Καλησπέρα σας! Καιρό είχαμε να τα πούμε. Βασικά ήθελα λίγο ησυχία για ν’ ακούσω και ν’ αφουγκραστώ αλλιώς τις λέξεις και τη σιωπή που κάνουν, όταν σφυρίζουν τρυφερά στο Φεγγαράκι. Είναι ωραίος ο απόηχος του καλοκαιριού στους φθινοπωρινούς ώμους της στιγμής. Ξεκινάμε ποιητικά σήμερα και αυτό, γιατί το πεδίο διάδρασής μας σχετίζεται με λέξεις, με έκφραση και με πένες με συνύχηση εκ των έσω, γιατί οι αληθινοί καλλιτέχνες και εκφραστές του λόγου δεν φαροποιούν ούτε το νόημα, ούτε το σχήμα των λέξεων. Η μεγαλοπρέπεια του απλού άλλωστε, έχει τη δική της ξεχωριστή χάρη!
Σημερινός καλεσμένος μας εδώ στο “P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S” είναι ένας άνθρωπος πάρα πολύ δυνατός και με ιδιαίτερες ευαισθησίες. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα . Άκουσα τόσα πολλά , πριν τον γνωρίσω. Ιδιαίτερα ευγενικός και πρόσχαρος απάντησε στο κάλεσμά μου. Έκτοτε τα λέμε σε κάτι μυστήριες ώρες. Εκεί που οι ψυχές ανταλλάσσουν καθρέπτη με κουβέντες από τα δάχτυλα των ματιών στην οθόνη. Κατάθεση ψυχής το λένε συνήθως ή εξαργύρωση ψηφιακής μοναχικότητας. Οι ερωτήσεις που του έκανα είναι χωρίς κορδελάκια. Κατευθείαν πλανήτη καρδιά, γιατί αν ένας “Λογοδρόμος” δε φτουράει να δώσει πάσα στη σκυτάλη της ψυχής του το φως, τότε είναι σα να μη ξεκίνησε ποτέ ! Θα είναι πάντα στο τέρμα της αφετηρίας. Εδώ όμως άλλο το φαίνεσθαι και άλλο το είναι. Αδιαμφισβήτητα έχουμε να κάνουμε με έναν πεισματάρη και Πρωταθλητή ΖΩής! Κυρίες και κύριοι έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον Κύριο Πλούταρχο Πάστρα. Εκδότη του Λογοτεχνικού Περιοδικού της Κεφαλονιάς “Κέφαλος”, της εφημερίδας το “Λογοτεχνικό Βήμα” και της Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών.
Θα μιλήσουμε για ποίηση … χμμ, να σας ξελογιάσω λίγο μουσικά; Ο Έρωτας ο Γητευτής!
Με τον καταπληκτικό συνθέτη κ. Κακογιάνη και την υπέροχη μικρή Κυρία Νεοκλέους.
Λ.Κ:-. Καλώς ήρθατε κ. Πάστρα. Για πείτε μου, σε ποια όχθη σας ταξίδεψε το μικρόβιο των λέξεων , σε ποια μυστικά περάσματα σας τοποθέτησε;
Π.Π:- Καλησπέρα σας Κυρία Kyropoulos και σας ευχαριστώ πολύ για το κάλεσμα! Από πολύ μικρός θυμάμαι τη μητέρα μου να κάθεται στο γραφείο της και να γράφει στίχους σ’ ένα κιτρινισμένο, από το χρόνο, τετράδιο. Τους πρώτους μου στίχους άρχισα να τους γράφω όταν ήμουν στο Δημοτικό. Μετά, όμως, σταμάτησα. Το μεγάλο ορόσημο της ζωής μου ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, όταν βρισκόμουν στα πρώτα έτη των σπουδών μου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το 2013 πέθανε ξαφνικά ο πατέρας μου ένα κρύο πρωινό του Μάρτη, ενώ ήμουν 19 ετών. Η λύπη αυτή με ώθησε να πιάσω πάλι το μολύβι και να ξεκινήσω το ταξίδι στον κόσμο της ποίησης. Τα πρώτα ποιήματά μου εκείνης της περιόδου, ήταν ποιήματα με θρησκευτικό κυρίως περιεχόμενο και είχαν ως θέμα τη ζωή, την ψυχή και κυρίως το θάνατο. Μετέπειτα, όμως, όσο περνούσε ο επιφανειακός πόνος, διότι ο πόνος του χαμού ενός αγαπημένου σου προσώπου, παραμένει πάντα στην καρδιά, άρχισα να γράφω ποιήματα, εμπνεόμενος από τον ελληνικό πολιτισμό και δη την αρχαιότητα.
Ομολογώ ότι σοκαρίστηκα εκείνο το βράδυ που μου εκμυστηρεύτηκε ο κ. Πάστρας πόσο πολύ θα ήθελε να είχε την αγκαλιά του πατέρα του…κι ένιωσα απίστευτα ευλογημένη για όλες τις αγκαλιές που κοντοστάθηκα , πήρα αλλά και έδωσα με όλη μου την ψυχή. Συνειδητοποίησα ότι η απώλεια ναι μεν συμβαίνει για μία στιγμή, αλλά οφείλουμε σε μερικές των περιπτώσεων να τη διαχειριστούμε για μία ζωή!
Λ.Κ :-Από τι ηλικία περάσατε από τον κόσμο της φαντασίας στ’ όριο του πραγματικού και αποφασίσατε να δημιουργήσετε αυτό το λογοτεχνικό περιοδικό τον «Κέφαλο», την «Εγκυκλοπαίδεια των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και την «Εφημερίδα Λογοτεχνικό Βήμα»;
Π.Π:-Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Πέρασα από τον κόσμο της φαντασίας στ’ όριο του πραγματικού το 2017, στα 24 μου χρόνια, μόλις είχα ξεκινήσει τις σπουδές μου για το δεύτερο πτυχίο μου, τη φιλολογία. Το έναυσμα ήταν κάποια άρθρα και μία έρευνα που έκανα για τη λογοτεχνική δημιουργία στον τόπο μου, στο νησί της Κεφαλονιάς. Δυστυχώς, τ’ αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά: το νησί είχε χάσει την αίγλη του και την παρουσία του στα γράμματα τις τελευταίες δεκαετίες. Μάλιστα δεν υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια ένα αμιγώς λογοτεχνικό περιοδικό στο νησί μας, σ’ ένα νησί που έχει χαρίσει μεγάλους λογοτέχνες στην Ελλάδα, όπως ο Ανδρέας Λασκαράτος, ο Μαρκοράς και πολλοί άλλοι.
Πώς του ήρθε όμως η ιδέα για να δημιουργήσει αυτό το περιοδικό και τι ρόλο έπαιξε η Κεφαλονιά ο τόπος καταγωΓΗΣ του, ώστε σήμερα να αποτελούν τα πνευματικά του παιδιά πολύ τρυφερό καταφύγιο για πολλές αδέσποτες σιωπές!
Π.Π:- Αρχικά μου ήρθε η ιδέα να δημιουργήσω ένα λογοτεχνικό περιοδικό για την Κεφαλονιά. Πράγματι ξεκίνησα κάποιες πρώτες ενέργειες για περίπου ένα μήνα, τον Ιούνιο του 2017. Μετά βρέθηκε το εν λόγω εγχείρημα για τέσσερις μήνες σε αδράνεια, ώσπου στις αρχές Νοεμβρίου του 2017, είπα στον εαυτό μου: «ο τολμών νικά» και ξεκίνησα αυτό το μεγάλο εγχείρημα, την έκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού: «Κέφαλος – Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς». Ξεκινήσαμε δειλά-δειλά. Αρχίσαμε πρώτα να προβάλουμε το εγχείρημά μας μέσα από την ιστοσελίδα του περιοδικού, μετά από λίγες ημέρες ακολούθησε η πρώτη πρόσκληση συμμετοχής σε λογοτέχνες στο πρώτο μας τεύχος κι εκεί πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη μας έκπληξη. Ενώ περιμέναμε μία συμμετοχή 20-30 λογοτεχνών, ξεπεράσαμε τις 100!
Μα ποιοι είναι όλοι αυτοί οι ποιητές της Κεφαλονιάς; Ας τους μάθουμε ! Ελάτε 🙂
Αμέσως μετά, προκηρύξαμε τον «1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης Κέφαλος», στον οποίο περιμέναμε οι συμμετοχές να είναι γύρω στις 100 και τελικά ξεπέρασαν τις 619! Αυτό κι αν ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα για το περιοδικό μας. Μετά τον πρώτο ποιητικό διαγωνισμό, ακολούθησε ο «1ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Πεζογραφίας Κέφαλος» με πάνω από 450 συμμετοχές και ο «Διαγωνισμός Βραβείων Βιβλίου Κέφαλος», στον οποίο συμμετείχαν πάνω από 350 συγγραφείς και ποιητές με τα έργα τους. Τώρα τη στιγμή που μιλάμε βρίσκονται σε εξέλιξη δύο νέοι διαγωνισμοί: ο «2ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης Κέφαλος» και ο «Διαγωνισμός Βραβείων Βιβλίου 2000-2019 Κέφαλος».
Επίσης, μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί 5 τεύχη του περιοδικού -τα πρώτα τέσσερα ηλεκτρονικά και το πέμπτο τεύχος σε έντυπη μορφή, κάτι που σηματοδοτεί και την ενηλικίωση του περιοδικού. Παράλληλα εκδίδουμε και συλλογικά έργα, όπως: το «Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2019», τον «Συλλεκτικό Τόμο του 1ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης Κέφαλος», τους έξι συλλεκτικούς τόμους του «1ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Πεζογραφίας Κέφαλος», το «Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020» κ.ά.
Τώρα, για το εγχείρημα της «Εγκυκλοπαίδειας Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», αυτό ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2019. Σκοπός την εν λόγω Εγκυκλοπαίδειας είναι να συμπεριλάβει αν όχι όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς, τουλάχιστον τους περισσότερους, είτε έχει εκδοθεί κάποιο έργο τους είτε όχι. Κάθε χρόνο θα εκδίδονται νέοι τόμοι με νεότερους σύγχρονους λογοτέχνες – όχι ηλικιακά, αλλά πρωτοεμφανιζόμενους- και με όσους δεν έχουν συμπεριληφθεί στις προηγούμενες. εκδόσεις Δηλαδή θα είναι μία διαρκής ανοικτή εγκυκλοπαίδεια, η οποία θα συμπληρώνεται συνεχώς με περισσότερους σύγχρονους λογοτέχνες. Θα είναι μία παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές και τους μελλοντικούς ιστορικούς, οι οποίοι θα μπορούν να έχουν πρόσβαση, σε μία ανοικτή λογοτεχνική εγκυκλοπαίδεια. Σε μία κιβωτό όλων των Ελλήνων Λογοτεχνών που ζουν και έζησαν, δημιουργούν και δημιούργησαν στα χρόνια της νέα χιλιετίας. Όλοι οι τόμοι (σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή) θα σταλούν σε όλες τις Βιβλιοθήκες της χώρας και σε όλες τις ελληνόφωνες Βιβλιοθήκες του εξωτερικού, για να συμπεριληφθούν στις συλλογές τους, οι οποίες αποτελούν το κύριο εργαλείο για όλους τους ερευνητές. Επίσης, κάθε πέντε χρόνια όλα τα λήμματα των τόμων της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» θα συμπληρώνονται με νεότερες πληροφορίες και θα επανεκδίδονται. Μέχρι στιγμής έχουν συμμετάσχει πάνω από 200 σύγχρονοι Έλληνες λογοτέχνες και έχουν εκδοθεί ο πρώτος και ο δεύτερος τόμος της εγκυκλοπαίδειας σε ηλεκτρονική μορφή και από τον Οκτώβριο σε έντυπη. Επίσης, ήδη είναι ενεργή η διαδικασία υποβολής συμμετοχής για τον τρίτο τόμο έως το τέλος του χρόνου, ο οποίος θα εκδοθεί τον Ιανουάριο του 2020.
Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω και το νέο μας εγχείρημα: τη δεκαπενθήμερη λογοτεχνική και καλλιτεχνική εφημερίδα: «Λογοτεχνικό Βήμα», η οποία κυκλοφορεί την 15η και την 30η ημέρα έκαστου μηνός. Διανέμεται δωρεάν μέσω του διαδικτύου τόσο μέσω της ιστοσελίδας της, όσο και μέσω email στους δωρεάν εγγεγραμμένους συνδρομητές μας.
Όλα τα εγχειρήματά μας: το λογοτεχνικό περιοδικό «Κέφαλος – Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς», η εφημερίδα «Λογοτεχνικό Βήμα» και η «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» έχουν ως μοναδικό στόχο την αναγέννηση της ελληνικής λογοτεχνίας, της ελληνικής φιλοσοφίας και της ελληνικής πνευματικότητας. Χωρίς να ξεχνάμε ποιοι ήταν οι πρόγονοί μας, βάζουμε στόχο: να γίνουμε όχι μόνο αντάξιοι τους, αλλά να «ηγεμονεύσουμε» και να καινοτομήσουμε με τις νέες μας ιδέες, τα νέα μας οράματα και τα πνευματικά μας έργα, στο σύγχρονο κόσμο. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε τη δική μας πνευματική σταυροφορία και πιστέψτε με, όλοι οι Έλληνες του πνεύματος με «όπλο» τη γραφίδα μας θα καταφέρουμε το ελληνικό πνεύμα με τη σύγχρονή του μορφή, να κατακτήσει ξανά όλη την υφήλιο!
Λ.Κ:-. Ποιο είναι το ιδιαίτερο γνώρισμα των Λογοτεχνών της Κεφαλονιάς, όσον αναφορά τη “ντοπιολαλιά” και τι είδους επίδραση έχει ο λαλίστατος προφορικός τρόπος εκφοράς του λόγου απέναντι στον γραπτό;
Π.Π:-Το ιδιαίτερο γνώρισμα των Κεφαλλήνων Λογοτεχνών, φυσικά είναι η επτανησιακή διάλεκτος με λέξεις δανεισμένες από την ιταλική γλώσσα, λόγω της πολύχρονης ενετικής παρουσίας στα Επτάνησα. Αυτά τα ιδιαίτερα γνωρίσματα μπορούμε να τα εντοπίσουμε περισσότερο στην κεφαλληνιακή πεζογραφία, παρά στην ποίηση. Οι ποιητές της Κεφαλονιάς ακολουθούσαν πάντα τα λογοτεχνικά και πνευματικά ρεύματα της Ευρώπης, λόγω της μεγάλης επαφής μας με την πνευματική δραστηριότητα της Δύσης, κάτι που στις ημέρες μας έχει χαθεί δυστυχώς. Πλέον, όμως, μέσω του λογοτεχνικού περιοδικού μας: «Κέφαλος», έχουμε ξεκινήσει τα πρώτα βήματα για την αποκατάσταση αυτής της πολύχρονης σχέσης. Το πρώτο βήμα που κάναμε είναι η δημιουργία στήλης στο περιοδικό διεθνών λογοτεχνικών νέων, ενώ τα επόμενα βήματα επικεντρώνονται σε επαφή με ομάδες λογοτεχνών του εξωτερικού και όχι μόνο!
Λ.Κ:-Κατά καιρούς συμμετείχατε και διακριθήκατε με τα έργα σας σε διάφορες κατηγορίες της Λογοτεχνίας. Υπήρξε ψυχικό αντιστάθμισμα μετά από κάθε σας βράβευση; Ήταν ώθηση να ανεβάσετε τον πήχη των ονείρων σας υψηλότερα;
Π.Π:- Κάθε φορά που διακρίνεται ένα πνευματικό σου έργο, είναι μία μεγάλη προσωπική ικανοποίηση. Όμως, η ώθηση για να συνεχίσεις και να τελειοποιήσεις τον τρόπο γραφής σου, πηγάζει από μέσα σου. Από την ψυχή και την καρδιά σου που εμπνέει το πνεύμα σου, για να αποδώσει τα συναισθήματα σου, τις σκέψεις σου, τους προβληματισμούς σου, τις ιδέες σου και τα οράματά σου πάνω σ’ ένα λευκό χαρτί.
Λ.Κ:- Έχει κόστος κατά την κυριολεκτική – λογιστική έννοια η δημιουργία ενός ψηφιακού περιοδικού; Πέραν του ανθρώπινου κεφαλαίου ,τι γίνεται με τη χρηματοδότηση ενός τέτοιου εγχειρήματος; Έχετε δεχτεί κάποια οικονομική προσφορά από τον κρατικό μηχανισμό;
Π.Π:-Για ένα ψηφιακό περιοδικό δεν υπάρχει κόστος. Στα πρώτα τέσσερα τεύχη μας δεν υπήρχε οικονομικό κόστος, λόγω που ήταν ηλεκτρονικά. Στην έντυπη έκδοση, όμως, η οποία ξεκίνησε από το 5ο τεύχος μας και θα συνεχίσει στο εξής, δυστυχώς υπάρχει κόστος λόγω της απαιτητικής σελιδοποίησης, της δημιουργίας εξειδικευμένου εξωφύλλου και οπισθόφυλλου για εκτύπωση. Φυσικά κόστος έχει και η ίδια η εκτύπωση του τεύχους, μαζί με τα έξοδα αποστολής.
Έχουμε συναντηθεί πρόσφατα, στις 13 Ιουνίου 2019 με τους φορείς του Υπουργείου Πολιτισμού σε μία σημαντική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του εν λόγω υπουργείου, στο οποίο καλεστήκαμε ως ένα από τα δεκαπέντε σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής μας. Εκεί μιλήσαμε για επιχορηγήσεις τόσο από το ίδιο το κράτος, όσο και από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ήδη έχουμε ξεκινήσει την εκπόνηση ενός έργου με διεθνή εμβέλεια, σύμφωνα με τις οδηγίες και τις προτάσεις που μας έδωσε το Υπουργείο Πολιτισμού.
Λ.Κ:- Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας; Τι είδους ερεθίσματα έχετε, πριν γράψετε ένα ποίημα; Ποιοι είναι οι πρώτοι άνθρωποι που θα τους διαβάσετε τα νοητικά σας παιδιά;
Π.Π:- Οι πηγές έμπνευσής μου στην πεζογραφία είναι διάφορα κοινωνικά ερεθίσματα που πηγάζουν από την οικονομική και κοινωνική κρίση των ημερών μας. Θέλω να εκφράσω με την πένα μου ότι βλέπω γύρω μου και αισθάνομαι κι εγώ ο ίδιος προσωπικά. Προβληματισμοί, συναισθήματα, φόβοι, πάθος, εξαθλίωση κτλ. Στην ποίηση πηγές έμπνευσής μου είναι ο κλασικισμός, με όλο το φάσμα του που πηγάζει από την ελληνική αρχαιότητα (παραδόσεις, θρύλοι, Θεοί, Μούσες, ήρωες, φιλοσοφία, αρχαία ελληνική γλώσσα κτλ.). Επίσης, κι εδώ είναι και οι κοινωνικοί προβληματισμοί όπως: πόλεμος, εξαθλίωση, οικονομική κρίση, κοινωνική κρίση κτλ.
Λ.Κ:-. Κ. Πάστρα τι σημαίνει Ποίηση για σας; Ποια χρονική περίοδος της Λογοτεχνίας σας έχει μιλήσει μέσα σας σαν να κάνει διάλογο φωτός με την ψυχή σας;
Π.Π:- Ποίηση για εμένα σημαίνει η προσπάθεια απόδοσης του μεγάλου ερωτήματος: «τι σημαίνει ζωή;» με τους στίχους σου. Πολλά κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα έχω στα έργα μου με τη λογοτεχνία του 19ου και του α΄ μισού του 20ου αιώνα. Βρίσκω πολλά κοινά με τους σημερινούς προβληματισμούς της κοινωνίας μας. Σαν η ιστορία να έχει κάνει κύκλο και να βιώνουμε τις ίδιες καταστάσεις.
Λ.Κ:- Πιστεύετε ότι ένας ποιητής οφείλει να είναι συνειδητά ενεργός στα θέματα της κοινωνίας. Οφείλει ν’ αυτοπροστατεύεται ή να εκτίθεται θετικά απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους;
Π.Π:- Απολύτως. Πρέπει να είναι ένα με την κοινωνία. Να την εκφράζει με τους στίχους του. Δεν γίνεται να είναι απαθής. Τότε σημαίνει πως δεν είναι ποιητής. Η ποίηση σημαίνει να ζω τη στιγμή.
Λ.Κ:-. Ποιο είδος της Λογοτεχνίας σας δυσκόλεψε και ποιοι είναι οι κύριοι εκφραστές του που σαν γοήτευσαν όσο κανένας άλλος;
Π.Π:-Το λογοτεχνικό είδος που με δυσκολεύει είναι το μυθιστόρημα και το θεατρικό έργο. Η δυσκολία οφείλεται κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου. Στο μυθιστόρημα οι κύριοι εκφραστές του που με γοήτευσαν είναι οι πεζογράφοι της περιόδου του β΄ μισού του 19ου αιώνα και του α΄ μισού του 2ου αιώνα. Στο θεατρικό έργο είναι ό Σαίξπηρ και ο Ίψεν.
Λ.Κ:- Έχετε απέναντί σας τον Ηνίοχο των Δελφών, Τη Νίκη της Σαμοθράκης και την Αφροδίτη της Μήλου. Κλείστε τα μάτια σας. Ποιες από τις τρεις μεγαλόπρεπες μορφές μπαίνει στο μυαλό σας και τι σας λέει;
Π.Π:-Και οι τρεις μαζί, όπως και τα υπόλοιπα αδέλφια τους που ζουν στην ξενιτιά, υφαρπαγμένα από ανθρώπους που δεν έχουν ιστορία και πολιτισμό για να γεμίσουν τα μουσεία τους, να μου φωνάζουν με μία φωνή: «Θέλουμε να φιλήσουμε ξανά τα ηρωικά χώματα της ιερής γης της Ελλάδας που μας γέννησε μέσα από τα σπλάχνα της και να ζήσουμε κάτω από τον γαλάζιο θόλο της μάνας μας Ελλάς».
Λ.Κ:- Όπως υπάρχει ο τραυματισμός του σώματος. Έτσι υπάρχει και ο τραυματισμός του θυμοειδούς. Υπάρχει ενεργός ψυχικός χρόνος και μη ενεργός ψυχικός χρόνος. Πιστεύετε ότι σε μία επικείμενη π.χ ερωτική απογοήτευση, ο λογοτέχνης – ποιητής νομίζετε από τον τρόπο που ενδεχομένως το έχετε βιώσει και σεις ο ίδιος…θα λειτουργήσει ανασταλτικά και ο λογοτέχνης θ’ εγκλωβιστεί στον πόνο ή θα δεί πίσω από αυτόν και αφού αιματοκυλιστεί μαζί του θα τον απομυθοποιήσει;
Π.Π:-Αυτό εξαρτάται ανάλογα με τον άνθρωπο. Έχουμε δει περιπτώσεις όπως είναι π.χ. ο Καρυωτάκης που έγινε ένα με τον πόνο που του προκαλούσε η ίδια η ματαιότητα της σύγχρονης ζωής και στο τέλος δεν άντεξε μόνο να διαμαρτύρεται με την ψυχή του πάνω στο χαρτί, αλλά τελικά αυτοκτόνησε. Άλλοι όμως, όπως ο Καβάφης, στα ερωτικά του ποιήματά απεγκλωβίστηκε από αυτή την ψυχολογική θηλιά της απογοήτευσης που οδηγεί στο θάνατο και μπόρεσε να μυθοποιήσει τη ζωή και να αντέξει. Μόνο αν μπορέσεις να πλάσεις τη ζωή και να τη φέρεις ένα ακόμη βήμα κοντά στα όνειρά σου, θα πάψει να είναι μία ουτοπία. Διότι πιστεύω ακράδαντα ότι ζούμε σε έναν ουτοπικό κόσμο, δεν βλέπουμε πίσω από το πέπλο της Ίσιδας, για να αποκαλυφθεί στα μάτια μας η πραγματικότητα, να την αναγνωρίσουμε και να αλλάξουμε ότι μπορούμε από τις κακές πτυχές που μας πληγώνουν.
Λ.Κ:- Ο Λογοτέχνης υποδύεται ρόλους; Δημιουργεί εκμαγεία ψυχής μέσω των “λεκτικών εκχυμώσεων” (2 αγαπημένες λέξεις του υπέροχου Καθηγητή Λιαντίνη). Οι λεξίτυποι…έχουν ειδικές αισθήσεις απέναντι και στον καλλιτέχνη και στο καθρέφτισμα της ίδιας της ποίησης;
Π.Π:- Πιστεύει ότι υποδύεται ρόλους, ενώ στην πραγματικότητα είναι εκφάνσεις του εαυτού του που αποτυπώνονται μέσω της τέχνης του λόγου στα έργα του. Φυσικά οι λεξίτυποι καθρεφτίζουν τα συναισθήματα του εκάστοτε δημιουργού.
Λ.Κ:- Σε τι ηλικία είδατε το κενό ενός λογοτεχνικού περιοδικού για τη χώρα μας και θέλω να μου περιγράψετε το “momentum” της στιγμής που συνειδητοποιήσατε το “καθείς εφώ ετάχθει”;
Π.Π:-Μπορώ να πω πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία άνθηση -στο διαδίκτυο κυρίως- έκδοσης νέων λογοτεχνικών περιοδικών. Αυτό είναι κάτι ελπιδοφόρο για το μέλλον. Έχω να παρατηρήσω, όμως, πως στις ημέρες μας έχουμε ξεχάσει ποια είναι η ουσία ενός λογοτεχνικού περιοδικού και αυτό το κατάλαβα μόλις ξεκίνησα να ασχολούμαι με την έκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού μας: «Κέφαλος». Ένα λογοτεχνικό περιοδικό πρέπει φυσικά να παρουσιάζει και να προβάλλει έργα σύγχρονων και κλασικών δημιουργών, θα πρέπει όμως και να αποτελεί μία πηγή διανόησης, φιλοσοφίας, παραγωγής νέων ιδεών, προβληματισμού, εγκυκλοπαιδισμού, σκέψης για το μέλλον της λογοτεχνίας και τη θεωρία της κ.ά. Πρέπει να σταματήσει αυτή η απομόνωση από τα μεγάλα πνευματικά κέντρα του εξωτερικού. Πρέπει να αποκατασταθεί η επαφή και η συνδιαλλαγή ιδεών με τα λογοτεχνικά και φιλοσοφικά κινήματα της Δύσης. Μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα βλέπαμε να υπάρχει μία άμεση επικοινωνία, πλέον όμως χάθηκε σαν δια μαγείας.
Επίσης, θα πρέπει πιστεύω και θεωρώ να γίνουν τα σημερινά λογοτεχνικά περιοδικά και κοινωνοί της σύγχρονης λογοτεχνικής ελληνικής δημιουργίας. Θα πρέπει το σύγχρονο λογοτεχνικό περιοδικό να αφουγκραστεί την κοινωνία, τους προβληματισμούς της, τα πάθη της και να προσπαθήσει να την αφυπνίσει από τον πνευματικό της λήθαργο. Πρέπει επιτέλους να αφυπνιστεί και να ξεκινήσει να δημιουργεί ξανά. Οι αρχαίοι Έλληνες, ακόμη και μπροστά στους Πέρσες, με όπλο τη σοφία τους και την ανδρεία τους τούς κέρδισαν. Εμείς, γιατί παραμένουμε υποταγμένοι και σκλάβοι της πνευματικής κρίσης μας; Δεν υπάρχει οικονομική κρίση, αλλά κρίση ιδεών, η οποία δυστυχώς παραμένει από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μέχρι και τις ημέρες μας. Γίναμε ανατολίτες, ξεχάσαμε ότι είμαστε Έλληνες, αν και βλέπουμε πως ακόμη σιγοκαίει μέσα μας η φλόγα του ελληνικού πνεύματος, αλλά θα πρέπει να φυσήξει δυνατά ο άνεμος της πνευματικής ελληνικής διανόησης για να γίνει αυτή η μικρή φλόγα, πυρκαγιά και να λιώσει τις πνευματικές αλυσίδες της επαιτείας του σύγχρονου νεοελληνικού πνεύματος. Πρέπει να αφυπνιστεί ο «νεοέλληνας» και να σηκωθεί ξανά ο Έλληνας του πνεύματος, της δημιουργίας, των ηρωικών επών, της ανδρείας, των τεχνών, των γραμμάτων και της φιλοσοφίας! Αυτός είναι σκοπός ενός σύγχρονου ελληνικού λογοτεχνικού περιοδικού, όπως και ο σκοπός και στόχος του δικού μας περιοδικού του «Κέφαλου – Του Λογοτεχνικού Περιοδικού της Κεφαλονιάς». Σκοπός μας είναι η αφύπνιση του ελληνικού πνεύματος και η μεταλαμπάδευση της ελληνικής πνευματικότητας με τον πυρσό της σοφίας, των τεχνών, των ιδεών, των γραμμάτων και των επιστημών σε ολόκληρη την υφήλιο, η οποία ταλανίζεται από το τέρας της παρακμής, της αφυδάτωσης και της ανομβρίας της απούσας και ανύπαρκτης σύγχρονης πνευματικής διανόησης.
Λ.Κ: Λίαν προσφάτως γιορτάσαμε την 28η Οκτωβρίου και για το έπος του 1940 γράψατε ένα πολύ ιδιαίτερο ποίημα. Θα μου επιτρέψετε να το κοινοποιήσω σήμερα εδώ. Ένας μηδαμινός φόρος τιμής σε όλους εκείνους τους ανθρώπους , με Α της ψυχής που έδωσαν αίμα,για να έχουμε εμείς οξυγόνο!
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940
Βολές, φωτιές και ιαχές
γεμίσανε τα όρη,
οι μάνες θρήνησαν ψυχές
και αδερφούς η κόρη
Παντού το αίμα μας κυλά
ποτίζοντας το χώμα,
και η Ελλάς παραμιλά
στο παγωμένο πτώμα.
Γυρίζει κλαίει και πενθεί,
αχ η καρδιά σπαράζει,
που οι γενναίοι της ανθοί
έγιναν γι’ αυτή μαράζι.
Μα η ρωμαλέα της ψυχή
σαν πέπλο ανδρειωμένο,
από το Ρούπελ, ω βρυχάται,
αέρα τιμημένο.
Δεν την τρομάζουν οι Ναζί,
οι απάνθρωποι τυράννοι,
κι ας έφερναν μαζί,
των υιών της το λιβάνι.
Είναι Σπαρτιάτισσα γυνή
με δόξα και με πίστη,
δεν σκύβει όσο κι αν πονά,
η Ελλάς η παμμεγίστη.
Γιατί ο θρύλος της θωρεί
τα πλάτη και τα ύψη,
μες τους αιώνες προχωρεί
δίχως ποτέ να εκλείψει.
Πλούταρχος Πάστρας
Κεφαλλήνας Λογοτέχνης
Λ.Κ:- “Αγαθά κόποις κτώνται”, λέει ο λαός μας . Πώς νιώσατε όταν ήρθε η επισφράγιση από το Υπουργείο Πολιτισμού, για όλον αυτόν τον αγώνα γεφυροποίησης, συνένωσης, προβολής του Έλλην Λόγου, αλλά και των εκπροσώπων αυτού;
Π.Π:- Θα πω απλώς μία λέξη. Ευγνώμων. Αισθάνομαι ευγνώμων, γιατί όλοι οι νέοι άνθρωποι αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια και νιώθω ότι έχουμε καταφέρει σπουδαία πράγματα όλοι μαζί. Θυμάμαι χαρακτηριστικά : Σήμερα είναι μία ημέρα μεγάλης προσωπικής, όσο και συλλογικής ικανοποίησης, για το πνευματικό και λογοτεχνικό έργο που συντελούμε από το Νοέμβριο του 2017 μέσω του λογοτεχνικού περιοδικού μας: «Κέφαλος – Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» και την αναγνώρισή του από το Ελληνικό Κράτος και το Υπουργείο Πολιτισμού και για τη δυναμική ένταξη μας και στις λίστες των υποψηφίων για τα «Λογοτεχνικά Κρατικά Βραβεία» στην κατηγορία των «Λογοτεχνικών Περιοδικών».
Σήμερα, λοιπόν, μετά από πρόσκληση της Υπουργού Πολιτισμού κ. Μυρσίνης Ζορμπά και την αξιολόγηση της επιτροπής της Διεύθυνσης Γραμμάτων και της Διεύθυνσης του Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού της Ελλάδας, εντάσσοντάς μας μέσα στα 15 σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά που εκδίδονται αυτή την περίοδο στην Ελλάδα!
Λ.Κ: Γιατί είναι τόσο μεγάλη ανάγκη της αναγνωρισιμότητας ενός συγγραφέα, αφού πάρα πολλοί έχουν καταφύγει στην διαδικασία της αυτοέκδοσης. Γιατί οι Εκδοτικοί οίκοι λειτουργούν περισσότερο ως επιχειρήσεις και όχι και με κάποια ανιδιοτέλεια , ως προς τους δημιουργούς;
Π.Π:-Η ανάγκη της αναγνωρισιμότητας πιστεύω πως είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Δεν είναι κακό να θέλει να είναι κάποιος αναγνωρίσιμος από τους συμπολίτες του, αλλά ο στόχος του θα πρέπει να είναι να αναγνωριστεί για τη σημαντική προσφορά του έργου του. Ακόμη κι ένας στίχος, μία πρόταση, μία παράγραφος μπορούν να αλλάξουν και να κάνουν καλύτερο τον γκρίζο κόσμο γύρω μας.
Δυστυχώς, πλέον ακόμη και στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, βλέπουμε πως οι ίδιοι οι συγγραφείς και οι ποιητές πληρώνουν ολόκληρη την έκδοση του έργου τους. Πράγματι μία έκδοση ενός βιβλίου από τα αρχικά της στάδια: της σελιδοποίησης, της φιλολογικής επιμέλειας, της εικονογράφησης (εάν μιλάμε για εικονογραφημένο βιβλίο), της δημιουργίας εξωφύλλου και του τελικού σταδίου της εκτύπωσης και της διαφήμισης, υπάρχει ένα αξιοσέβαστο κόστος. Πιστεύω, όμως, πως αληθινός εκδότης είναι αυτός που αναλαμβάνει ο ίδιος όλο το κόστος έκδοσης, δηλαδή: τη σελιδοποίηση, τη φιλολογική επιμέλεια, την εικονογράφηση, την εκτύπωση και προπάντων τη διαφήμιση. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνει ο ίδιος ο συγγραφέας όλα αυτά τα στάδια. Ο εκδότης πρέπει να το παραδώσει έτοιμο το βιβλίο. Αυτός είναι ο σκοπός της εργασίας του. Όταν είναι έτοιμο το βιβλίο και βρίσκεται στο ράφι των συμβατικών και ηλεκτρονικών βιβλιοπωλείων, τότε θα μπορεί ο συγγραφέας να αγοράσει κάποιο ή κάποια αντίτυπα και μέσω των παρουσιάσεων που θα διοργανωθούν σε συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο, να βγουν και τα αντίστοιχα κέρδη για την απόσβεση της έκδοσης κ.ο.κ. Έτσι γινόταν παλαιότερα και μάλιστα τότε οι εκδότες είχαν και κριτική άποψη και επέλεγαν να εκδώσουν μόνο ποιοτικά έργα, παίρνοντας φυσικά το ρίσκο της επιλογής τους. Σήμερα δυστυχώς αυτό δεν ισχύει. Πιστεύω μάλιστα, πως δεν πρέπει να υπάρχει ο όρος «αυτοεκδότης», αλλά μόνο εκδότης, διότι ο συγγραφέας κάνει την ίδια δουλειά, όπως και ένας εκδότης, απλώς εκείνος εκδίδει το βιβλίο του, αντί κάποιου άλλου δημιουργού.
Λ.Κ:- Είχα συμμετάσχει στους ποιητικούς αγώνες των Δελφών και εκεί βίωσα τα “αθόρυβα θορυκτά της Ποίησης” που σιγανά περνούσαν και η σεμνότητα ξεχείλιζε στο πάτωμα. Και συνάντησα και κάτι λαστιχένια βαρκάκια που μας υπενθύμιζαν πόσο μεγάλοι και τρανοί ήταν οι Καπετάνιοι τους…κι έλεγα πόσο έχει χαθεί το αληθινό νόημα και η αλήθεια απέναντι στο φωσφορίζον εγωκολακίζειν. Και το ερώτημα είναι…το χετε συναντήσει κι εσείς αυτό; Και πώς το αλλάζετε;
Π.Π.:-Δυστυχώς το έχω παρατηρήσει πολλές φορές αυτό. Πράγματι υπάρχουν άνθρωποι που ο εγωισμός και η φιλοδοξία τους φτάνει σε ουτοπικές καταστάσεις, διότι ο αναγνώστης είναι αυτός που θα κρίνει το έργο σου, όχι εσύ ο ίδιος. Πρέπει να υπάρχει ταπεινότητα και μία ήρεμη παρουσία, η οποία αυτή είναι που κάποτε βήμα-βήμα θα φτάσει -αν το κρίνουν φυσικά οι αναγνώστες της- σε ένα επίπεδο αντάξιο του έργου που θα έχει διατελέσει.
Επίσης, σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω, πως υπάρχει κάποιες φορές και αθέμιτος ανταγωνισμός εκπορευόμενος από συγκεκριμένους δημιουργούς, χωρίς να τους έχεις προκαλέσει και πιστεύω πως το μόνο που πρέπει να πράξεις είναι να συνεχίσεις το έργο σου και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι μέρα με την ημέρα, μέχρι να φτάσεις να κατέχεις σε ένα μεγάλο βαθμό την τέχνη του λόγου. Έτσι πιστεύω πως θ’ αλλάξει. Θα πρέπει να απομονώσεις από τις σκέψεις σου, αυτά τα άτομα και να συνεχίσεις ακάθεκτος να δημιουργείς, τότε θα δουν κι αυτοί τα λάθη τους και θα αλλάξουν θέλω να πιστεύω -αν και όπως λέει η παροιμία: ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του.
Λ.Κ:-. Πριν μας αφήσετε κ. Πάστρα θα θέλαμε και 5 λέξεις- ως παρακαταθήκη κινήτρων -για τους νέους μας από τον αξιακό σας κώδικα…
Π.Π:- Διάβασε την ιστορία του κόσμου, των ιδεών, των επιστημών, των γραμμάτων, των τεχνών, του ίδιου του πνεύματος. Η γνώση είναι αυτή που θα τροφοδοτήσει τη δημιουργικότητα σου και θα διαμορφώσει το πνεύμα σου. Μην γίνεις ένα με τις μάζες. Γίνε κοινωνός της σοφίας και της γνώσης. Μεταλαμπάδευσέ τη στην κοινωνία. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Θα νομίζεις πως είναι ανούσιο να συνεχίσεις την προσπάθεια. Μην τα παρατάς όμως. Μπορεί να σου λείπουν οι οικονομικοί πόροι, αλλά όχι οι πόροι του πνεύματος. Αυτούς χρειάζεσαι μόνο και με αυτούς θα φωτίσεις το γκρίζο ουρανό και θα ανατείλει ο ήλιος της δημιουργίας. Ελπίδα, δημιουργικότητα, στόχοι, προγραμματισμός και υλοποίηση. Μάθε από τα λάθη τα δικά σου και των άλλων. Μάθε από τα λάθη των ανθρώπων που πέρασαν. Αυτά θα στα διδάξει η ιστορία. Μονάχα μην τα παρατήσεις και πάνω απ’ όλα να έχεις κριτική σκέψη και να λες μέσα σου: «είμαι πιο δυνατός από εκείνους που ηγεμονεύουν τη μάζα, γιατί εγώ δεν είμαι πια ζώο, αλλά άνθρωπος»!
Επίσης να πούμε πως όποιος έχει την αδήριτη επιθυμία να εκφράσει το ταλέντο του, τις ιδέες του, όλο του το σύμπαν ας ακολουθήσει τον παρακάτω σύνδεσμο και να είστε σίγουροι πως θα ταξιδέψει η ψυχή σας στα πέρατα του Κόσμου με μία γενναία στάση στην πανέμορφη Κεφαλονιά.
https://kefalosperiodiko.blogspot.com/
Με τη σειρά μου νιώθω κι εγώ ευγνώμων για όλο αυτό το φως που συναντώ στις ψυχές των ανθρώπων . Αγαπητέ κ. Πάστρα όλη η ομάδα του “P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S” στην Ελλάδα και στο εξωτερικό θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για όλη την ομορφιά που μας χαρίσατε απλόχερα μ’ ένα τραγούδι.
Την αλήθεια μας
Λένα Κυρόπουλος
& Personalities Team
