Καθώς ο δυτικός κόσμος πλησιάζει προς την συμπλήρωση της πρώτης επετείου από την επιβολή του εγκλεισμού και της επιβολής διαφόρων αυταρχικών μέτρων που κουρελιάζουν οποιαδήποτε έννοια της συνταγματικότητας, συνεχίζεται το κύμα των αποκαλύψεων που απογυμνώνει την σαθρότητα του επικυρίαρχου συστήματος που νοσφίζεται τον τίτλο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Ο εγκλεισμός των δήθεν δύο εβδομάδων που θα «επιπέδωνε» την καμπύλη των κρουσμάτων, εξελίχθηκε σε πολύμηνη καραντίνα, με μικρά διαλείμματα προαύλισης, που το μόνο που δείχνει να καταφέρνει είναι να «επιπεδώνει» την οικονομία. Για την ακρίβεια, να την καταβαραθρώνει.
Οι μάσκες που δεν προσέφεραν καμμία προστασία (και δεν συνίσταντο ως μέτρο για τόσες δεκαετίες απέναντι σε εξίσου φονικές επιδημίες), καθώς μας διαβεβαίωναν οι ειδικοί, έγιναν τώρα φετίχ, με συστάσεις να φοριούνται διπλά και τρίδιπλα παντού. Δικαιολογώντας την απότομη στροφή, που επιβλήθηκε σε υποχρεωτικό μέτρο που συνοδεύεται από τσουχτερά (και αμφιβόλου συνταγματικότητας) πρόστιμα, οι ειδικοί, μαζί με τους πολιτικούς που τους επικαλούνται, εξήγησαν ότι υποχρεώθηκαν να πουν ψέματα στην αρχή λόγω… έλλειψης μασκών, ώστε να μην προκληθεί πανικός στον πληθυσμό!
Κατ’επάγγελμα ψεύτες και «υπουργεία αλήθειας»
Και τι με τον θυμόσοφο λαό, που φυλάσσει την εμπειρική γνώση του με παροιμίες του τύπου: «μια φορά ψεύτης, πάντα ψεύτης»; Θα τον ακυρώσουν κι αυτόν οι περιβόητοι διαδικτυακοί σπουδαρχίδες, τα ανώνυμα στελέχη του παγκοσμίου «υπουργείου αλήθειας» που λέγονται «hoaxes»! Οι κρωγμοί και οι κόνξες τους εμφανίζονται σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα και προσεχώς, ίσως να παρεμβαίνουν και στις ιδιωτικές συζητήσεις μας, κρυφακούγοντας από τις ηλεκτρονικές συσκευές, για να μας βοηθήσουν να ξεχωρίζουμε την «αλήθεια» από το «ψέμα».
Σε άλλες εποχές, πιο κανονικές, η δημόσια ομολογία από τόσα υψηλόβαθμα στελέχη, υπεύθυνοι ενός τόσο σοβαρού τομέα όπως είναι η δημόσια υγεία, θα συνοδευόταν τουλάχιστον από μια εξίσου δημόσια συγγνώμη και την αυτονόητη παραίτηση τους από κάθε δημόσια επιτροπή ή αξίωμα που καθορίζει την κρατική πολιτική. Προσέτι, θα υπήρχε η λαϊκή απαίτηση για την παραδειγματική δίωξη και τιμωρία τους για το κακό που προκάλεσαν στην κοινωνία. Αυτό, βέβαια, θα προϋπέθετε ότι οι κατά τόπους κυβερνήσεις δεν ήταν το ίδιο συνένοχες στο βρώμικο παιγνίδι που παίζεται στην πλάτη του κόσμου.
Διότι είτε επί τόσες δεκαετίες η επιστήμη «κολλούσε μπρίκια» και δεν γνώριζε την ευεργετική χρήση της μάσκας μέχρι τον Απρίλιο του 2020 ή η απότομη αλλαγή πολιτικής όσον αφορά την μασκοφορία στοχεύει αλλού, στην συντήρηση ενός κλίματος τρομοκρατίας που διευκολύνει την καταπάτηση συνταγματικών δικαιωμάτων και την δικατορικώ τω τρόπω επιβολή παράλογων μέτρων. Σε κάθε περίπτωση, εάν ισχύει η πρώτη υπόθεση, θα πρέπει να αποδειχθεί επιστημονικά, με αδιαμφισβήτητα στατιστικά. Μέχρι τώρα, παρά την υποχρεωτική μασκοφορία, το μόνο που διαπιστώνουμε είναι η συνέχεια της εποχικής αυξομείωσης της επιδημίας και την επιβεβαίωση του νόμου του Farr.
Μεγάλο σκάνδαλο με νοσηλεία τροφίμων γηροκομείων στην Ν. Υόρκη
Στην Νέα Υόρκη, αποκαλύφθηκε πρόσφατα από κορυφαίο μέλος του επιτελείου του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης κ. Άντριου Κουόμο ότι η διοίκηση της πολιτείας απέκρυψε τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων του κορωνοϊό στους τροφίμους γηροκομείων. Την άνοιξη, ο κυβερνήτης της Ν. Υόρκης είχε ακολουθήσει μια αμφιλεγόμενη πολιτική, επαναπροωθώντας προσβεβλημένους με κορωνοϊό τροφίμους πίσω στα γηροκομεία για να νοσηλευθούν, επικαλούμενος έλλειψη χώρου στα ΜΕΘ.
Η γραμματέας του κυβερνήτη δικαιολόγησε την πράξη, λέγοντας ότι η πολιτειακή διοίκηση πάγωσε από φόβο ότι οι πραγματικοί αριθμοί θα χρησιμοποιούντο εις βάρος τους από εισαγγελείς της ομοσπονδιακής κυβέρνησης Τραμπ.
Ο πραγματικός αριθμός των τροφίμων που επιστράφησαν σε γηροκομεία ήταν κατά 40% υψηλότερος, ανεβάζοντας τον αριθμό των θυμάτων σε περίπου 15,000. Το περασμένο φθινόπωρο, σε μια έξαρση αυτοθαυμασμού, ο ίδιος κυβερνήτης έγραψε βιβλίο αφιερωμένο στις ηγετικές ικανότητες που τάχα επέδειξε εν μέσω επιδημιολογικής κρίσης. Η αλαζονεία του φθινοπώρου δεν μετριάστηκε έστω από μια συγγνώμη τώρα.
Για ακόμη μια φορά, γινόμαστε θεατές της κυνικότητας του κατεστημένου όταν αποκαλύπτονται τα ψεύδη που μεταχειρίζονται οι εκπρόσωποί του για να εξακολουθούν να επιβάλλουν τις πολιτικές τους.
Παράλληλους προβληματισμούς προκαλούν τα ήξεις αφίξεις του ΠΟΥ και μεγάλων χωρών σχετικά με την προέλευση του κορωνοϊού και την συγκάλυψη εκ μέρους της Κίνας. Πρώτα διαδίδεται ότι ο ιός προήλθε από κάποια νυχτερίδα ή παγκολίνο, μετά διαψεύδεται η θεωρία, αλλά τονίζεται ότι δεν υπήρξε προϊόν τεχνικής επεξεργασίας σε εργαστήριο, ενώ στην συνέχεια ο ΠΟΥ καταγγέλλει επιτέλους την απροθυμία της Κίνας να δώσει πληροφορίες για τα πρώτα επίσημα κρούσματα, αφήνοντας νύξεις για συγκάλυψη.
Ξηλώνεται το πουλόβερ της ΕΕ και φαίνεται η γύμνια της Κομισιόν
Όσον αφορά στα περιβόητα εμβόλια, η ΕΕ κατάφερε και πάλι να γελοιοποιηθεί, αφού η συνδυασμένη ενιαία αγορά της ΕΕ, η οποία αποτελεί την μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, δεν μπορεί να εξασφαλίσει τον απαραίτητο αριθμό εμβολίων για τα κράτη-μέλη του. Παρά την αρχική απόφαση να διανεμηθούν τα εμβόλια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και να κινηθούν όλα τα κράτη με συντονισμό από τις Βρυξέλλες, η πολιτική γύμνια της Κομισιόν δεν άργησε να φανεί και η κουρελού των χωρών της ΕΕ άρχισε γρήγορα να ξηλώνεται. Οι πιο οξύνοες χώρες αντιλήφθηκαν αμέσως ότι οι υποσχέσεις της ΕΕ ήταν κούφιες και κινήθηκαν αυτόνομα. Δυστυχώς, η Ελλάδα, η οποία πάσχει χρόνια τώρα από τον Σύνδρομο Στοκχόλμης, δεν υπήρξε μία από αυτές.
Το αποτέλεσμα είναι ότι χώρες όπως η Ουγγαρία, που έψαξαν άμεσα εναλλακτικές λύσεις, απέκτησαν πρόσβαση στο ρωσικό εμβόλιο Σπούτνικ, το οποίο εμφανίζει καλά στατιστικά αποτελέσματα, γεγονός που κάνει την διεθνή ζήτηση να αυξάνεται, ενώ η Ελλάδα μένει στο να περιμένει από την κα Φον ντερ Λάιεν να την προμηθεύσει με εμβόλια, την στιγμή που η ίδια η Γερμανία φέρεται να συζητά για την συμπαραγωγή του ρωσικού εμβολίου στο έδαφός της.
Αναμφίβολα, η ευκαιρία της παραγωγής εμβολίων στην Ελλάδα θα εξασφάλιζε και περισσότερες προμήθειες για την Ελλάδα, καταρρίπτοντας, αν μη τι άλλο, την λογική του εγκλεισμού και εμποδίζοντας την ολική καταστροφή της οικονομίας, αλλά θα της προσέδιδε παράλληλα γεωπολιτική αξία και οικονομική τόνωση.
Περιττό να πούμε ότι πάλι ουδεμία παραίτηση σημειώθηκε στην ελλαδική ή ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή εξαιτίας του φιάσκου με τον σχεδιασμό διανομής των εμβολίων.
Η λήθη της αλήθειας κάνει το ψέμα επικυρίαρχο
Και γιατί να σημειωθεί, άλλωστε, αφού το μόνο βέβαιο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε μέχρι στιγμής από την υγειονομική αυτή κρίση είναι πως μέσα στην τρομολαγνεία, μπορεί να ψεύδονται οι αρχές ανερυθρίαστα και να αδιαφορούν για τις συνέπειες σε περίπτωση που αποκαλυφθούν τα ψέματά τους, διότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Όσο ο λαός ξεχνάει (λήθη) τα δεινά που τραβάει από τις εκούσιες ή ακούσιες στραβοτιμονιές των κυβερνόντων, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με τον κατ’ αλήθεια βίο που κάποτε στόχευε η δημοκρατική παράδοση που γέννησε η Ελλάς.
Προϋπόθεση της επανάκτησης του σεβασμού για το πολίτευμα είναι η αποκατάσταση μιας έστω αμυδράς σχέσης του πολίτη με την αλήθεια.
Μέσα στα ερείπια που έχουν δημιουργήσει οι πολιτικοί με τις αδικαιολόγητες και αναποτελεσματικές αυταρχικές συμπεριφορές τους, ας τους στηλιτεύσουμε τουλάχιστον με την κοινωνική καταφρόνηση, όπως κάποτε στηλίτευαν στην αρχαία Αθήνα όσους έκριναν ένοχους για ανήθικη ή ανάρμοστη συμπεριφορά.
Αυτή η πρακτική συνεχίστηκε και μεταγενέστερα, έστω μεταφορικά, με την κοινή επίκριση των πεπραγμένων ενός δημοσίου προσώπου, ώστε τουλάχιστον να μην βρίσκει πολιτικό τόπο να σταθεί.
Θυμίζουμε τους στίχους του Σολωμού που αφιέρωσε κάποτε «Εις ψεύτη»: «Μούσα, και πώς να τονε πω για να βαλθεί σε μέτρο;— Βάλε του κάλπικ’ όνομα και πες τονε Κυρ Πέτρο. Στρέψε, Σιρ Πίτερ, κατά μέ το γαληνό σου βλέμμα, κι αν ημπορείς βγάλε πνοή που να μην είναι ψέμα».
