Αυτές είναι οι δηλητηριώδεις μεθοδεύσεις των Πρεσπών | Ο Καθ. Στέργιος Καπρίνης αναλύει

Για ποιους λόγους είμαι εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών:

1) Επειδή η εθνική «κόκκινη γραμμή» που –υποτίθεται- μπήκε από τα κόμματα που ψήφισαν και στήριξαν τη Συμφωνία των Πρεσπών ήταν «σύνθετη ονομασία erga omnes». Η «μπανανόφλουδα» είναι σύνθετη λέξη, το «η φλούδα της μπανάνας», δεν είναι. Ο όρος «Βόρεια Μακεδονία» είναι φράση, δεν είναι σύνθετη λέξη. Και φυσικά, το «erga omnes» (για όλες τις χρήσεις) πάει περίπατο όταν η υποχρέωση να χρησιμοποιείται η νέα ονομασία εξαντλείται στους κρατικούς φορείς, ενώ οι ιδιώτες έχουν επισήμως το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το σκέτο «Μακεδονία», στο εσωτερικό των Σκοπίων αλλά και διεθνώς.

2) Επειδή μόνο οι Σκοπιανοί έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τους όρους «Μακεδόνας», «μακεδονικός/-ή/-ό» και «μακεδονική γλώσσα» διεθνώς, άρα και στην Ελλάδα. Η Συμφωνία των Πρεσπών προβλέπει πως μόνο μέσα στην Ελλάδα, οι προαναφερθείσες λέξεις μπορεί να έχουν άλλη σημασία, αλλά όχι όμως εκτός Ελλάδας. Σε μια διεθνή συμφωνία, υπερισχύει η διεθνής χρήση των όρων. Αυτό σημαίνει πως ο Πρόεδρος των Σκοπίων μπορεί να αναφωνήσει μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο: «Είμαι Μακεδόνας» και να μην μπορεί κανείς να τον ανακαλέσει στην τάξη, αφού δεν θα έχει παραβιάσει τη Συμφωνία. Ένας Έλληνας, όμως, που θα ανοίξει ένα «εστιατόριο μακεδονικής κουζίνας» στην Ελλάδα θα πρέπει να διευκρινίσει τι είδους «μακεδονική» εννοεί, ενώ αν θελήσει να ανοίξει ένα δεύτερο εστιατόριο με αυτό το όνομα στα Σκόπια, το σκοπιανό κράτος έχει δικαίωμα να του το κλείσει αν αυτός δεν το μετονομάσει. Όλοι θυμόμαστε την αναστάτωση με το τουίτ τού Ζάεφ, με το οποίο ευχόταν καλή επιτυχία στη «μακεδονική ποδοσφαιρική ομάδα» που συμμετείχε στο Euro2020. Έγινε πολύ φασαρία για εσωτερική κατανάλωση στην Ελλάδα, ενώ η αλήθεια είναι πως ο Ζάεφ δεν παραβίασε τη Συμφωνία των Πρεσπών με τη δήλωσή του.

3) Επειδή η Συμφωνία των Πρεσπών δημιουργεί συνθήκες συμβολικής συγκυριαρχίας Ελλάδας-Σκοπίων στη Μακεδονία, αφού όποιος Έλληνας της Μακεδονίας θελήσει να πει πως είναι «Μακεδόνας», αυτόματα μπαίνει στη θέση να πρέπει να εξηγήσει τι εννοεί και τι δεν εννοεί. Ο όρος «Βορειομακεδόνας» με τον οποίο αναφέρονται στους Σκοπιανούς οι υπέρμαχοι τής Συμφωνίας των Πρεσπών είναι εξίσου καταχρηστικός με τον όρο «Σκοπιανός», αφού δεν προβλέπεται από τη Συμφωνία.

4) Επειδή εμείς οι Μακεδόνες δεν αναφερόμαστε ποτέ με το όνομά μας στη Συμφωνία των Πρεσπών. Η Μακεδονία ονομάζεται «βόρειο τμήμα του πρώτου μέρους», ενώ ο μακεδονικός πολιτισμός ονομάζεται «ελληνικός πολιτισμός τού βόρειου τμήματος του πρώτου μέρους από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα». Ελληνικό πολιτισμό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχει και η Αίγυπτος, αυτό όμως δεν την καθιστά ελληνική πατρίδα, ούτε νοείται να αποκαλούνται οι Έλληνες «Αιγύπτιοι» ή να θεωρούνται αυτόχθονες. Πουθενά δεν αναφέρεται το δικαίωμά μας να αποκαλούμαστε Μακεδόνες, να παράγουμε μακεδονικά προϊόντα, να μιλάμε μακεδονικές διαλέκτους των ελληνικών, και το χειρότερο, πουθενά δεν υποχρεώνονται οι Σκοπιανοί να μας αναγνωρίσουν ως Μακεδόνες. Μοιάζει σαν η Ελλάδα να έδωσε τα χέρια με τα Σκόπια και να εξαφάνισαν εμάς τους Μακεδόνες από τον χάρτη και την ιστορία ως πολιτισμικά υποκείμενα. Μοιάζει σαν η μάνα μας να μας διώξει από το πατρικό μας γιατί προτιμά να υιοθετήσει ένα ξένο παιδί και να του δώσει τη θέση μας. Θα τολμούσε ο κ. Τσίπρας να διαπραγματευτεί την ταυτότητα των Ηπειρωτών με την Αλβανία; Θα τολμούσε ο κ. Μητσοτάκης να διαπραγματευτεί την ταυτότητα των Κρητών με την Τουρκία;

5) Επειδή είμαστε Μακεδόνες, όχι από ισχυρογνωμοσύνη, αλλά γιατί η παρουσία μας στη Μακεδονία είναι συνεχής και αδιάλειπτη ανά τους αιώνες. Κοντά στην Περσέπολη, στον τύμβο του βασιλιά Δαρείου Α’ που πέθανε το 486 π.Χ., υπάρχει μια επιγραφή που αναφέρει όλες τις χώρες και όλους τους λαούς πάνω στους οποίους ο Δαρείος είχε κυριαρχήσει. Εκεί αναφέρεται και η Μακεδονία, στην οποία κατοικούσαν οι «yauna takabara/ γιαούνα τακαμπάρα», δηλαδή Ίωνες (Έλληνες) με καπέλα σαν ασπίδες. Οι Έλληνες ζούμε στη Μακεδονία συνεχώς και αδιαλείπτως, σύμφωνα με αδιάσειστα ιστορικά τεκμήρια, εδώ και τουλάχιστον 2.500 χρόνια, δηλαδή για τουλάχιστον 1.800 χρόνια/ 18 αιώνες πριν οι πρώτοι Σλάβοι εγκατασταθούν νοτίως τού Δούναβη, και 2.431 χρόνια πριν διατυπωθεί επισήμως πως υπάρχει ένα νέο μη-βουλγαρικό, μη-σερβικό έθνος στα νότια Βαλκάνια. Με ποια λογική να χρησιμοποιούν αυτοί έναν όρο που χρησιμοποιούσαμε ήδη εμείς;

6) Επειδή η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» για μια χώρα που κατοικείται από «Μακεδόνες», είναι πιο αλυτρωτική από την ονομασία «Μακεδονία». Όταν τα Σκόπια λέγονταν «Μακεδονία» σκέτο, η Ελλάδα ήταν «μη-Μακεδονία» με τη σκοπιανή έννοια, ενώ τώρα, το τελευταίο σχολιαρόπαιδο στην Αργεντινή ή στη Μοζαμβίκη, θα ανοίγει έναν άτλαντα, θα βλέπει μια χώρα που λέγεται «Βόρεια Μακεδονία» και λογικά θα αναρωτιέται, πού βρίσκεται η «Νότια Μακεδονία» και γιατί η Ελλάδα την αποκρύπτει. Αν νομίζετε πως η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» που κατοικείται από «Μακεδόνες» σκέτο δεν είναι εγγενώς αλυτρωτική, φανταστείτε να μετονομάζαμε την Ελλάδα σε «Δυτική Ελλάδα» που κατοικείται από Έλληνες (και όχι Δυτικοέλληνες) – τι μήνυμα θα έστελνε η μετονομασία στην Τουρκία;

7) Επειδή, ακόμη και αν υποτεθεί πως οι Σκοπιανοί έχουν δίκιο και οι Έλληνες άδικο, δεν είναι σώφρον να δίνεις στον πιο αδύναμο γείτονά σου το 99% όσων ζητά από το 1945. Δίνοντας τα πάντα στον πιο αδύναμο γείτονά σου στέλνεις ένα τραγικά λάθος μήνυμα στους άλλους γείτονές σου, και κυρίως στον ισχυρότερο από αυτούς. Δεν είναι τυχαίο που η Τουρκία, η Λιβύη, ακόμα και η Αλβανία αποχαλινώθηκαν μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και ζητούν ολοένα και περισσότερα. Ακόμη και οι φίλες χώρες Ιταλία και Αίγυπτος μάς «έριξαν» στην οριοθέτηση των ορίων των ΑΟΖ μας, πολύ απλά επειδή ήξεραν πως απέναντί τους είχαν μια ευένδοτη Ελλάδα. Όταν με το άρθρο 13 της Συμφωνίας των Πρεσπών δίνουμε δικαιώματα στους Σκοπιανούς πάνω στην Ελεύθερη Ζώνη του λιμανιού της Θεσσαλονίκης (παρά το ότι δεν είναι το μόνο διάδοχο κράτος τής πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας) και στην ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο (παρά το ότι τα Σκόπια συνορεύουν με δύο ακόμη παράκτια κράτη, την Αλβανία και τη Βουλγαρία), περιμέναμε κάτι διαφορετικό από την όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας; Με ποιο δικαίωμα αυτοί που υπέγραψαν και στηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών παρέδωσαν εθνική κυριαρχία με το αζημίωτο σε μια κατά βάση εχθρική προς την Ελλάδα χώρα; Όσο για το περιβόητο «air policing», τη φύλαξη του εναέριου χώρου των Σκοπίων από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, η φιλοπρεσπική προπαγάνδα το παρουσιάζει σχεδόν σαν… προσάρτηση των Σκοπίων στην Ελλάδα, ενώ πρόκειται για νατοϊκή αγγαρεία που η Αεροπορία μας εκτελεί επίσης στο Μαυροβούνιο και την Αλβανία, χωρίς αυτό να έχει εμποδίσει την Αλβανία να γίνει πιο επιθετική απέναντι στην Ελλάδα και να συσφίξει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με την Τουρκία.

Ποιος είναι ο Στέργιος Καπρίνης

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1972 όπου και ζει. Έλκει την καταγωγή του από τη Δυτική Μακεδονία και τη Βόρεια Ήπειρο.

Σπούδασε ιατρική στο ΑΠΘ και ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική. Από το 2006 εργάζεται στο ΑΠΘ, το οποίο σήμερα υπηρετεί από τη θέση τού Αναπληρωτή Καθηγητή. Εργάστηκε στην Γ’ Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του ΑΧΕΠΑ όπου ήταν υπεύθυνος της ψυχογηριατρικής υπηρεσίας. Από το2015 εργάζεται στη Β’ Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου είναι υποδιευθυντής της πτέρυγας μέσης νοσηλείας, υπεύθυνος του Ιατρείου Μνήμης, καθώς και της ψυχογηριατρικής υπηρεσίας. 

Από το 2004 είναι διδάκτορας ιατρικής. Η διατριβή του έχει θέμα: «Ψυχογλωσσολογική ανάλυση ασθενών με Νόσο Αλτσχάιμερ». Το 2005-2006 ως υπότροφος τού ΙΚΥ μετεκπαιδεύτηκε στο UCSD, στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ στις διπολικές διαταραχές. Το 2011 έλαβε τον τίτλο των μεταπτυχιακών σπουδών στη Διαπολιτισμική Ψυχιατρική από το Πανεπιστήμιο Sorbonne V Rene Descartes στο Παρίσι. Από το 2015 είναι πρόεδρος του κλάδου Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, της οποίας είναι και ιδρυτικό μέλος.

Στο ΑΠΘ διδάσκει τους φοιτητές και τους ειδικευόμενους, ενώ είναι επιστημονικός υπεύθυνος για δύο επιλεγόμενα της Ιατρικής Σχολής, τη Διαπολιτισμική Ψυχιατρική και το Φύλο & Υγεία.  Διδάσκει επίσης σε μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του ΑΠΘ, ενώ είναι διδάσκων και στο αγγλόφωνο τμήμα τού ΑΠΘ, ενώ έχει διδάξει ως προσκεκλημένος ομιλητής σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής. Έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια, ελληνικά και διεθνή, ενώ είναι συγγραφέας πολλών εργασιών και άρθρων σε βιβλία.

Ήταν εθελοντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, ενώ από το 2015 ως το 2020 παρείχε τις υπηρεσίες του εθελοντικά στο Πολυϊατρείο των Γιατρών του Κόσμου στη Θεσσαλονίκη. Έχει εργαστεί σε μονάδες χρονίως ψυχιατρικώς πασχόντων και από το 2007 ως σήμερα διατηρεί ιατρείο.

Τα ενδιαφέροντά  του περιλαμβάνουν την ανθρωπολογία, την εθνολογία, τη θρησκειολογία, τη φιλοσοφία και την ιστορία. Μιλάει άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, πορτογαλικά και ισπανικά. Μιλά καλά εβραϊκά, σουηδικά, καταλανικά και ιταλικά, και έχει βασικές γνώσεις γερμανικών, αραβικών και περσικών.

Originally posted 2022-02-15 09:17:25.