει στο σημείο των 18 μηνών, με 65 εκατομμύρια θανάτους. Η πανδημία αρχίζει να επιβραδύνεται λόγω του μειούμενου αριθμού μολυσμένων ανθρώπων. Η πανδημία θα συνεχιστεί με κάποιο ρυθμό έως ότου υπάρξει ένα αποτελεσματικό εμβόλιο ή έως ότου εκτεθεί το 80-90% του παγκόσμιου πληθυσμού. Από εκείνη τη στιγμή, είναι πιθανό να είναι μια ενδημική παιδική ασθένεια.
Αν οι αναγνώστες του άρθρου μου βρίσκουν τις λεπτομέρειες του σεναρίου που διαλάμβανε αυτή η άσκηση προσομοίωσης ως απαράδεκτα ταυτόσημες με ό,τι ζούμε σήμερα, ας ερωτήσουν απευθείας και ευθέως τον κύριο Μπίλ Γκέιτς: “Είσαι προφήτης, ή ενέχεσαι στην πανδημία του Νέου Κορονοϊού 2019”;
Δεν γνωρίζω αν λάβουν απάντηση. Ίσως, όμως, τους δώσει ένα εμβόλιο δώρο, όταν η διαθεσιμότητά του ανακοινωθεί.
