Ποιος είδε βάρκα στο Χελμό, στο Μέτσοβο βαπόρι;;; Μ’αὐτὰ καὶ μ’αὐτά, η Ομογένεια της Ν. Ὑόρκης πραγματοποίησε την Παρέλαση της Ελληνικής Ανεξαρτησίας την Κυριακή 5 Ἰουνίου. Η ημερομηνία ήταν τελείως παράλογη και παράταιρη, όπως και τα αίτια που ευθύνονται για τον ετεροχρονισμένο εορτασμό.
Ομολογουμένως, η φετινή κατάσταση ήταν δύσκολη, εξαιτίας της απαξίωσης του θεσμού της διοργανώτριας αρχής, της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης. Από την εποχή του εγκλεισμού λόγω πανδημίας, δεν μπόρεσε να επιτευχθεί η μετάβαση της εξουσίας με ομαλό τρόπο και έκτοτε οι διοικούντες χωρίστηκαν σε τουλάχιστον δύο φράξιες, προκαλώντας την δυσλειτουργία της οργάνωσης, διαιρώντας μέρος της οργανωμένης ομογένειας και ωθώντας την κατάσταση σε τέτοια πώληση που χρειάστηκε να επιστρατευθούν οι πολιτειακές αρχές, διαμέσου της καταφυγής στα δικαστήρια.
Δεν είναι της παρούσης η ανάλυση των παραγόντων και αιτιών που οδήγησαν στην υπάρχουσα πόλωση. Γεγονός είναι ότι κινδύνεψε να μην πραγματοποιηθεί η παρέλαση, η μεγαλύτερη μαζική εκδήλωση του Ελληνισμού της Διασποράς μετά από τις λατρευτικές συνάξεις για την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Επίσης, υπήρξαν δημοσιεύματα ότι η παρουσία της Προεδρικής Φρουράς, το σήμα κατατεθέν της Παρέλασης, ετέθη εν αμφιβόλω λόγω της διαίρεσης και οργανωτικής σύγχυσης που προήλθε εξ αυτής και ότι η τελική έλευσή τους επιτεύχθηκε κυριολεκτικά στο παρά πέντε.
Υπό αυτή την έννοια, η Ομογένεια χρωστάει ευγνωμοσύνη σε όσους εργάστηκαν ενωτικά για να πραγματοποιηθεί η φετινή παρέλαση, κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες ώστε να μην χαθεί η ευκαιρία αυτή, η οποία ήταν πολύ σημαντική, δεδομένης της υποχρεωτικής ακύρωσης της παρέλασης των δύο παρελθόντων ετών, λόγω των περιοριστικών μέτρων που ήταν σε ισχύ εξαιτίας της πανδημίας. Η αδυναμία επανεκκίνησης θα έθετε τα κεκτημένα της Ομογένειας σε κίνδυνο, με αποτέλεσμα η άδεια διεξαγωγής στην πασίγνωστη και εμβληματική Πέμπτη Λεωφόρο να μην χορηγείται ενδεχομένως στο μέλλον και να γίνεται υποχρεωτικά η παρέλαση σε λιγότερο κεντρικό σημείο.
Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα
Παράλληλα, όμως, οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και η διεξαγωγή μιας εθνικής παρέλασης που αντανακλά στην εικόνα της οργανωμένης Ομογένειας και του Ελληνισμού εν γένει δεν είναι αυτοσκοπός, ειδικά όταν η παρέλαση αυτή πάσχει οργανωτικά, δεν εκπέμπει ξεκάθαρη ιεράρχηση αξιών και στόχων και χαρακτηρίζεται ενίοτε από μια βλαχοδημαρχίστικη νοοτροπία. Σε τέτοια περίπτωση, αξίζει να σκεφτεί κανείς εάν η διευρυμένη προβολή κάνει τελικά καλό και εξυπηρετεί το ευρύτερο συμφέρον της Κοινότητος και του Ελληνισμού ή όχι.
Με αυτό το σκεπτικό, θα πρέπει να αναζητηθεί άμεσα η αναβάθμιση του θεσμού και η βελτίωση της διοργάνωσης για να πιάσει τόπο η παρέλαση και να αξιοποιηθεί στρατηγικά. Ως γνωστόν, ο χρόνος και ο χώρος αποτελούν πόρους και οι πόροι έχουν αξία. Η κρίσιμη ερώτηση που πρέπει να τεθεί είναι πώς διαχειρίζεται και αυξάνει αυτή την αξία η Ομογένεια. Επίσης, σε περίπτωση που καταλήξουμε ότι η διαχείριση δεν είναι η καλύτερη που θα μπορούσε να είναι, τι μπορεί να γίνει για να διορθωθεί η κατάσταση;
Είναι πολλοί οι τομείς που μπορεί να συζητηθούν.
Ερωτήσεις κρίσεως
Πρώτον, τι σόι Παρέλαση για την 25η Μαρτίου γίνεται μέσα στον Ιούνιο; Θα πρέπει, λοιπόν, να ξεκαθαρίσουν οι συμμετέχοντες τι είδους παρέλαση θέλουν. Αν η παρέλαση γιορτάζει την εθνική ανεξαρτησία, τότε οφείλει, για λόγους ειρμού και παλμού, να διοργανώνεται κοντά στην ημέρα της εθνικής γιορτής. Διαφορετικά, αν προκρίνεται ο καλός καιρός (πράγμα διόλου βέβαιο με γνώμονα τις άστατες καιρικές συνθήκες στις βόρειες πολιτείες των ΗΠΑ), θα πρέπει τα κεντρικά μηνύματα της παρέλασης να είναι άλλα, γενικότερα, ενδεχομένως αποδεσμευμένα από το 1821.
Δεύτερον, με ποιο τρόπο μπορεί η Παρέλαση να αναδείξει και ενισχύσει τους θεσμούς της Ομογένειας; Υπάρχει κάποια στρατηγική επί του θέματος αυτού και μια ιεράρχηση αξιών ή βαδίζουν οι διοργανωτές στα κουτουρού; Για παράδειγμα, υπάρχουν κάποιοι θεσμοί που συνδέονται άμεσα με την εθνική συνοχή της Ομογένειας, όπως για παράδειγμα τα κοινοτικά σχολεία; Εάν μπορούμε να συμφωνήσουνε ότι η συμβολή των σχολείων για την προβολή της ελληνικότητας και την συντήρηση του ελληνικού στοιχείου είναι σημαντικότερη από αυτή κάποιων κερδοσκοπικών οργανισμών, όπως τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων υπό ελληνική ιδιοκτησία, οι οποίες όμως εξυπηρετούν όλους τους πελάτες ανεξαιρέτως και δραστηριοποιούνται έξω από τα ομογενειακά δρώμενα, τι κάνουμε για να αναδείξουμε και επιβραβεύσουμε τα σχολεία; Η μάλλον, γιατί δίνουμε προτεραιότητα στις επιχειρήσεις αυτές απέναντι στα σχολεία στην σειρά της παρέλασης;
Η τιμητική θέση των μαθητών, που άλλωστε είναι οι πλέον ομοιόμορφα ενδεδυμένοι, δεν θα έπρεπε να ανταμείβεται με τιμητική θέση στις πρώτες σειρές της Παρέλασης; Άλλωστε, για όσους μιλούν με μαθητές και δασκάλους, το μεγαλύτερο παράπονό τους αφορά στο γεγονός ότι υποχρεώνονται να περιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο περιθώριο της παρέλασης για να έρθει η σειρά τους, χάνοντας έτσι και το θέαμα της παρέλασης και ερχόμενοι αντιμέτωποι με άδεια θεωρεία και δρόμους όταν τελικά φτάσει η σειρά τους. Το πρόβλημα αυτό λύνεται άμεσα εάν αφεθούν τα σχολεία (τουλάχιστον τα ημερήσια) να παρελάσουν πρώτα και αμέσως μετά να λάβουν θέσεις θεατών, ώστε να παρακολουθήσουν την υπόλοιπη Παρέλαση.
Φυσικά, η επίλυση αυτών των θεμάτων δεν εξαντλείται μόνο στην αρτιότερη διοργάνωση της ετήσιας παρέλασης. Όταν θα μπορεί να διεξάγεται μια ευρύτερη συζήτηση στους κόλπους της οργανωμένης Ομογένειας για τα προβλήματα και τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζει, θα μπορεί η τοπική Ελληνική Κοινότητα να ανταποκρίνεται καλύτερα στις απαιτήσεις των καιρών, αλλά και να συμβάλλει καλύτερα υπέρ των γενικότερων συμφερόντων του Ελληνισμού.
Συν Αθηνά και χείρα κίνει…
Κοντολογίς, καλά έκαναν όσοι πρόβαλλαν την φετινή παρέλαση και εργάστηκαν φιλότιμα να συγκεντρωθεί κόσμος.
ΟΜΩΣ… θα πρέπει με το ίδιο ενδιαφέρον και αποφασιστικότητα να δώσουν το παρόν τη επαύριον της Παρέλασης και να απαιτήσουν εξηγήσεις για το πώς αφέθηκαν να ξεφύγουν τόσο τα πράγματα και να τρέχει η Ομογένεια σαν το ρεμπέτ ασκέρ να παρελαύνει για την 25η Μαρτίου…στις αρχές Ιουνίου! Αν δεν το κάνουν και το ρίξουν και πάλι στο ωχαδερφισμό, η ευθύνη δεν θα βαραίνει πλέον μόνο την Ομοσπονδονία, αλλά θα είναι συλλογική, διότι με την ανοχή τους επιβραβεύουν πράγματα και καταστάσεις αντί να θέτουν όρια.
Το επιχείρημα ότι πρέπει να στηρίζουν οι Ομογενείς τις αποφάσεις των διοργανωτών, ό,τι πάση θυσία…μην τυχόν και οι δημοτικές αρχές της Ν. Υόρκης εμποδίσουν την διεξαγωγή της παρέλασης στο φιλέτο της Πέμπτης Λεωφόρου δεν λέει κάτι από μόνο του. Τι να την κάνεις την πασαρέλα, εάν δεν έχει σωστή οργάνωση και ξέρεις πολύ καλά τι προβάλλεις και πώς να το προβάλλεις; Απλά θα φας τα μούτρα σου σε πιο πολυσύχναστο σημείο.
Καιρός να σοβαρευτεί η Ομογένεια της Ν. Υόρκης και να ανασυνταχτεί, διότι δίνει την εντύπωση ότι κοιμάται με τα τσαρούχια!
