Ακούμε συχνά την σκωπτική αναφορά για «αριστερούς με δεξιές τσέπες». Όμως, υπάρχει και μια δεύτερη κατηγορία που απαντά στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Πρόκειται για νεοφιλελεύθερους με κρατικιστικές αντιλήψεις. Ασφαλώς, μιλάμε για σχήμα παράδοξο, μα σαφώς ελλαδικό.
Σε ποιο άλλο συμπέρασμα να οδηγείτο κανείς βλέποντας υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης, που υποτίθεται είναι άνθρωποι της αγοράς και υποστηρίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία, να ζηλεύουν την δόξα του…πατερούλη Στάλιν; Ή πάσχουν από διχασμένη πολιτική προσωπικότητα ή αντιπροσωπεύουν την πλέον κυνική σχολή της πολιτικής… Την λεγόμενη «αριστεροδεξιά» ή μάλλον εκείνη που είναι επιδέξια στις κυβιστήσεις, ανάλογα με το πού κλίνουν τα συμφέροντα.
Αλλοπρόσαλλη κυβερνητική ενεργειακή πολιτική
Η πολιτική της κυβέρνησης γύρω από την αντιμετώπιση της καλπάζουσας ακρίβειας δεν είναι συμβατή με το ιδεολογικό της στίγμα. Την ώρα που ο λαός καλείται να ανταπεξέλθει σε ένα τεράστιο κύμα ανατιμήσεων, που απειλεί ευθέως νοικοκυριά από σχεδόν όλα τα κοινωνικά στρώματα, η κυβέρνηση περιορίζεται στο να μοιράζει επιδόματα, πιστή στην δοκιμασμένη παλιοκομματική συνταγή.
Αρκεί να δει κανείς την τιμή της βενζίνης και πώς διαμορφώνεται λόγω φορολογικής πολιτικής για να προβληματιστεί βαθύτατα, ειδικά όταν εξετάσει τις φτηνές δικαιολογίες των υπουργών, που κοστίζουν πολύ ακριβά τον εκάστοτε Έλληνα φορολογούμενο.
Η απροθυμία μιας αυτοαποκαλούμενης κεντροδεξιάς κυβέρνησης να μειώσει τους υπερβολικά υψηλούς φόρους και αντ’ αυτού να καταφεύγει στην παροχολογία ευθύνεται, εν μέρει τουλάχιστον, για την ακρίβεια. Η βενζίνη, η οποία βρίσκεται σε ιστορικά ύψη λόγω της ξέφρενης κούρσας της τιμής του αργού πετρελαίου, φορολογείται αγρίως σήμερα…και μάλιστα διπλά. Υπάρχει ο ειδικός φόρος κατανάλωσης, ο οποίος είναι από τους υψηλότερος σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ στην συνέχεια, ο καταναλωτής επιβαρύνεται και με ΦΠΑ της τάξεως του 24%! Σύμφωνα με ανάλυση του οικονομολόγου Γιώργου Αδαλή, «στην Ελλάδα, τα ποσοστά κέρδους και των τριών κλάδων της αγοράς καυσίμων (διύλιση, χονδρική, λιανική), είναι μόλις το 37% της τελικής αξίας του καυσίμου. Το υπόλοιπο 63% είναι ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης (ΕΦΚ) και ΦΠΑ 24%. Με αποτέλεσμα, για κάθε 100 ευρώ βενζίνης που βάζουμε, τα 37 να είναι η καθαρή αξία του καυσίμου και τα 63 να είναι φόροι!»
Η Ελλάς ανάμεσα στις ακριβότερες χώρες παγκοσμίως σε τιμές βενζίνης
Κάπως έτσι, η φτωχή Ελλάς βρέθηκε να φιγουράρει στην πρώτη δεκάδα της λίστας των χωρών με την ακριβότερη βενζίνη στον κόσμο, ξεπερνώντας με μεγάλη διαφορά πλούσιες χώρες όπως η Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο. Ας μην θεωρηθεί, όμως, ότι η φτώχεια της Ελλάδος ευθύνεται για τις εγχώριες τιμές-φωτιά της βενζίνης, αφού τα πρατήρια σε φτωχότερες χώρες όπως τα Σκόπια, η Αλβανία, η Βουλγαρία, αλλά ακόμη και η Αιθιοπία προσφέρουν καλύτερες τιμές από αυτές που επιβαρύνουν τον Έλληνα οδηγό!
Η παγκόσμια αυτή διάκριση δεν είναι διόλου τιμητική για την κυβέρνηση, αφού η αγοραστική δύναμη και το ΑΕΠ της χώρας μας δεν ανταποκρίνονται ούτε κατά διάνοια στις εν λόγω τιμές. Το γεγονός ότι οι τιμές στις γειτονικές χώρες είναι κατά πολύ φθηνότερες αποδεικνύει ότι το πρόβλημα δεν οφείλεται στην γεωπολιτική θέση της χώρας, οπότε είναι ζήτημα πολιτικής. Η μόνη χώρα στην περιοχή με σχετικά συγκρίσιμες τιμές είναι η Ιταλία, με την διαφορά βέβαια, ότι αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.
Από την εποχή των μνημονίων, βέβαια, εμπεδώσαμε για τα καλά ότι ο καθορισμός της φορολογικής πολιτικής δεν αποφασίζεται πλέον από την εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά από τους χαρτογιακάδες των Βρυξελλών και τους δανειστές της χώρας. Μόλις και μετά βίας κατάφερε ο τότε πρωθυπουργός Α. Σαμαράς να μειώσει το ΦΠΑ στην εστίαση, μόνο και μόνο για να τον ανεβάσει ξανά σε δυσθεώρητα ύψη ο Σύριζα όταν ψήφιζε το τρίτο μνημόνιο. Εν τω μεταξύ, ήδη από τότε, η Ελλάς δεχόταν πιέσεις για εξίσωση του ΦΠΑ στα ακριτικά νησιά με αυτόν στην ηπειρωτική χώρα, παρ’ όλο που τα προϊόντα που φθάνουν στα απομακρυσμένα νησιά είναι ήδη ακριβότερα εξαιτίας του αυξημένου κόστους μεταφοράς. Τι και αν σε άλλες μεσογειακές χώρες, όπως η Ισπανία, ισχύει φθηνότερο ΦΠΑ για συγκεκριμένες νησιωτικές περιοχές;
Δύο μέτρα και δύο σταθμά από την ΕΕ
Προφανώς, για την ΕΕ και μεγάλη μερίδα της ελλαδικής πολιτικής σκηνής, η Ελλάς πρέπει πάντα να αποτελεί ειδική περίπτωση, όπως συμβαίνει και με την περίπτωση της Ουκρανίας. Ενώ η Ρωσία δικαίως δέχεται τσουνάμι κυρώσεων για την εισβολή της σε ξένο έδαφος, οι αρχηγοί της ΕΕ αρνούνται, έστω στα λόγια, να καταδικάσουν την Τουρκία για την παράνομη κατοχή της Κύπρου. Η Ρωσία είναι σήμερα δακτυλοδεικτούμενη και αντιμετωπίζει την παγκόσμια κατακραυγή για την ανθρωπιστική κρίση που προκαλεί ο πόλεμος που εξαπέλυσε, ενώ ΕΕ και ΜΚΟ κλείνουν το μάτι και βοηθούν τους Τούρκους λαθροκινητές να θησαυρίσουν, δρώντας ουσιαστικά ως πέμπτη φάλαγγα στον υβριδικό πόλεμο που εξαπολύει η Άγκυρα εναντίον της Ελλάδος εδώ και χρόνια.
Οπότε, δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι μεσογειακές χώρες της Ιβηρικής χερσονήσου διαπραγματεύθηκαν καλύτερους όρους για την αγορά ενέργειας. Κατόπιν απαίτησης την ηγετών τους, εξαιρούνται από τις αποφάσεις της ΕΕ για την διαχείριση της ενεργειακής κρίσης, αποσπώντας την συγκατάθεση των Βρυξελλών για την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας – πράγμα που θα οδηγήσει σε άμεση πτώση των λογαριασμών των καταναλωτών. Οι υπόλοιπες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάς, θα πληρώνουν παραπάνω για το ακριβότερο, πλην όμως περιορισμένο, αμερικανικό φυσικό αέριο. Στην Ελλάδα της «πράσινης ενέργειας» και των πανάκριβων λογαριασμών ρεύματος και τιμής βενζίνης και πετρελαίου θέρμανσης, τι ακριβώς έχει πετύχει η κυβέρνηση; Μόνο να οξύνει περαιτέρω τις σχέσεις της με την Μόσχα, ενώ η «σύμμαχος» Μ. Βρετανία αναρτά χάρτες στο διαδίκτυο διαιρώντας την Κύπρο, σαν να έχει παραχωρήσει τα κατεχόμενα de jure στην Τουρκία. Εάν η Μόσχα πράξει ανάλογα, ποιος πλέον θα απομείνει να κρατά έστω τα προσχήματα;
Και ενώ η Άγκυρα καταφέρνει για μια ακόμη φορά να στέκεται επιδέξια ανάμεσα σε δύο βάρκες και να προωθεί απροκάλυπτα την ευρασιατική της ατζέντα, παρότι αποτελεί κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλάς αποδεικνύεται και πάλι ο «χρήσιμος ηλίθιος» της γεωπολιτικής.
Η απροθυμία μείωσης του ΦΠΑ ενδεικτική του ενός γενικότερου ενδοτισμού
Η εκδούλευση της κυβέρνησης ούτε εξασφάλισε για την χώρα κάποιο αυξημένο γεωστρατηγικό ρόλο, ούτε κάποια οικονομική ανάσα για τον λαό. Τουλάχιστον εάν η τόση σθεναρή συμπαράταξη με την «σωστή πλευρά της ιστορίας» (λες και το Ισραήλ, που παραμένει ουδέτερο, δεν γνωρίζει από στρατηγική) εξασφάλιζαν στην Ελλάδα την «άδεια» εκμετάλλευσης των πλουσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που διαθέτει ή την προώθηση του αγωγού EastMed, που θα ανέβαζε την γεωπολιτική της θέση, θα αποκόμιζε κάποιο κέρδος από όλη αυτή την ιστορία, που να μετρίαζε την ζημιά. Φεύ, όμως, ούτε και αυτά τα βασικά αυτονόητα δεν μοιάζουν να έχουν εξασφαλιστεί.
Ήδη ακούμε για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο με την Τουρκία και για ισραηλινό-τουρκικό αγωγό. Κάποια στιγμή, οι εχθροπραξίες στην Ουκρανία θα λάβουν τέλος και η Άγκυρα μπορεί να βρεθεί εγγυήτρια δύναμη στην Ουκρανία, με την οποία θα συμπαραγάγει νέα, βελτιωμένα φονικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου Bayraktar. Μεσοπρόθεσμα, θα εξακολουθεί να αποτελεί σύμμαχο της Ρωσίας, ώσπου να υποχρεωθεί να κλείσει τα στενά των Δαρδανελίων στην επόμενη φάση της κόντρας Δύσης-Ρωσίας, όποτε αυτό συμβεί. Εν τω μεταξύ, οι ενεργειακά στριμωγμένοι Ευρωπαίοι θα θυμηθούν τους «καλούς τρόπους» τους και το χρέος της Ελλάδος και θα απαιτούν όλο και πιο αιματηρή λιτότητα.
Ο φαύλος κύκλος θα ολοκληρωθεί με την ΕΕ να απαγορεύει ρητά στην ελληνική κυβέρνηση την οποιαδήποτε μείωση φόρων για να μην εκτροχιαστούν οι οικονομικοί της στόχοι. Στο τέλος, το μόνο που θα μείνει είναι το χαρτζιλίκι που θα μοιράζει ο πρωθυπουργός σαν καραμέλες στα παιδάκια… την στιγμή που οι πολιτικές που προωθεί θα βρίσκονται ενάντια στα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της χώρας.
Όταν δεν τολμάς να μειώσεις έστω έναν ΦΠΑ και έναν ειδικό φόρο κατανάλωσης, ενώ εκατομμύρια νοικοκυριά απειλούνται άμεσα, τι άλλο περιμένεις για να διαπιστώσεις ότι αυτοί που σε κυβερνούν αποδεικνύονται όλο και πιο φτηνοί, εν μέσω πρωτοφανούς ακρίβειας.
