Α΄ Ο Σκυλογιάννης, βασιλιάς στης Βουλγαριάς τη χώρα, άνθρωπος που εμπρός του είν’ αρνιά οι λύκοι, μαζί μ’ ασκέρι ταιριαστό τρεις μήνες έχει τώρα που κοιτάει να πάρει τη Θεσσαλονίκη. …
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κι ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κ’ …
Σ’ αυτὲς τες σκοτεινὲς κάμαρες, που περνώ μέρες βαρειές, επάνω κάτω τριγυρνώ για νάβρω τα παράθυρα. Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. Πλὴν τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ …
Το έργον των θεών διακόπτομεν εμείς, τα βιαστικὰ κι άπειρα όντα της στιγμής. Στης Ελευσίνος και στης Φθίας τα παλάτια η Δήμητρα κ’ η Θέτις αρχινοῦν έργα καλὰ μες σε …
Μες στα παληὰ τα σώματα των τα φθαρμένα κάθονται των γερόντων η ψυχές. Τί θλιβερὲς που εἶναι η πτωχὲς και πώς βαρυούνται την ζωὴ την άθλια που τραβούνε. Πώς τρέμουν …
Σε μερικοὺς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τώχει έτοιμο μέσα του το Ναί, και λέγοντάς το …
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα — χρυσά, ζεστά, και ζωηρὰ κεράκια. Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερὴ γραμμὴ κεριών σβυσμένων· τα πιὸ …