ΠΟΙΗΣΗ

Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο, που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος, άρχισαν τ’ άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως· η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε για του θανάτου αυτό …

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος ˚ με μίαν εφημερίδα εμπρός του, χωρὶς συντροφιά. Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια σκέπτεται πόσο …

Χωρὶς περίσκεψιν, χωρὶς λύπην, χωρὶς αιδὼ μεγάλα κ’ υψηλὰ τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Καὶ κάθομαι καὶ απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δὲν σκέπτομαι: τὸν νουν μου τρώγει αυτὴ η τύχη. διότι …

Το γένος σύσσωμο θρηνεί του Βασιλιά του τη θανή. Α΄ Έσβησε τόση μας χαρά, σιγούν φαιδροί παιάνες, λυπητερά λυπητερά σημαίνουν οι καμπάνες. Στη Σαλονίκη σκότωσαν τον Ρήγα της ειρήνης, τον …

Εμπρός! Ολόρθοι, ατρόμαχτοι. Μαυρίλα. Αστροπελέκι. Μα το σπαθί γοργάστραψε, και να! η βροντή τουφέκι! Στον Πίντο απ’ τον Ταΰγετο, και στα Μπαλκάνια, ως πέρα, μια η φλόγα, μια η φοβέρα, …

Σε κλαίει ο λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλικάρι! Πανάλαφρος ο ύπνος σου· του Απρίλη τα πουλιά σαν του σπιτιού …

-Κωστάκη, κάτσε φρόνιμος, να γένεις νοικοκύρης, να χτίσεις σπίτι πέτρινο, με μιαν αυλήν ωραία. Να ‘χεις αμάξι έμορφο, τις τρέλες άφησέ τες. Δε σκέφτεσαι την κόρη σου που έχεις στην …

Οι στίχοι στην πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι, απ’ της καρδιάς βυζαίνονται το άνθος μυστικά, μέσα στο νου φυλάγονται, σα μέσα σε κυψέλη, κι είναι στολίδια της χαράς, της λύπης …

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος λίγο φαΐ λίγο κρασί Χριστούγεννα κι Ανάσταση κι όπου φωλιάσει και σταθεί κανείς να μην του φτάνει εκεί Μα …