Σοφά πράττων, ο λαός μας αποταμιεύει και κοινωνεί την εμπειρική του γνώση μέσα από παροιμίες. Μία από αυτές, «με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις», στέκεται ιδιαίτερη επίκαιρη τις μέρες αυτές. Ενώ όλος ο πλανήτης βρίσκεται στην δίνη της πανδημίας του κορωνοϊού και των μεγάλων συμφερόντων που κρύβονται πίσω από την εργαλειοποίησή του, η Ελλάδα οδεύει προς την συμπλήρωση 200 ετών από την Εθνική Παλιγγενεσία. Όπως και τότε, φαίνεται ότι η κοινωνία δεν θα απαλλαχθεί από την παρουσία των πολυπραγμόνων «εκλαμπροτάτων», των αυλικών εκείνων που αρέσκονται στο να προκαλούν αναταραχές προς εξυπηρέτηση προσωπικών επιδιώξεων.
Αφού η «αρχή είναι η ήμισυ του παντός», φαίνεται ότι η κακή αρχή που έγινε στην προετοιμασία για την ερχόμενη εθνική επέτειο θα προσφέρει πολλές και διάφορες αφορμές για να χαθεί η ουσία των εορτασμών και να περισπάται η προσοχή του κόσμου εξαιτίας προκλητικών δηλώσεων από τους διοργανωτές και άλλους εμπλεκόμενους, με στόχο να παρασυρθούν οι εορτασμοί και να οδηγηθούν σε επικίνδυνες εθνομηδενιστικές ατραπούς.
Στραβά και εθνομηδενιστικά αρμενίζει η καπετάνισσα της επιτροπής «Ελλάδα 2021»
Δυστυχώς, οι μέχρι σήμερα επιλογές της κυβέρνησης προμηνύουν ότι η επιτροπή «Ελλάδα 2021» θα μάς επιφυλάσσει πολλές τέτοιες προκλήσεις. Το ίδιο το έμβλημα της επιτροπής, που εικονίζει την ελληνική σημαία χωρίς τον χαρακτηριστικό σταυρό, μοιάζει να είναι δηλωτικό των προθέσεων. Για να μην περιοριστεί στις συμβολικές προκλήσεις, έρχονται και τα τιτιβίσματα, για να συνεχίσει η επιτροπή το έργο της και λεκτικά.
Η επικεφαλής της επιτροπής κα Γιάννα Αγγελοπούλου έδωσε το στίγμα, απομονώνοντας ένα σχόλιό του Αδαμάντιου Κοραή στο Σύνταγμα, όπου λέει «Δεν με ενδιαφέρει σε ποιον θεό πιστεύει ο καπετάνιος, αρκεί να οδηγεί με ασφάλεια το καράβι». Ακολούθησε ένα απαράδεκτο τιτίβισμα από τον λογαριασμό της επιτροπής, στο οποίο χαρακτηρίστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας «δικτάτορας».
Με την επιτροπή να αρμενίζει τόσο στραβά ευθύς εξαρχής, ας μην εκπλαγεί κανείς για το τι μπορεί να ακολουθήσει στους μήνες που έρχονται. Η πρόγευση των όσων μας ετοιμάζει η περιβόητη επιτροπή επί των εορτασμών της διακοσιοστής επετείου του νεοελληνικού κράτους δεν αφήνει αμφιβολίες ότι πρόκειται να μας κεράσουν πολλά εθνομηδενιστικά φαρμάκια.
Η ΝΔ ζήλεψε την δόξα του Σύριζα;
Το ζήτημα είναι «τις πταίει;», για να θυμηθούμε άλλη μία επίκαιρη φράση από την ιστορία του νεώτερου Ελληνισμού. Τα πυρά, πάντως, δεν πρέπει να στρέφονται αποκλειστικά στην κα Αγγελοπούλου και τα μέλη της επιτροπής, αφού δεν διορίστηκαν μόνοι τους. Κάποιος τους επέτρεψε να προκαλούν αγέρωχα τον μέσο Έλληνα πολίτη και κάποιος τους αφήνει να συνεχίζουν το έργο της ιστορικής αποδόμησης με το να μην τους επαναφέρει στην τάξη.
Δυστυχώς, οι εθνομηδενιστικές πολιτικές της κυβέρνησης ΝΔ όσον αφορά στο Σύμφωνο των Πρεσπών και το μεταναστευτικό επεκτείνονται τώρα και στην γενικότερη προβολή του Ελληνισμού και της εθνικής Παλιγγενεσίας, μέσα από τις αμφιλεγόμενες προσεγγίσεις που προωθούνται διά της επιτροπής «Ελλάδα 2021». Αν το επιθυμούσε πραγματικά, δεν θα δυσκολευόταν ο πρωθυπουργός να επαναφέρει στην τάξη την κα Αγγελοπούλου και τους συνεργάτες της, οπότε η ανοχή του δείχνει να εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα.
Φυσικά, επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση εξυπηρετεί τα ίδια ακριβώς συμφέροντα, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, η κυβέρνηση επαναπαύεται στην σκέψη ότι παραμένει πάντα το «μη χείρον βέλτιστον». Όμως, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι ο προφανής εμπαιγμός από τον πρωθυπουργό δεν θα πληρωθεί στις κάλπες, ειδικά όταν οι συνέπειες από την οικονομική κρίση και το 5ο μνημόνιο, το οποίο έρχεται στο βάθος ως φυσικό επακόλουθο του παρατεταμένου κλεισίματος της οικονομίας, γίνουν όλο και περισσότερο αισθητές. Ενδεχομένως, κάποιοι στην ΝΔ που βλέπουν λίγο πιο μακριά θα αρχίσουν να ετοιμάζουν μπαϊράκι πριν πατώσει το κόμμα, ώστε να παίξουν κάποιο ρόλο στην μετά-ΝΔ εποχή.
Το κοινό των Ελλήνων να αποβάλλει τα κόμματα του Σόρος
Για την ώρα, πάντως, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να υπηρετούν το σύστημα Σόρος με την ίδια αφοσίωση και θέρμη, ενώ δεν έχει βρεθεί ακόμη η προσωπικότητα εκείνη με το απαραίτητο εκτόπισμα που θα μπορούσε να αποτελέσει βιώσιμη εναλλακτική λύση. Πλην, όμως, η φύση αποστρέφεται το κενό. Μέχρι τότε, μακάρι τα άκυρα ψηφοδέλτια που θα αναγράφουν το όνομα του «δικτάτορα» Καποδίστρια ή του «θρησκόληπτου» Μακρυγιάννη να ξεπεράσουν σε αριθμό τα αντίστοιχα, τόσο του νυν, όσο και του πρώην πρωθυπουργού, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Θα ήταν μάλλον το ηχηρότερο ράπισμα (και ενδεχομένως το ασφαλέστερο, αν δεν προκύψει σοβαρός ακομμάτιαστος πατριώτης υποψήφιος) που θα μπορούσε να δώσει ο απλός πολίτης σε ένα σύστημα που διολισθαίνει όλο και περισσότερο προς την εξωθεσμική δικτατορία.
Επειδή, όμως, οι εκλογές κρατούν μία μόνο μέρα και η ασυδοσία των κομμάτων χρόνια, πρέπει να επινοούνται και μικρές συμβολικές πράξεις αποβολής του κομματικού κατεστημένου και των «εκλαμπρότατων» από το σώμα της κοινωνίας. Όπως το φροκάλισμα θεωρείτο απαραίτητο στοιχείο ενός καλού νοικοκυριού και φανέρωνε την φιλοκαλία της οικογένειας, έτσι απαιτείται και ένα καλό πολιτικό φροκάλισμα, για να ομορφύνει η κοινή μας πατρίδα.
Αναζητώντας την ειδοποιό διαφορά και τις οικουμενικές προτάσεις του Ελληνισμού
Εν όψει της 200ης επετείου της εθνικής μας Παλιγγενεσίας, ας ξεκινήσει το φροκάλισμα με την επιτροπή Αγγελοπούλου, που τοποθετήθηκε από τον κ. Μητσοτάκη. Ας συστηθούν παράλληλες επιτροπές από την Εκκλησία, την Ακαδημία Αθηνών και άλλους κοινωνικούς θεσμούς, ικανές να επιτηρούν και εν ανάγκη να επικαλύψουν την επίσημη κυβερνητική επιτροπή, φανερώνοντας την παραφωνία της σε κάθε εθνομηδενιστικό της κρεσέντο. Ας διοργανωθούν παλλαϊκές εκδηλώσεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και στις ελληνικές παροικίες ανά τον κόσμο που να βασίζονται στον πραγματικό πυρήνα του Ελληνισμού, την κοινότητα.
Σε τελική ανάλυση, η εμβάθυνση στην ειδοποιό διαφορά και τις οικουμενικές προτάσεις που προσκομίζει ο διαχρονικός Ελληνισμός δεν μπορεί να γίνει μέσα από ανούσιες δημόσιες σχέσεις, ακριβά πάρτι με σαμπάνια και χαβιάρι όπου πασχίζουν οι «εκλεκτοί» να ξετινάξουν τυχόν συμπλέγματα κατωτερότητάς και να ενταχθούν στο κλαμπ των ελίτ της Δύσης, το ψυχαναγκαστικό φτιασίδωμα του έθνους ώστε να μοιάσει με τα «πεφωτισμένα και λελαμπρυσμένα της Εσπερίας έθνη»…
Αν ενδιαφέρεται η επιτροπή να ερευνήσει «την Επανάσταση του 1821 ως καταστατικό στοιχείο της Ελληνικής Ιστορίας» οφείλει να εγκύψει στον «ελληνικό τρόπο», σε όλα αυτά τα μοναδικά στοιχεία της ελληνικής κοσμοαντίληψης που κράτησαν τον Ελληνισμό ζωντανό στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας και αποτέλεσαν το έναυσμα για τον ξεσηκωμό του ’21. Οφείλουν να εξετάσουν και τον Ελληνισμό υπό το πρίσμα της Ρωμιοσύνης, όχι μόνο της δυτικότροπης αντίληψης γύρω από την δημιουργία ενός έθνους κράτους.
Άλλα χαβιάρι και σαμπάνια, άλλο αρχοντιά
Έχουν άραγε οι ιθύνοντες κάποια βιωματική σχέση με όλη αυτή την πνευματική αρχοντιά, που την εντοπίζει ο Ελύτης στο «παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι», που «όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων».
Οφείλουν, επίσης, οι πρωτοστάτες να αναμετρηθούν με τα αμείλικτα ερωτήματα που θέτει ο ποιητής: «Τι σταμάτησε αυτά τα κινήματα ψυχής που αξιώθηκαν κι έφτασαν ως τις κοινότητες; Ποιος καπάκωσε μια τέτοιου είδους αρετή, που μπορούσε μια μέρα να μας οδηγήσει σ” ένα ιδιότυπο, κομμένο στα μέτρα της χώρας πολίτευμα; Όπου το κοινόν αίσθημα να συμπίπτει με κείνο των αρίστων. Τι έγινε η φύση που μαντεύουμε αλλά δεν τη βλέπουμε; Ο αέρας που ακούμε αλλά δεν τον εισπνέουμε; Φέρτε μου τον Θεό, θα συνεννοηθώ αμέσως. Με τους ανθρώπους είναι το δύσκολο».
Δεν ήταν οι αγωνιστές του ‘21 που δημιούργησαν ένα έθνος «εκ του μηδενός», όπως διατείνονται διάφοροι πληρωμένοι κονδυλοφόροι του ιστορικού αναθεωρητισμού. Έθνος υπήρχε. Αυτοί το απελευθέρωσαν. Είναι οι σημερινοί άρχοντες και ταγοί, που προσπαθούν να δημιουργήσουν μια «Ελλάδα του μέλλοντος» που να βασίζεται στο ψευτορωμέικο και όχι στα στοιχεία αυτά που κράτησαν την ελληνική υπόσταση ζωντανή στις πιο δύσκολες και απάνθρωπες συνθήκες, που γέννησαν το θαύμα του ’21, τον Μακεδονικό Αγώνα ή το έπος του ’40.
Προστατεύοντας το πολυτιμότατο τζιβαϊρικόν
Χωρίς αυτά, δεν θα καταλάβει ποτέ τι εστί η μαγιά του Ελληνισμού. Είναι όπως εξηγεί ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, αναφερόμενος σε έναν πίνακα που σχεδίασε: «Παρακάτου είναι ένας χορός οπού γένεται ένας με σκουτιά φράγκικα χορεύει μ᾿ έναν Έλληνα… Ο φραγκοφορεμένος θέλει τον δικό-του χορό, ο Έλληνας τον δικό-του και θα μαλλώσουνε ογλήγορα, ότι δεν μπορεί να μάθη ένας του άλλου το χορό».
Αφού ασχολείται η κα Αγγελοπούλου με δηλώσεις προσωπικοτήτων του ’21, ας εντρυφήσει λίγο στα λόγια του Στρατηγού: «οι εξοχότατοι (πολιτικοί) και οι κλέφτες και οι λησταί, εμείς οι γενναιότατοι (στρατιωτικοί), όλοι μαζί πωλούμεν το πολυτιμότατο τζιβαϊρικόν εις τους αλλόθρησκους, δια τι; Δια ένα τραπέζι, δια μιαν γλυκή και δολερά καλημέρα των πρέσβεγων, των ανθρωποφάγων, οπού τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους, και γενόμαστε και ποταποί και πουλημένοι εις την ιδική μας βασιλείαν, χωρίς πατριωτισμό και χαρακτήρα, και μας κατακερματίζει όλα αυτά και μας κάνει σκούπρα, ότι τέτοιοι είμαστε και τ’ς λέμε: Σε περικαλώ, βασιλέα μου, βασίλισσά μου, κυβέρνησή μου πουλημένη και φκιασμένη από τοιούτους καταχρηστάς της πατρίδος, σας περικαλούμε να μας βγάλετε βουλευτάς, να μας κάνετε γερουσιαστάς, να μας κάνετε δημάρχους και τα εξής. Και μπαίνομεν και κλέβομεν δια να φκιάσουμεν ένα χρυσό φόρεμα, δια να βάλομεν χερότια (γάντια των «τιμών») και μεγάλες πολυτέλειες και δι’ αυτά όλα μας λέγει ο βασιλέας και η κυβέρνησή του: Πέταξε ο γάιδαρος; Πέταξε, λέμεν, και ό,τι στραβά νομοσκέδια φέρνουν εις τις Βουλές αναντίον της λευτεριάς της πατρίδος και θρησκείας, ευτύς τα ’πογράφομεν με χέρια και με ποδάρια, χωρίς καμίαν παρατήρησην, και καταντήσαμεν εδώ οπού είμαστε και χύνομεν ποταμούς αίματα αθώων και αφανίζομεν γενικώς την πατρίδα μας».
Έχουμε πολλά να θυμηθούμε και να διδαχθούμε για το ’21. Αλλά ας μην περιμένουμε την επιτροπή της κας Αγγελοπούλου για όλα αυτά. «Ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ γενομένων, ἔργῳ καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιμάς».
Originally posted 2020-05-11 16:18:33.
