Παρά τις διακαείς επιθυμίες της Δύσης για αλλαγή κατοίκου στο προεδρικό μέγαρο της Τουρκίας, ο «σουλτάνος» αποδείχθηκε «πολύ σκληρός για να πεθάνει» και κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2023. Το αποτέλεσμα σίγουρα απογοήτευσε τους γραφειοκράτες και πολιτικούς της Δύσης, που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τον συνειδητό αντιδυτικισμό του «τζαναμπέτη» κ. Ερντογάν και της πλειοψηφίας των Τούρκων που εκφράζει. Ήλπιζαν ότι μια μελλοντική συνεργασία με τον κεμαλιστή υποψήφιο Κιλιτσντάρογλου θα ήταν πιο συμφέρουσα και ευκολότερη.
Στο ίδιο μήκος κύματος είχαν κινηθεί και οι γνωστοί κράχτες των Αθηνών, που ταυτίζονται απόλυτα με τις θέσεις των Δυτικών, ακόμη και όταν αυτές απειλούν ευθέως τα ελληνικά συμφέροντα. Η επικράτηση του κεμαλιστή υποψηφίου θα διευκόλυνε, σε ένα βαθμό, μια επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Δύσης.
Η επανεκλογή Ερντογάν και τα σχέδια της Δύσης
Βέβαια, επειδή οι Τούρκοι δεν διακατέχονται από το σύμπλεγμα των Ελλαδιτών πολιτικών να παραβγαίνουν μεταξύ τους για το ποιος θα εμφανιστεί ως η καλύτερη θεραπαινίδα της Δύσης με αντάλλαγμα ένα ξερό μπράβο και ένα χτύπημα στην πλάτη, ώσπου να αναλωθεί το πολιτικό του κεφάλαιο, αντιλαμβάνονται ότι τα πάντα στην πολιτική είναι ένα παζάρι και ζητούν αδιαλείπτως ανταλλάγματα. Πιθανότατα, το αντάλλαγμα στην προκειμένη περίπτωση θα έβαινε εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Ήδη, στον πρώτο γύρο της εγχώριας προεκλογικής αναμέτρησης, όλα τα μεγάλα κόμματα έσπευσαν να δημιουργήσουν «ατμόσφαιρα», ανοίγοντας την κερκόπορτα για τις λεγόμενες «Πρέσπες του Αιγαίου».
Η νίκη Ερντογάν περιπλέκει κάπως τα πράγματα. Αν και υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι εξ Αθηνών, όπως έδειξαν οι παρεξηγήσιμες δηλώσεις κατά την διπλωματία των σεισμών και όσα ανεδαφικά ειπώθηκαν περί παραθύρου ευκαιρίας για «αμοιβαίες» (sic) υποχωρήσεις στο Αιγαίο, ο κ. Ερντογάν δεν τους έκανε την χάρη με την νίκη του. Μετά από τις τόσο προκλητικές δηλώσεις τους εις βάρος της Ελλάδος αλλά και τις εχθρικές ενέργειες κατά του Ελληνισμού (π.χ. πειρατεία στο Αιγαίο, τουρκολιβυκό ψευτομνημόνιο, προσάρτηση Βαρωσίων, μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί), τα «γιουσουφάκια» του νεοοθωμανισμού, που υπάρχουν σε όλα τα μεγάλα κόμματα κατά το μάλλον ή ήττον, θα πρέπει να φανερώσουν την ατζέντα τους απροκάλυπτα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον των κομμάτων τους. Άλλωστε, το ηχηρό ράπισμα που δέχθηκε ο Σύριζα στις εκλογές της 21ης Μαΐου σχετίζεται, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, και με τον εθνομηδενισμό του.
Επειδή ο κ. Ερντογάν συγκυβερνά με ακραίους υπερεθνικιστές, όπως οι «Γκρίζοι Λύκοι», δεν θα είναι εύκολο ούτε και στον ίδιο να προσποιείται τον «καλό γείτονα», ακόμη και αν το ήθελε, π.χ. για λόγους οικονομικής επιβίωσης της χώρας του. Και επειδή η αντιπολίτευση συγκροτείται από εξίσου υπερεθνικιστικά στοιχεία, αυτό που αναμένεται είναι μια πλειοδοσία εθνικισμού που θα ωθεί την Τουρκία σε όλο και πιο ακραίες θέσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι στις τουρκικές εκλογές, τα ακροδεξιά υπερεθνικιστικά κόμματα συγκέντρωσαν περίπου το 25% των ψήφων και το γεγονός αυτό δεν μπορεί να το προσπερνούν τα δύο μεγάλα κόμματα όταν θα διμορφώνουν τις θέσεις και πολιτικές τους.
Τα αντίπαλα στρατόπεδα στην Τουρκία μοιράζονται κοινούς εθνικούς στόχους
Εννοείται ότι οποιοσδήποτε και να εκλεγόταν στην Τουρκία θα επεδείκνυε εχθρικές διαθέσεις προς την Ελλάδα. Όταν συζητάμε για μια επιλογή μεταξύ των ισλαμοφασιστών του κ. Ερντογάν και των κεμαλοφασιστών του κ. Κιλιτσντάρογλου το να περιμένει κανείς οτιδήποτε διαφορετικό θα ήταν αυταπάτη. Απλώς, το γεγονός ότι ο κ. Ερντογάν τα έχει σπάσει με την Δύση και δεν δείχνει και πολύ πρόθυμος να τα ξαναβρεί μαζί της, χαλάει το βολικό αφήγημα που θέλει την Τουρκία πολύτιμο σύμμαχο που δικαιούται ειδική μεταχείριση και γερά «μπαξίσια».
Στο νέο γεωπολιτικό σύστημα που διαμορφώνεται, είναι σαφές ότι η Τουρκία του κ. Ερντογάν οραματίζεται διαφορετικά πράγματα από την Δύση. Στην καλύτερη περίπτωση, η συνειδητή στροφή της προς το ευρασιανισμό και ο αυξανόμενος αντιδυτικισμός (αποτιμάται γύρω στο 70% των ψηφοφόρων, αν υπολογίσει κανείς τις ψήφους υπέρ του κ. Ερντογάν, αλλά και των υπερθνικιστικών κομμάτων που πλαισίωσαν και τις δύο μεγάλες παρατάξεις) θα καθιστούν την Τουρκία πάντα έναν αμφίβολο σύμμαχο με φυγόκεντρες τάσεις, που θα κοιτάζει συνεχώς να εκβιάζει την Δύση. Στην χειρότερη περίπτωση, θα εξελιχθεί σε ένα φίδι που τρέφει η Δύση στον κόρφο της, έτοιμο να την τσιμπήσει με το δηλητηριώδες δάγκωμά της ανά πάσα στιγμή.
Οι εκλογές στην Ελλάδα περνούν στο προσκήνιο
Με την πολιτική κατάσταση να έχει ξακαθαρίσει στην Τουρκία, οι εκλογές στην Ελλάδα περνάνε τώρα στο προσκήνιο. Την επαύριο των εκλογών της 25ης Ιουνίου καταφθάνουν οι Αμερικανοί για να συζητήσουν για τα ενεργειακά της περιοχής. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει να υπογράψει κανένα συνυποσχετικό χωρίς πρώτα να έχει ανακηρύξει την ΑΟΖ της στο Αιγαίο, σύμφωνα με το αναφαίρετο δικαίωμα που της παραχωρεί το δίκαιο της θάλασσας. Εξίσου προφανές είναι ότι οφείλει να απορρίψει ευθύς εξαρχής κάθε συζήτηση περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Οι Τούρκοι δουλεύουν με μεθοδικότητα και υψηλή στρατηγική, αλλά αν μη τι άλλο είναι προβλέψιμοι. Επίσης, είναι σιγουρατζήδες. Πριν την εισβολή στην Κύπρο το 1974, φρόντισαν να «πιεστεί» η Ελλάδα να αποσύρει την μεραρχία της. Εάν υπήρχαν ελληνικά στρατεύματα στο κυπριακό έδαφος, ή έκβαση του «Αττίλα» μπορεί να ήταν διαφορετική. Το κακό με τους Ελλαδίτες πολιτικούς είναι ότι δεν διδάσκονται από την ιστορία και αντιμετωπίζουν την Τουρκία σαν να είναι η σχέση των δύο χωρών γραμμική και όχι κυκλική.
Παρά τα μειονεκτήματά της, η Νέα Δημοκρατία πέτυχε μια σπουδαία εκλογική νίκη τον Μάιο χάρη στα τραγικά λάθη και τους χειρισμούς του Σύριζα. Στην πορεία προς τις εκλογές του Ιουνίου, εφόσον θέλει να επαναλάβει τις επιδόσεις της, θα πρέπει να αποκρυπτογραφήσει και την απόρριψη του εθνομηδενισμού, που οδήγησε στην ραγδαία πτώση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και τον αποκλεισμό του κόμματος του κ. Βαρουφάκη από την Βουλή και να εκφράσει σαφείς κόκκινες γραμμές ως προς την διαχείριση των εθνικών θεμάτων.
Διαφορετικά, η επόμενη Βουλή μπορεί να είναι επτακομματική ή ακόμη και οκτωκομματική, στερώντας μια άνετη πλειοψηφία ή ακόμη και την αυτοδυναμία από τον κ. Μητσοτάκη. Όσοι φοβούνται την επιπόλαιη τάση του αθηναϊκού κατεστημένου να ενδίδει στις ναζιστικές αξιώσεις των Τούρκων για «ζωτικό χώρο», η λιγότερο επικίνδυνη σύνθεση της νέα Βουλής είναι κάτι που θα σκεφτούν πολύ σοβαρά.
