Τελικά, ο Αύγουστος στην Ελλάδα μπορεί να είναι μια περίοδος ειδήσεων και πολιτικών αποφάσεων. Μπορεί να είναι ένας μήνας που τελικά να μπορεί να ανατρέπει πολιτικές, κυβερνήσεις και εκλογικά αποτελέσματα. Τρεις κινήσεις περιμένουμε από τον πρωθυπουργό τις 30 κρίσιμες ημέρες από τον Δεκαπενταύγουστο, μέχρι και τις 15 Σεπτεμβρίου. Ανασχηματισμό που τελικά δεν θα είναι ριζικός. Έξοδο από τα Μνημόνια που ο Διεθνής Τύπος κάθε μέρα υποβιβάζει με τα δημοσιεύματα του σε φιέστα τύπου “γραβάτας”. Μία ΔΕΘ που ακόμη δεν έχει αποφασίσει με πιο ισχυρό χαρτί θα πάει, αφού δεν μπορεί να επαναλάβει τα προηγούμενα μεν, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα για τις συντάξεις, αφού η χώρα έχει δεσμευτεί για τις περικοπές της, ως μέτρο αναπτυξιακό και όχι δημοσιοοικονομικό.
Σε κάθε περίπτωση το αρνητικό κλίμα έρχεται να ενισχύσει και το θέμα των πυρκαγιών στην περιοχή της Εύβοιας που ανακινεί στη μνήμη των πολιτών τις πυρκαγιές στο Μάτι και αρχίζει και δημιουργεί στη συνείδηση τους την ανυπαρξία και ανικανότητα της κυβέρνησης. Ο χειρότερος εχθρός του Τσίπρα είναι η ανασφάλεια στις συνειδήσεις των πολιτών ως προς το οικονομικό κομμάτι και το κομμάτι ασφάλειας από τα φυσικά φαινόμενα. Γι’ αυτό το λόγο ο Τσίπρας δεν θα τολμήσει να προκηρύξει εκλογές – πλην φυσικά ισχυρού απροόπτου – και θα εξαντλήσει την τετραετία. Δεν είναι διατεθειμένος να φύγει νωρίτερα και να μην εξαντλήσει την τετραετία.
