Στις αρχές του 2023, ένας αμερικανός ειδικός στην γονιδιωματική διαπίστωσε ότι τα εμβόλια Pfizer και Moderna περιείχαν δισεκατομμύρια θραύσματα του λεγόμενου πλασμιδικού DNA που προέκυψαν από τη διαδικασία παραγωγής βακτηρίων βιομηχανικής κλίμακας αυτών των εμβολίων. Αυτά τα ευρήματα έχουν έκτοτε επιβεβαιωθεί από άλλους ερευνητές από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου ενός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας.
Οι σκεπτικιστές για τα εμβόλια και ορισμένοι ειδικοί στο γονιδίωμα έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι αυτά τα θραύσματα DNA του πλασμιδίου ενδέχεται να αποτελούν κίνδυνο για την υγεία . Η κύρια ανησυχία είναι ότι θραύσματα πλασμιδικού DNA μπορεί να ενσωματωθούν στο κυτταρικό DNA και να τροποποιήσουν το γονιδίωμα των προσβεβλημένων κυττάρων, το οποίο με τη σειρά του μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρκίνου, αυτοάνοσων ασθενειών και άλλων μακροχρόνιων ανεπιθύμητων συμβάντων.
Αυτή η ανησυχία ενισχύεται από τρεις παράγοντες: πρώτον, σε αντίθεση με το mRNA που περιέχεται στα εμβόλια Covid, τα θραύσματα DNA δεν απαιτούν αντίστροφη μεταγραφή για να ενσωματωθούν στο γονιδίωμα. Δεύτερον, ενώ το “γυμνό” DNA αποικοδομείται γρήγορα, η χρήση νανολιπιδίων σε εμβόλια mRNA μπορεί να ενισχύσει τη μεταφορά θραυσμάτων DNA στα κύτταρα. Και τρίτον, θραύσματα DNA που βρέθηκαν στο εμβόλιο Pfizer περιέχουν την περιβόητη αλληλουχία προαγωγέα «ιού πιθήκου» SV40, η οποία μπορεί να ενισχύσει την ενσωμάτωση και την έκφραση του DNA.
Τις τελευταίες εβδομάδες, αρκετοί υγειονομικοί φορείς, συμπεριλαμβανομένου του FDA των ΗΠΑ, του Ευρωπαϊκού EMA και του Health Canada, έχουν αναγνωρίσει την παρουσία αυτών των τεμαχίων DNA του πλασμιδίου. Ωστόσο, οι οργανισμοί τονίζουν ότι η παρουσία αυτών των υπολειμματικών θραυσμάτων DNA ήταν ήδη γνωστή (σε αυτούς), Ότι η ποσότητα τους είναι συνήθως κάτω από τα τρέχοντα ρυθμιστικά όρια (για “γυμνό” DNA). Και ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αυτά τα θραύσματα DNA ενέχουν ούτως ή άλλως κινδύνους για την υγεία.
Έχει επίσης επισημανθεί ότι άλλα εμβόλια – όπως το εμβόλιο ζωντανής εξασθενημένης ανεμοβλογιάς, τα εμβόλια αδενοϊικού φορέα (όπως το εμβόλιο Covid AstraZeneca) ή τα πραγματικά εμβόλια DNA (όπως το ινδικό εμβόλιο για την Covid ZyCoV-D) – περιέχουν περισσότερο DNA από το υπολειμματικό DNA που βρέθηκε στα εμβόλια Covid mRNA της Moderna και της Pfizer. Αν και είναι αλήθεια, αυτό δύσκολα θα πείσει τους σκεπτικιστές.
Ορισμένες υπηρεσίες υγείας έχουν αναγνωρίσει ότι δεν γνώριζαν ότι το πλασμίδιο που χρησιμοποιούσε η Pfizer περιείχε την αλληλουχία προαγωγέα SV40 (η αλληλουχία είναι “ορατή” στον γενετικό κώδικα, αλλά δεν επισημάνθηκε ή σχολιάστηκε από την Pfizer). Ωστόσο, οι οργανισμοί υποστηρίζουν ότι αυτό δεν έχει πραγματικά σημασία, καθώς η αλληλουχία προαγωγέα δεν είναι ούτως ή άλλως βιοδραστικό συστατικό εμβολίου.
Αυτό το σημείο αμφισβητείται από ορισμένους ειδικούς της γονιδιωματικής. Η αλληλουχία προαγωγέα SV40 είναι σίγουρα ένα βιοδραστικό συστατικό του ίδιου του πλασμιδίου: ο ρόλος του είναι να ενισχύει την έκφραση ενός πλασμιδικού γονιδίου για αντοχή στα αντιβιοτικά, που υποστηρίζει την ανάπτυξη και επιλογή βακτηρίων κατά τη διαδικασία παρασκευής του εμβολίου. Το αν τα υπολειμματικά θραύσματα DNA που περιέχουν την αλληλουχία προαγωγέα SV40 εξακολουθούν να είναι βιοενεργά στο εμβόλιο Pfizer παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα.
Το ερώτημα του καρκίνου
Πίσω στη δεκαετία του 1950, οι πρώτες παρτίδες του πρόσφατα αναπτυγμένου εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας είχαν μολυνθεί με τον ιό των πιθήκων SV40, έναν ιό που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Ωστόσο, ποτέ δεν διαπιστώθηκε ότι τα μολυσμένα εμβόλια της πολιομυελίτιδας προκάλεσαν στην πραγματικότητα περιπτώσεις καρκίνου. Επιπλέον, το τρέχον εμβόλιο Pfizer κατά του Covid δεν είναι μολυσμένο με τον ιό SV40, αλλά μόνο με θραύσματα της αλληλουχίας προαγωγέα του, που από μόνο του δεν είναι γνωστό ότι προκαλεί καρκίνο.
Οι υπηρεσίες υγείας έχουν δίκιο ότι επί του παρόντος δεν υπάρχουν στοιχεία για ασυνήθιστη αύξηση των περιπτώσεων καρκίνου ή των θανάτων που σχετίζονται με τον καρκίνο. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένες περιπτωσιολογικές μελέτες ασυνήθιστης ανάπτυξης όγκου μετά τον εμβολιασμό και ορισμένοι ειδικοί στον καρκίνο συνεχίζουν να αναφέρουν ασυνήθιστες περιπτώσεις μετά τον εμβολιασμό ή μετά τον αναμνηστικό καρκίνο. Τέτοιες περιπτώσεις, εάν συνδέονται καθόλου με τον εμβολιασμό κατά του Covid, μερικές φορές έχουν αποδοθεί σε παροδική μετά τον εμβολιασμό ανοσοκαταστολή ή ανοσολογική απορρύθμιση.
Επιπλέον, σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, φαίνεται να υπάρχει μια ανεξήγητη αύξηση σε ορισμένους τύπους καρκίνου, όπως ο καρκίνος των λεμφαδένων. Η λεμφαδενοπάθεια (μεγαλωμένοι λεμφαδένες) είναι ένα πολύ γνωστό και αρκετά συχνό ανεπιθύμητο συμβάν του εμβολιασμού με mRNA κατά της Covid: περίπου το 10% των ατόμων που έλαβαν αναμνηστικό εμβόλιο Moderna επηρεάστηκαν. Η λεμφαδενοπάθεια μετά τον εμβολιασμό είναι πιθανό να οφείλεται σε φλεγμονώδη απόκριση και μπορεί να συνδέεται με τον διακόπτη αντισώματος IgG4 που παρατηρείται μετά από επαναλαμβανόμενο εμβολιασμό με mRNA.
Δόσεις κλινικών δοκιμών vs. εμπορικές δόσεις
Μπορούν οι μεγάλες δοκιμές εμβολίων κατά της Covid που θα πραγματοποιήθηκαν το 2020 να βοηθήσουν στην απάντηση ερωτήσεων σχετικά με τις επιπτώσεις στην υγεία των υπολειπόμενων θραυσμάτων DNA; Η απάντηση είναι όχι, και αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή αυτές οι δοκιμές σταμάτησαν πρόωρα τη φάση παρακολούθησης και φαίνεται να έχουν καταστείλει την αναφορά ανεπιθύμητων ενεργειών.
Όπως επεσήμανε ένας Ισραηλινός ερευνητής, η μόλυνση του DNA και η πιθανή κλινική σημασία της δεν μπορούσαν να εντοπιστούν κατά τις δοκιμές εμβολίων το 2020, επειδή η Pfizer και η Moderna χρησιμοποίησαν διαφορετικές μεθόδους παραγωγής για δοκιμαστικές παρτίδες και για εμπορικές παρτίδες.
Ενώ το mRNA σε δόσεις κλινικών δοκιμών συντέθηκε σε μια άμεση και καθαρή εργαστηριακή διαδικασία PCR, το mRNA σε εμπορικές δόσεις παρήχθη σε μια βιομηχανική διαδικασία που χρησιμοποιούσε πλασμίδια βακτηριακού DNA. Μόνο η βιομηχανική διαδικασία παραγωγής είχε ως αποτέλεσμα μόλυνση του DNA και μειωμένη ακεραιότητα mRNA (όπως αποκαλύφθηκε προηγουμένως στα παραβιασμένα αρχεία της EMA που συζητήθηκαν παραπάνω).
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Ισραηλινό ερευνητή, η Pfizer δοκίμασε τις εμπορικές δόσεις του εμβολίου σε μόνο 250 άτομα πριν από την παγκόσμια διανομή τους και ποτέ δεν πραγματοποίησε ή δημοσίευσε την απαιτούμενη σύγκριση ασφάλειας και αποτελεσματικότητας μεταξύ δοκιμαστικών παρτίδων και εμπορικών παρτίδων.
Εμβόλια ή γονιδιακή θεραπεία;
Το ζήτημα της μόλυνσης του DNA έχει επίσης αναζωπυρώσει το παλιό ερώτημα «εμβόλιο ή γονιδιακή θεραπεία»: οι περισσότερες υγειονομικές αρχές εξακολουθούν να επιμένουν ότι τα εμβόλια mRNA του Covid είναι εμβόλια και όχι γονιδιακή θεραπεία, ενώ πολλοί σκεπτικιστές του εμβολίου υποστηρίζουν ότι είναι γονιδιακή θεραπεία και όχι εμβόλια.
Όμως, όπως σημείωσε η SPR ήδη τον Δεκέμβριο του 2021, αυτή ήταν μια από τις πολλές άστοχες συζητήσεις για τον Covid, αφού τα εμβόλια mRNA του Covid είναι ταυτόχρονα εμβόλια και γονιδιακή θεραπεία. Η συζήτηση για το αν πρόκειται για εμβόλια ή για γονιδιακή θεραπεία είναι σαν να ρωτάς αν ένα κόκκινο αυτοκίνητο είναι κόκκινο ή ένα αυτοκίνητο.
Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι οι υπηρεσίες υγείας το 2020 απέκλεισαν τα εμβόλια mRNA του Covid από την αυστηρά ρυθμιζόμενη κατηγορία προϊόντων γονιδιακής θεραπείας (GTPs) για να επιταχύνουν τη διαδικασία ανάπτυξης και έγκρισής τους (γι’ αυτό ορισμένοι οργανισμοί ελέγχου στοιχείων θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν ήταν GTPs).
Όπως οι περισσότεροι τύποι «γονιδιακής θεραπείας», τα εμβόλια mRNA του Covid δεν προορίζονται να αλλάξουν το γονιδίωμα και δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία ότι το έχουν κάνει. Η παρουσία θραυσμάτων πλασμιδικού DNA μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ενσωμάτωσης του γονιδιώματος, καθώς το DNA δεν απαιτεί αντίστροφη μεταγραφή , αλλά όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν υπάρχει ακόμη καμία απόδειξη ότι η ενσωμάτωση πράγματι συνέβη.
Εμβόλια Covid mRNA: επιτυχία ή αποτυχία;
Πολλοί σκεπτικιστές θεωρούν τα εμβόλια mRNA του Covid ως πλήρη αποτυχία, ενώ πολλοί υπερασπιστές τω εμβολίων τα θεωρούν τεράστια επιτυχία. Έτσι, πολλοί σκεπτικιστές δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δύο πρωτοπόροι του εμβολίου mRNA κέρδισαν πρόσφατα το Νόμπελ Ιατρικής και γιατί οι φαρμακευτικές εταιρείες θέλουν να επεκτείνουν τη χρήση προϊόντων mRNA, ενώ πολλοί υποστηρικτές πιστεύουν ότι το mRNA θα φέρει επανάσταση στην ιατρική.
Το γεγονός είναι ότι τα εμβόλια mRNA του Covid ήταν πράγματι πολύ επιτυχημένα στη μείωση της θνησιμότητας από την Covid και στην αποκατάσταση του προσδόκιμου ζωής το 2021. Ωστόσο, η προστασία έναντι της μόλυνσης και της μετάδοσης μειώθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η προστασία από σοβαρές ασθένειες και θάνατο μειώθηκε σημαντικά μέσα σε έξι έως δώδεκα μήνες. Η πιθανή συνθετική παραλλαγή όμικρον υποβάθμισε περαιτέρω την προστασία μετά από μόλις ένα χρόνο. Οι ενημερωμένοι ενισχυτές αποδείχθηκαν μάλλον αναποτελεσματικοί. Το προφίλ ασφάλειας ήταν μάλλον φτωχό, ειδικά για τους νέους. Και οι πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία παραμένουν άγνωστες.
Σε καθαρά ανοσολογικό επίπεδο, τα εμβόλια mRNA κατά της Covid ήταν επιτυχή στην παραγωγή ισχυρής αρχικής απόκρισης αντισωμάτων, αλλά η ανοσία που παρείχαν αποδείχθηκε μάλλον βραχύβια. Οι αρχικές ελπίδες ότι τα εμβόλια mRNA θα αναπτυχθούν ταχύτερα και θα προσαρμοστούν ευκολότερα σε νέες παραλλαγές δεν εκπληρώθηκαν: άλλοι τύποι εμβολίων αναπτύχθηκαν και εγκρίθηκαν το ίδιο γρήγορα και η αντιγονική εκκίνηση ματαίωσε σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειες «ενημέρωσης» των εμβολίων κατά του Covid.
Πολλές πρώην χώρες μηδενικού Covid που χρησιμοποιούσαν εμβόλια mRNA έχουν επιτύχει σαφές πλεονέκτημα θνησιμότητας , αλλά όχι πλήρη νίκη έναντι άλλων δυτικών χωρών. Αυτό το αποτέλεσμα επηρεάστηκε από τις παραλλαγές omicron που διαφεύγουν από το εμβόλιο, ωστόσο: χωρίς παραλλαγές διαφυγής εμβολίου, η επιτυχία των χωρών μηδενικού covid θα ήταν πλήρης, αλλά με μια πιο θανατηφόρα παραλλαγή διαφυγής εμβολίου (όπως μια παραλλαγή δέλτα συν) το πλεονέκτημά τους θα είχε εξατμιστεί.
Έτσι, η μακροπρόθεσμη επιτυχία της τεχνολογίας mRNA στον τομέα των εμβολίων και άλλων ιατρικών πεδίων παραμένει ανοιχτό ερώτημα αυτή τη στιγμή. Εάν αποδειχθεί ότι οι ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβολίου για τον covid δεν προκλήθηκαν μόνο από την περιβόητη πρωτεΐνη κορωνοϊού, αλλά από την τεχνολογία του πυρήνα mRNA ή τα προφλεγμονώδη νανολιπίδια, ή εάν προκύψουν μακροπρόθεσμα προβλήματα, η τεχνολογία mRNA μπορεί τελικά να θεωρηθεί ως ένα αποτυχημένο πείραμα.
Συμπέρασμα
Οι πιθανές φαρμακευτικές και κλινικές επιδράσεις των θραυσμάτων πλασμιδικού DNA που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στα εμβόλια Covid Pfizer και Moderna πρέπει να διερευνηθούν πολύ προσεκτικά. Οι υποστηρικτές των εμβολίων που ισχυρίζονται ότι η μακροπρόθεσμη ασφάλεια των εμβολίων κατά του Covid έχει ήδη εδραιωθεί είναι εξίσου λανθασμένοι με τους σκεπτικιστές των εμβολίων που ισχυρίζονται ότι η παγκόσμια αποκάλυψη του εμβολίου κατά του Covid είναι βεβαιότητα.
Ένα σενάριο χειρότερης περίπτωσης, συγκρίσιμο με το σκάνδαλο Vioxx της Merck ή με τη βρεφική πούδρα με αμίαντο της Johnson&Johnson , παραμένει πιθανό, αλλά δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί. Ένα τέτοιο σενάριο χειρότερης περίπτωσης θα μπορούσε να προκληθεί από εκτεταμένα καρδιαγγειακά, ογκολογικά ή άλλα μακροχρόνια ανεπιθύμητα συμβάντα.
Τα εμβόλια mRNA του Covid έχουν ήδη προκαλέσει καρδιακά προβλήματα σε περίπου έναν στους χίλιους νεαρούς άνδρες, συμπεριλαμβανομένων των ανταγωνιστικών αθλητών , των οποίων η μακροπρόθεσμη προοπτική για την υγεία παραμένει μάλλον αβέβαιη.
Οι υπηρεσίες υγείας που έχουν εγκρίνει εμβόλια κατά του κορωνοϊού και των οποίων τα στελέχη συνδέονται συχνά με τη φαρμακευτική βιομηχανία μπορεί να μην είναι υπερβολικά πρόθυμοι να διερευνήσουν πιθανά ζητήματα υγείας. Εξαιτίας αυτού, το έργο των καταρτισμένων ανεξάρτητων ερευνητών παραμένει υψίστης σημασίας.
Η ανίχνευση υπολειμματικών θραυσμάτων DNA υποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η διαδικασία παραγωγής και έγκρισης των εμβολίων κατά του Covid ήταν βιαστική και ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να χορηγηθούν σε άτομα που δεν κινδυνεύουν από σοβαρή ή θανατηφόρο Covid.
