Τα γεωπολιτικά παιχνίδια συνεχίζουν κι οι μεγάλες δυνάμεις ακολουθούν πιστά το νόμο της ζούγκλας «Το μεγάλο ζώο, τρώει το μικρό». Κάποια δύναμη έχει ξεκάθαρο στόχο την παγκόσμια κυριαρχία και τη δημιουργία ενός ενιαίου πολυεθνικού κράτους. Χώρες καταστρέφονται, έθνη υποδουλώνονται και λαοί μεταναστεύουν, κουβαλώντας μαζί τον πολιτισμό τους. Άλλες χώρες καταλήγουν να φιλοξενούν εφόσον έτσι έχει συμφωνηθεί και τ’ αποτέλεσμα είναι η πολιτισμική αλλοίωση.
Παρελθοντικά στην Ελλάδα, οι βάσεις με τις οποίες είχαν στήσει τα πιόνια στην αγορά του τουρισμού, έθεταν ως προτεραιότητα τη διατήρηση, ανάπτυξη και προώθηση της ελληνικής κουλτούρας. Δόθηκαν μεγάλα ποσά για τη δημιουργία, συντήρηση κι ανοικοδόμηση μουσείων, ιστορικών κτιρίων, αρχαιολογικών χώρων κ.α. Χρήματα που εξαφανίστηκαν από τα ταμεία και έγιναν είτε λειψές δουλειές, είτε παρατήθηκαν στη μέση. Έστω κι έτσι όμως, τί σου είναι οι πέτρες και οι πίνακες, όταν η κουλτούρα ζωντανεύει όσο ο λαός διατηρεί και τιμά τις παραδόσεις του, παραμένοντας έτσι αυθεντικός;
Ερχόμενοι στο σήμερα, ευχή το έχουν πολλοί επισκέπτες να πηγαίνουν σ’ έναν τόπο και να γνωρίζουν την κουλτούρα του λαού που ζει εκεί. Εδώ δε μιλάμε απλά για μια επίσκεψη σ’ ένα μουσείο. Καθημερινά τουρίστες θέλουν να συναναστραφούν μ’ Έλληνες και να ζήσουν σαν Έλληνες. Λογικό ακούγεται. Πόσοι από’ μας θα θέλαμε να ταξιδέψουμε σε μιαν άλλη χώρα και να αισθανθούμε τη διαφορετικότητα μέσα από τη φιλοξενία των ανθρώπων που ζουν εκεί;
Εξετάζοντας την πρωτεύουσα, πολλοί τουρίστες έρχονται κι αντί να συναντήσουν μια ήσυχη κι ασφαλή πόλη, πέφτουν θύματα κλοπής από αλλοδαπούς. Δεν έρχονται για ν’ ακούσουν τ’ αφρικανικά τύμπανα στο κέντρο της πόλης. Ούτε για να δουν αλλοδαπούς που έχουν γκετοποιήσει ολόκληρες περιοχές του κέντρου, για να πουλάνε ναρκωτικά στους δρόμους και τα κορμιά τους στην Ομόνοια.
Δηλώνουν την απογοήτευσή τους, επειδή δεν τους βοηθάμε να γνωρίσουν κάτι ελληνικό. Ψάχνουν έστω μια πινελιά για ν’ αισθανθούν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα μέσα από ‘μας κι όχι μόνο από τις πέτρες. Την ελληνική φιλοξενία που άκουσαν και υπήρχε όταν ο λαός ήταν κοντύτερα στο Χριστό, με το σπίτι του άφοβα ανοιχτό για κάθε ξένο. Αλήθεια, πόσοι και πόσα γνωρίζουμε για την πλούσια ιστορία του τόπου μας; Δεν ξέρουμε που βρίσκεται ένα μουσείο κι ευτυχώς να λέμε που η Ακρόπολη είναι σ’ εμφανές σημείο.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω έχουμε και το κερασάκι στην τούρτα. Αυτή η νοοτροπία της ‘’αρπαχτής’’ που μαστίζει τη χώρα και απομυζά την καλοσύνη του επισκέπτη. Το μέγεθος της τσέπης του νέο-Έλληνα, εξαρτάται απ’ το μέγεθος της λαμογιάς του. Νομίζουμε ότι ο τουρίστας είναι ο χαζός που δεν τα βλέπει κι εμείς οι έξυπνοι;
Θλιβερό είναι ότι τα παραπάνω δεν περιορίζονται μόνο στην Αθήνα.
Άραγε θα θέλει να επισκεφτεί ξανά κάποιος την Ελλάδα, όταν φεύγει με τέτοιες εικόνες κι εμπειρίες;
Σήμερα γίνονται αυτά τα λάθη. Στα επόμενα έτη αν δεν τα διορθώσουμε, θα τα πληρώσουμε. Ο τουρισμός στην Ελλάδα θα ομοιάζει μ’ αυτόν μιας πολυπολιτισμικής Ταϊλάνδης. Προτεραιότητα έχει ο ναρκοτουρισμός και η πορνεία; Εμείς θα είμαστε μοναχά οι δούλοι των πολυεθνικών σε all-inclusive ξενοδοχεία που θα σερβίρουν στον κοσμάκη χαμηλή ποιότητα διακοπών; Οι κυβερνήσεις τα σκέφτονται αυτά ή απλά δεν νοιάζονται;
Αλλά κυρίως, μια πολυπολιτισμική Ελλάδα τί θα έχει ν’αναδείξει για κουλτούρα;
