Αυτοκτονούμε ως εθνική κοινωνία, αφήνοντας την οικογενειακή μας κουλτούρα έρμαιο των εχθρών της.
Τα αγαθά της οικογένειας, της γονεϊκότητας, της μητρικότητας και πατρικότητας, του δικαιώματος στην γέννηση, στην παιδική ηλικία, στην στοργή και φροντίδα κατά την βρεφική και τρίτη ηλικία, της αλληλεγγύης κατά τις μεταβάσεις από τον έναν ηλικιακό κύκλο στον άλλο, του γάμου, της πολυτεκνίας, της διευρυμένης οικογένειας με παππούδες, γιαγιάδες, θείους και θείες, μόνους συγγενείς, της συμβίωσης με ανθρώπους που έχουν ειδικές ανάγκες, είναι άρρωστοι ή ετοιμοθάνατοι – όλα υφίστανται ισχυρή και πεισματώδη επίθεση, γελοιοποίηση και καταδίκη.
“Τα μωρά είναι γυφτιά”. “Οι παππούδες βρωμάνε”. “Ο θρησκευτικός γάμος είναι ξεφτίλα”. “Οικογενειακή συμβίωση υποβιβασμός”. “Η ερωτική απιστία μαγκιά”. “Η κατοχή παιδιού ιδιοκτησιακό δικαίωμα”. Βομβαρδιζόμαστε από έναν συνεκτικό εσμό απάνθρωπων προτύπων, που εμφυσούνται στην κουλτούρα μας στον ιδιωτικό και δημόσιο χώρο για δύο κύριους λόγους: πρώτον, για την προώθηση εμπορικών συμφερόντων. Δεύτερον, για την εμπέδωση ελέγχου επί της πολιτικής και ηθικής μας συμπεριφοράς, με σκοπό να είμαστε πειθήνιοι σε συμφέροντα που δύνανται να επηρεάζουν σε βάθος χρόνου τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς μας.
Ειδικά στην Ελλάδα που την διοικούν και την νέμονται ξένοι μετά τον Απρίλιο του 2010, ο κοινωνιολογικός συντελεστής λείπει απελπιστικά από κάθε επιβαλλόμενη δημόσια πολιτική με κόστος για την ορθή νομοθέτηση, το δημόσιο και εθνικό συμφέρον. Δημόσιο συμφέρον είναι το συμφέρον της πλειοψηφίας του λαού: όλων όσων κατοικούν νόμιμα στην επικράτεια και των απανταχού Ελλήνων. Εθνικό συμφέρον είναι το δημόσιο συμφέρον αν προσθέσουμε το σεβασμό στους πεθαμένους των προηγούμενων γενιών και στους αγέννητους που θα έρθουν μετά από εμάς. Στην Ελλάδα του Μνημονίου ξεδιπλώνει το μαύρο πέπλο του ένα δηλητηριώδες terraforming: μια διαμόρφωση του κοινωνικού ιστού ώστε να είναι δεκτικός σε τρόπους ζωής που μετριάζουν τα δημόσια και εθνικά του δικαιώματα.
Η οικογένεια και οι ανθρώπινοι φαινότυποι που ανευρίσκονται σ’ αυτήν είναι ένας στόχος που βάλλεται. Οι επιθέσεις που θα δεχθεί στο άμεσο μέλλον θα είναι συστηματικές και σφοδρές.
Η άμετρη σεξουαλικότητα αποτελεί το ηθικό-αισθητικό υπόβαθρο για την ολική εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων σωμάτων: μια πολύ επικερδής εμπορική δραστηριότητα, με ισχυρούς επιχειρηματικούς συντελεστές διεθνώς. Στο πλαίσιό της, η εισβολή της ενήλικης κουλτούρας στην παιδική ηλικία, η εμπέδωση άφυλων προσωπικών χαρακτηριστικών μέσω της παρέμβασης στο βιολογικό φύλο ή μέσω της δυσανάλογης διαπαιδαγώγησης προς την ομοφυλοφιλία και ο σεξουαλισμός χωρίς ηθικό υπόβαθρο εγγύτητας (proximity) και σχεσιακότητας (relationality) επεκτείνουν το πεδίο δράσης των εμπορικών συμφερόντων.
Ταυτόχρονα, εθνικοί εχθροί έχουν κάθε λόγο να επηρεαστεί αρνητικά το δημογραφικό δυναμικό. Η εισδοχή λαθραίων πληθυσμών, που δεν ενσωματώνονται λειτουργικά στον εθνικό, δημογραφικό, εργασιακό και χωροταξικό ιστό είναι ένα στοιχείο που οφείλουν να λάβουν υπόψιν όσοι επιθυμούν να συμβάλουν στον σχεδιασμό της πολιτικής. Το δεύτερο στοιχείο είναι η αισθητική καταδίκη της οικογενειακότητας (familiality), ώστε κάθε τι που έχει σχέση με θρησκευτικές δεσμεύσεις μέσω του γάμου προς τον ή την σύζυγο και τα τέκνα να λοιδωρείται, θεωρούμενο ως ντροπή και αισθητική απαξία: “πολλά παιδιά έχουν οι γύφτοι”. Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι η εμπέδωση τρόπων ζωής που επενδύουν στην μοναχικότητα.
Λίγοι πιστέυουν πως ένα σύγχρονο κράτος έχει την διανοητική σκευή να σχεδιάζει και να εφαρμόζει μακροπολιτικές για το ανθρώπινο και το κοινωνικό κεφάλαιο, τα άτομα και τις θεσμικές ομαδώσεις τους. Όπως λίγοι πιστεύουν πως εμπορικά συμφέροντα και εθνικοί εχθροί μετέρχονται επιστημονικών στρατηγημάτων και τεχνικών για να φθείρουν την εθνική μας συνέχεια, ταυτότητα, συνείδηση και εν τέλει ανθεκτικότητα.
Αμφότεροι είναι βαθιά νυχτωμένοι.
Originally posted 2017-12-30 09:33:58.
