Η δεινή θέση και ο κατατρεγμός από τους φατριασμούς* και τις εμφύλιες συγκρούσεις και συρράξεις των Ελλήνων οπλαρχηγών μέσα στον Εθνικό ξεσηκωμό του ’21 δεν άλλαξε καθόλου το πατριωτικό τους φρόνιμα και παράστημα, παρότι οι Μεγάλες Δυνάμεις έπαιξαν τα ρέστα τους για’ αυτό.
Σύμφωνα με τα «Απομνημονεύματα» του Στρατηγού Μακρυγιάννη – έναν μεγάλο πρωταγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης – στην απάντηση του έναντι της απειλής του αξιωματικού της Βαυαρίας Αϊντέκ (Εϋδεκ), και συγκεκριμένα στην απαξιωτική και ποταπή προστακτική διαταγή του που εξέφρασε αυτός κατά τη συζήτηση με τον Μακρυγιάννη, ο Μακρυγιάννης του αποκρίνεται:
«Ο φίλος μου ο Αϊντέκ επειράχτη και μο᾿ ᾿κρινε με πολύ φαρμάκι «Ό,τι σας λένε αυτό θα κάμετε και γνώμες δεν μπορείτε να δώσετε, ότι η Μπαυαρία έχει τριάντα-χιλιάδες μπαγεννέτα και φέρνει εδώ και σας υποτάζει. Τότε βρέθηκα εις θέση δεινή να μην μιλήσω δεν μπορούσα, ότι αδικιώνταν οι αγωνισταί και βραβεύονταν οι κόλακες. Του λέγω «Δυστυχία μας των καϊμένων! Κακά και ψυχρά θα πάμεν. Εγώ σου μίλησα αλλοιώς κι᾿ εσύ μου απαντείς διαφορετικά με μπαγεννέτα». Σας λέγω ως φίλος να πασκίσετε και τον Βασιλέα κ᾿ εσάς ν᾿ αγαπούμεν κι᾿ όχι να σας φοβώμαστε. Ότι τον κιοτή χίλιες φορές να τον έβρης κιοτή και να τον χτυπάς, πάγει καλά μια να σε χτυπήση, δεν σε φοβάται πλέον. Κι᾿ αυτείνη η πατρίδα δεν λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη μ᾿ αίματα και θυσίες κι᾿ από αυτά έγινε βασίλειον- κι᾿ όχι να βραβεύωνται ολοένα οι κόλακες, κ᾿ οι αγωνισταί ν᾿ αδικιώνται. Ότι όταν σκοτώνονταν οι αγωνισταί, αυτείνοι κοιμώνταν. Κι᾿ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Να ᾿ρθη ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ᾿χω, στραβός θα να είμαι. Ότι σ᾿ αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπόν να πάγω αλλού. -Μου λέγει, τον Βασιλέα δεν τον αγαπάς; -Όχι, του λέγω δεν ξέρω ψέματα. Όταν χαθή η πατρίδα μου, ούτε αυτός μ᾿ έχει υπήκογόν του, ούτε εγώ βασιλέα. Και δι᾿ αυτό χρειάζεται δικαιοσύνη από σας, κι᾿ όχι φοβέριες με μπαγεννέτες.»
Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης με την ολοξάστερη πατριωτική του συνείδηση μιλούσε για την δικαιοσύνη, την αποκατάσταση και την αναγνώριση των μεγάλων πρωταγωνιστών του Αγώνα του ’21: παρότι ο φόρος του αίματος και της θυσίας τους ήταν τεράστιος, δεν ανταποκρίθηκε η Βαυαρική βασιλεία στη διάθεση και στην αγάπη που έδειξαν οι αγωνιστές να συνδράμουν και να στοιχηθούν διπλά στον βασιλιά μετά το θάνατο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, με τον πιο ευεργετικό τρόπο για να μπορέσει να ευημερήσει ο τόπος και η πατρίδα. Αντ’ αυτού ο Αϊντέκ εκβίαζε τον Μακρυγιάννη με τα μπαγεννέτα, ενώ ο Μακρυγιάννης ζητούσε να μην φοβούνται οι υπήκοοι τον βασιλιά, αλλά να τον αγαπούν, διότι αυτή η πατρίδα δεν ελευθερώθηκε με παραμύθια, ελευθερώθηκε με αίματα και θυσίες και έγινε ελεύθερο κράτος και βασίλειο. Και όταν σκοτώνονταν οι αγωνιστές κάποιοι κοιμόντουσαν και ήταν απόντες σ’ αυτή τη μεγάλη εθνεγερσία. Και η αυτοθυσία ήταν τόσο μεγάλη των αγωνιστών που είναι διάσπαρτες οι παροιμιώδεις φράσεις του στρατηγού Μακρυγιάννη μ’αυτή την μεγαλειώδη αυταπάρνηση που έδειξαν. «Κι᾿ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας, – λέει ο Μακρυγιάννης. – Να ᾿ρθη ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ᾿χω, στραβός θα να είμαι. Ότι σ᾿ αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπόν να πάγω αλλού». Μ’ αυτά τα λόγια μας ειδοποιεί και καταμηνύει τους Βαυαρούς, ότι αν χαθεί η πατρίδα του, ούτε ο Βαυαρός βασιλιάς θα τον έχει υπήκοο, ούτε και αυτός θα τον έχει βασιλιά:
«Όταν χαθή η πατρίδα μου, ούτε αυτός μ᾿ έχει υπήκογόν του, ούτε εγώ βασιλέα. Και δι᾿ αυτό χρειάζεται δικαιοσύνη από σας, κι᾿ όχι φοβέριες με μπαγεννέτες».
Το πρωτεύον γι’ αυτό το λόγω είναι η δικαιοσύνη είναι και το μείζον και όχι οι φοβέρες και οι μπαγεννέτες όπου βρίσκουν στο σήμερα αποσβολωτικές και ανατριχιαστικές αντιστοιχίες με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν αυτή την χωρά των αιώνιων αρετών που η Ελλάδα καταστάθηκε η κατάκτηση του πολιτισμού στην υψίστη τιμή του.
——-
* σύσταση φατρίας, ομάδας με δράση υπέρ των συμφερόντων της
** μπαγεννέτα (λ. γαλλική: μπαγιονέτα) – ξιφολόγχη
Originally posted 2019-11-16 11:29:00.
