Ο Fritz ter Meer (4 Ιουλίου 1884 – 27 Οκτωβρίου 1967) ήταν Γερμανός χημικός, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Bayer, μέλος του Ναζιστικού Κόμματος και εγκληματίας πολέμου.
Ο Fritz ter Meer ήταν ο γιος του Edmund ter Meer (1852–1931), ο οποίος ίδρυσε τη χημική εταιρεία Teerfarbenfabrik Dr. E. ter Meer & Cie στο Uerdingen, η οποία το 1925 έγινε μέλος του IG Farben.
Eργάστηκε στην οικογενειακή εταιρεία Dr. E. ter Meer & Co., όπου κατείχε ανώτερες θέσεις και το 1919 έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Μετά τη συγχώνευση, εργάστηκε για την IG Farben έως το 1945. Ο Meer ήταν υπεύθυνος για τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων μεταξύ της IG Farben και της Standard Oil.
Από το 1925 έως το 1945 ο Fritz ter Meer ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben AG.
Ήταν επίσης από το 1932, μέλος της Επιτροπής Εργασίας και της Τεχνικής Επιτροπής, επικεφαλής της Διεύθυνσης ΙΙ στο Υπουργείο Πολέμου και της Γερμανίας.
Τον Μάιο του 1937, έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος (NSDAP).
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1939, αυτός και ο Χένρι συμφώνησαν με τον στρατό του στρατού Hörlein την παραγωγή του αερίου Tabun, ενός εξαιρετικά τοξικού για το νευρικό σύστημα χημικού παράγοντα. Περισσότεροι από 100 αιχμάλωτοι πολέμου χρησιμοποιήθηκαν κατά την κατασκευή του καθορισμένου εργοστασίου αερίου δηλητηριάσεων στο Dyhernfurth.
Συμμετείχε στον σχεδιασμό του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Monowitz, ενός δορυφορικού στρατοπέδου του KZ Auschwitz και υπεύθυνου για την κατασκευή του εργοστασίου IG Farben Buna Werke στο Άουσβιτς, το οποίο διεξήγαγε ανθρώπινα πειράματα και κρατούσε περίπου 25.000 σκλάβους εργαζόμενους υπό άθλιες συνθήκες.
Τον Σεπτέμβριο του 1943 έγινε Γενικός Αντιπρόσωπος της Ιταλίας, Υπουργός Εξοπλισμού και Πολεμικής Παραγωγής του Ράιχ. Το 1943, ο Ter Meer έλαβε τον Σταυρό του Πολέμου του Ιππότη.
1945 οι ΗΠΑ άρχισαν να ερευνούν την IG Farben για πιθανή τέλεση εγκλημάτων πολέμου και οι Αμερικανοί δικηγόροι άρχισαν να ανακρίνουν στελέχη της Farben. Το 1946 ο Meer άρχισε να γράφει υπομνήματα εταιρειών που προσπάθησαν να κρύψουν την υπηρεσία της IG Farben προς στο ναζιστικό κόμμα και την Γερμανική κυβέρνηση Χίτλερ. Στις 3 Μαΐου 1947, ο Meer μαζί με 23 άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου και στελέχη της IG Farben κατηγορήθηκαν για πέντε κατηγορίες εγκλημάτων πολέμου από Αμερικανούς δικηγόρους στα στρατιωτικά δικαστήρια της Νυρεμβέργης.
Στις 27 Αυγούστου 1947, ξεκίνησε η δίκη IG Farben. Η δίκη διήρκεσε 152 ημέρες και έληξε στις 28 Μαΐου 1948.
Στις 29 Ιουλίου 1948 ανακοινώθηκε η απόφαση. Στις κατηγορίες 1 και 5, ειδικά σχετικά με τη διεξαγωγή πολέμου, οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν αθώοι, ενώ το δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι κατηγορούμενοι είχαν εργαστεί για να βοηθήσουν το ναζιστικό κόμμα, δεν υπήρχαν αποδείξεις ότι τα στελέχη συμβούλευαν άμεσα τον Χίτλερ.
Ωστόσο, για τις υπόλοιπες κατηγορίες (μαζική δολοφονία / δουλεία, λεηλασία, συμμετοχή SS), ο Meer – μαζί με άλλα στελέχη – κρίθηκε ένοχος ως κατηγορούμενος. Καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκισης. Το δικαστήριο, σε μέρος των ευρημάτων του σχετικά με τον Meer, έγραψε:
“Το συμπέρασμα είναι ισχυρό ότι οι υπάλληλοι της Φάρμπεν που υπάγονται στον Ter Meer ανέλαβαν την πρωτοβουλία να διασφαλίσουν τις υπηρεσίες αυτών των κρατουμένων στο εργοστάσιο. Αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζεται περαιτέρω από το γεγονός ότι η Farben με δικά της έξοδα και με τα κεφάλαια που έχουν διατεθεί από την ΤΕΑ (Τεχνική Επιτροπή) Επιτροπή], της οποίας ήταν ο πρόεδρος του Ter Meer, δημιούργησε το Camp Monowitz για τον συγκεκριμένο σκοπό της στέγασης των εργαζομένων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Είμαστε πεπεισμένοι πέρα από μια λογική αμφιβολία ότι οι αξιωματούχοι που είναι υπεύθυνοι για την κατασκευή του Farben ξεπέρασαν την αναγκαιότητα που δημιουργούσε η πίεση των κυβερνητικών αξιωματούχων και μπορεί να κατηγορηθούν δίκαια για την ανάληψη πρωτοβουλίας στο σχεδιασμό και τη χρήση της εργασίας των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Από αυτούς τους αξιωματούχους ο Ter Meer είχε τη μεγαλύτερη εξουσία”.
Απελευθερώθηκε στις αρχές του καλοκαιριού του 1950 λόγω της «καλής συμπεριφοράς» από τη φυλακή Landsberg. Το 1956 ο Meer έγινε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben τεχνοβλαστού της Bayer AG. Κατείχε τη θέση του προέδρου του εποπτικού συμβουλίου έως το 1964. Στα επόμενα χρόνια, ανέλαβε επίσης θέσεις σε πολλές άλλες εταιρείες, όπως, μεταξύ άλλων, οι Theodor Goldschmidt AG, Commerzbank AG, Bank Association, Duewag, VIAG και Union Bank AG, Δυτική Γερμανία.
Αποσύρθηκε το 1961.
Στη μνήμη του εγκληματία πολέμου, που έκανε μαζικά πειράματα σε εξαθλιωμένους φυλακισμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, η γερμανική BAYER δημιούργησε το Fritz-ter-Meer-Stiftung, που τώρα ονομάζεται Bayer Science & Education Foundation, το οποίο προωθεί φοιτητές χημείας μέσω υποτροφιών.
Υποστηρίξτε μας με μια δωρεά
Originally posted 2020-11-19 15:45:42.
