Η ημερομηνία των (πρώτων) βουλευτικών εκλογών ορίστηκε και πλέον τα κόμματα επιδίδονται σε αγώνα δρόμου εν όψει της κάλπης της 21ης Μαΐου. Μόνο που φαίνεται πως υπάρχει ένας άτυπος ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων για το ποιος θα πέσει χαμηλότερα στα μάτια των ψηφοφόρων…
Η αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει αμετανόητη, κλεισμένη αυτιστικά στις ιδεοληψίες της. Δεν φτάνει που εξακολουθεί να υποστηρίζει την Συμφωνία των Πρεσπών, που την έχουν καταντήσει οι Σκοπιανοί κουρελόχαρτο, αλλά αρνείται πεισματικά να ομολογήσει έστω ένα στοιχειώδες «mea culpa» για την κατασκευασμένη υπόθεση της ανύπαρκτης μικρής Μαρίας τον περασμένο Αύγουστο, όπου έσπευσε ολοπρόθυμα να δυσφημήσει την χώρα στην διεθνή κοινότητα.
Ήρθε τώρα και ο ευρωβουλευτής κ. Παπαδημούλης να πανηγυρίσει για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στο μπλοκάρισμα χρηματοδότησης του φράκτη στον Έβρο από την ΕΕ, ώστε να προστεθεί άλλο ένα βάρος στους ώμους του Έλληνα φορολογούμενου! Το χειρότερο είναι ότι το κόμμα του δείχνει να μην καταλαβαίνει ή μάλλον να αδιαφορεί ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού εξοργίζεται εξαιτίας του γεγονότος ότι κοινοτικά χρήματα υπάρχουν πάντα για την «μπίζνα» της λαθρομετανάστευσης (κάρτες ΑΤΜ με το καλημέρα για τους λαθρομετανάστες, δομές φιλοξενίας, καλοταϊσμένα ΜΚΟ, κάποια εκ των οποίων κατηγορούνται για κατασκοπεία και σύσταση εγκληματικών οργανώσεων, ενώ άλλα επιδίδονται ξεδιάντροπα στην λοιδορία της χώρας), αλλά δεν υπάρχουν για την ασφάλιση των συνόρων.
Κυβέρνηση, αντιπολίτευση δυο όψεις του ιδίου νομίσματος
Όμως το κυβερνών κόμμα δεν πάει πίσω. Μολονότι πιστώνεται με την καλύτερη διασφάλιση των συνόρων (εδώ που τα λέμε, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τα πάει κανείς χειρότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα αυτό), το νομικό πλαίσιο που προώθησε διαμέσου του «Κώδικα Μετανάστευσης» του κ. Μηταράκη είναι εξαιρετικά προβληματικό, αφού παρατείνει την άδεια διαμονής των μεταναστών από 5 σε 10 έτη χωρίς ιδιαίτερες προϋποθέσεις, ανοίγοντας έτσι την πόρτα σε μαζικές «ελληνοποιήσεις». Αντί να δημιουργεί τα κατάλληλα εργαλεία για την ισχυρή αποτροπή της λαθροδιακίνησης και εσκεμμένης δημογραφικής αλλοίωσης της χώρας, ώστε να μπει μια κάποια τάξη σε όλη αυτή την αναρχία που υπάρχει, η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στα κυκλώματα αυτά και ουσιαστικά υιοθετεί την άποψη ότι η κατάλληλη λύση για το δημογραφικό είναι η αντικατάσταση του εγχώριου πληθυσμού με εισαγόμενου.
Σαν να μην έφτανε όλο αυτό, η ανοχή της κυβέρνησης για τις συστηματικές παραβιάσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών, μαζί με κάποιες «περίεργες» κινήσεις, όπως η υποστήριξη της Τουρκίας για την προεδρία του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (καθ’ ην στιγμή δεν αναγνωρίζει το δίκαιο της θάλασσας, υπέγραψε το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, προωθεί το μεγαλομανιακό όραμα της «γαλάζιας πατρίδας») – εις βάρος μάλιστα της Κυπριακής υποψηφιότητας(!) – και οι μυστικές συναντήσεις για τον ελληντουρκικό διάλογο τις οποίες πληροφορείται ο λαός κατόπιν εορτής γεννούν έντονο προβληματισμό.
Αν προσθέσει κανείς και τις προκλητικές δηλώσεις της κας Μπακογιάννη περί δικαιωμάτων των Τούρκων στο Αιγαίο, όπου αμφισβητεί απροκάλυπτα το διεθνές αναγνωρισμένο δίκαιο της θάλασσας, καθώς και κατηγορίες που ακούστηκαν εκ Κύπρου ότι ο κ. Μητσοτάκης προσπάθησε να εμποδίσει τις γεωτρήσεις στην Μεγαλόνησο για να μην δυσαρεστηθούν οι Τούρκοι, ο φόβος ότι ψήνονται οι «Πρέσπες του Αιγαίου» πλανάται απειλητικά σαν φάντασμα. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι κορυφαία στελέχη από την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως οι κ.κ. Φίλης και Κατρούγκαλος, έχουν εκφράσει παρόμοιες θέσεις, ώστε να γίνει εύκολα αντιληπτό ότι η χώρα απειλείται εξίσου από μονοκομματικές κυβερνήσεις όσο και από κυβερνητικούς συνασπισμούς που δεν διαθέτουν την σωστή σύνθεση.
Η αβάστακτη ελαφρότητα του ΠΑΣΟΚ
Τέλος, υπάρχει και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ – ή τέλος πάντων, όπως λέγεται αυτή την εποχή. Κι εδώ ακριβώς έγκειται το πρόβλημα, ότι οι θέσεις του κόμματος αυτού αλλάζουν σαν τον ανεμόμυλο, όπως και η ονομασία του. Άλλες θέσεις πάλι δεν έχουν καν διαμορφωθεί ακόμη, όπως ποιο ακριβώς πρόσωπο προτείνει το ΠΑΣΟΚ για πρωθυπουργό σε περίπτωση που συναινέσει σε κυβερνητικό συνασπισμό μετά τις πρώτες ή δεύτερες εκλογές. Δηλαδή, ο ψηφοφόρος που θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούται να γνωρίζει ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές του κόμματος και υπό ποιες συνθήκες θα συναινούσε σε συγκυβέρνηση; Θα ήταν τουλάχιστον χρήσιμο να φωτογράφιζε ένα μικρό αριθμό προσώπων που προτείνει για την πρωθυπουργία, εφόσον αξιώνει να αποκλειστούν οι κ.κ. Μητσοτάκης και Τσίπρας από τον θώκο, προκειμένου να αποσπάσουν τα κόμματα τους την υποστήριξή του. Τουλάχιστον να γνωρίζουμε εάν πρόκειται να αποδεχθεί κάποια άλλα προβεβλημένα στελέχη των κομμάτων αυτών (π.χ. ο κ. Δένδιας ή ο κ. Δραγασάκης), πολιτικούς ευρύτερης αποδοχής (π.χ. Αλέκος Παπαδόπουλος) ή μη πολιτικά πρόσωπα (κάποιον καθηγητή, δικαστικό ή άλλη προσωπικότητα). Διαφορετικά, δεν μπορεί να θεωρηθεί κόμμα εξουσίας και θα πρέπει να καταταχτεί μαζί με τα υπόλοιπα μικρά κόμματα που ενδιαφέρονται κυρίως να εξασφαλίσουν την είσοδο του στην Βουλή και των σχετικών προνομίων που πηγάζουν από το γεγονός αυτό.
Προβληματικά και τα μικρά κόμματα της Βουλής, η ανατροπή να αρχίσει από εκεί
Αλλά κι εκεί, η κατάσταση είναι προβληματική. Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν κόμματα σαν αυτά του κ. Βαρουφάκη και του κ. Κασιδιάρη να μπαίνουν στην Βουλή, έχοντας ενισχυθεί μετά την τραγωδία στα Τέμπη. Ο μεν πρώτος όμως επαναλαμβάνει κάποιες παράξενες θέσεις σχετικά με τις τράπεζες (για να μην επεκταθούμε στα εθνικά θέματα), θυμίζοντας σε όλους το δράμα του 2015 που κατέληξε με τον μέσο Έλληνα να δένεται χειροπόδαρα και να καλείται να τα βγάζει πέρα με 60 ευρώ την ημέρα. Είναι άγνωστο στον υποφαινόμενο αν ο ίδιος και η σύζυγός του διαθέτουν τις καταθέσεις τους σε ελληνικές τράπεζες, αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι το σύστημα είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε την «νύφη» να την πληρώνει πάντοτε ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος, οπότε κάθε απειλή του προς το τραπεζικό σύστημα συνιστά ανοικτή απειλή και προς τον Έλληνα βιοπαλαιστή. Από την άλλη, ο κ. Κασιδιάρης βρίσκεται φυλακισμένος, εκκρεμεί δευτεροβάθμια δίκη εις βάρος του και φρόντισε μέχρι τώρα να συνδέσει το όνομά του αδιάρρηκτα με το ακραίο (και συνάμα γελοίο) μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Μέχρι σήμερα, ουδεμία μεταμέλεια δεν έχει εκφράσει για το αμαρτωλό του πολιτικό παρελθόν, ώστε το μόνο βέβαιο είναι ότι η οποιαδήποτε είσοδός του στην Βουλή (αν τελικά επιτραπεί) θα γίνει με βεβαρημένο πολιτικό και ποινικό μητρώο.
Υπάρχουν μικρά αριστερά, δεξιά και κεντρώα κόμματα με πολύ πιο έντιμες θέσεις και υπεύθυνο λόγο που άξιζαν μια θέση στην Βουλή αντί εκείνων που δείχνουν να περνούν το κατώφλι του 3% οι δημοσκοπήσεις. Το γεγονός ότι δεν προβάλλονται από τα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και ότι δυσκολεύονται να βρουν κοινό τόπο ώστε να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να διευρύνουν την εκλογική τους δύναμη χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης και αποτελούν σημεία προβληματισμού.
Και κάπως έτσι προχωρούμε στις κάλπες, με την ελπίδα να επικρατήσει το μη χείρον. Πάντως, επειδή πλεονάζει ο κυνισμός των κομμάτων εξουσίας και γενικά όλων εκείνων που θεωρούν δεδομένη την είσοδό τους στην Βουλή, ίσως το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ο Έλληνας ψηφοφόρος είναι να κλονίσει αυτή την βεβαιότητα των πολιτικών αρχηγών. Ενδεχομένως μια κάποια αλλαγή θα μπορούσε να γίνει από τα κάτω προς τα πάνω, ανατρέποντας σε πρώτο βαθμό τα ποσοστά των μικρών κομμάτων και αναδεικνύοντας νέα κόμματα, με φρέσκο λόγο και ιδέες υγιείς, βασισμένες στην κοινή λογική, που απηχούν τις θέσεις της πλειονότητας των Ελλήνων. Όταν οι κομπάρσοι πέσουν, ίσως να αναγκαστούν και οι πρωταγωνιστές να αλλάξουν (έστω και λίγο) διαγωγή, φοβούμενοι το τι θα επακολουθήσει.
