Σε ποιες βιβλιοθήκες του κόσμου να ψάξω να βρω λόγια για να υμνήσω την Ελληνίδα Μάνα ένα σύμβολο στο αιώνιο Ελληνικό Έπος του 1940. Συγκλονίζομαι και αναριγώ μπροστά τους. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πώς οι Ελληνίδες μάνες, αδερφές, σύζυγοι και μεγαλύτερες γυναίκες κατάφεραν να αλλάξουν το ρού της ιστορίας στο έπος του 40.
Γιγάντια προσφορά μέσα στον όλεθρο και την δύναμη ενός ασύμμετρου πολέμου. Μόνο εάν κοιτάξουμε με τα μάτια της ψυχής μας θα νοιώσουμε τον παλμό αυτών των γυναικών τον Θεάρεστο Ηρωισμό την αυτοθυσία τους μπροστά στα Ύψιστα Ιδανικά για Ελευθερία και Πατρίδα. Ιδανικά που γαλούχισαν οι ίδιες και μεταλαμπάδιασαν στα παιδιά τους. Σύμβολα αιώνια που δεν φυλακίζονται αλλά εμπνέουν καθοδηγούν τον δρόμο μας μέσα στην διαδρομή του ελληνισμού.
Ηρωικά Περιστατικά
Βαρύ φορτίο σήκωσαν στους ώμους τους μετατρέποντας το σε κομβόι οι Ελληνίδες γυναίκες του Νεστορίου κουβαλώντας οπλισμό και άλλα εφόδια. Οι γυναίκες έφτασαν τελικά αργά το απόγευμα στο Επταχώρι που ήταν η έδρα του Αποσπάσματος Δαβάκη.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα της μάνας του Π. Μπατσοπούλου που ήταν και η πιο γριά από όλη την ομάδα. Όταν ο Δαβάκης είδε την φάλαγγα να φτάνει στο αρχηγείο του φώναξε στους συνεργάτες του: “Να ξέρετε ότι Νικήσαμε”. Την επόμενη ο Δαβάκης τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος στο ύψωμα προφήτης Ηλίας στη θέση Φούρκα. Μετά από σκληρές μάχες οι Ιταλοί Αλπινιστές αναγκάστηκαν σε αναδίπλωση και στη συνέχεια οπισθοχώρησαν.
Οι Ηπειρώτισσες συμμετείχαν στη διάνοιξη και επιδιόρθωση δρόμων καθώς και στην κατασκευή τους. Οι μαρτυρίες μας διηγούνται ότι όταν οι γεφυροποιοί του Μηχανικού αδυνατούσαν να ζεύξουν σε ένα σημείο του ποταμού Βογιούσα λόγω των ορμητικών νερών της Πίνδου μπήκαν οι ίδιες στο νερό και πιάστηκαν σφιχτά η μία από τον ώμο της άλλης διμιουργώντας ένα ανθρώπινο ανάχωμα που ανέκοψε την ορμή του ποταμού.
Στο καλό γιέ μου με την ευχή της Παναγίας και την Νίκη. Η ευχή της Ελληνίδας μάνας και η εικόνα της Παναγίας συντρόφευε τον πατέρα σύζυγο αδερφό τον Έλληνα φαντάρο στο αλβανικό μέτωπο. Αφήνοντας πίσω τις Ελληνίδες μάνες να φτιάξουν τις δικές τους Θερμοπύλες στα τραγικά χρόνια της πείνας αλλά πίστης στην πατρίδα για την Νίκη.
Η Ελλάς ξυπνά με τις σειρήνες του πολέμου αλλά και με μια απαράμιλλη λεβεντιά που μας χαρακτήρισε. Αφανείς ηρωίδες αντάξιες των προγόνων μας.
Η Ελληνίδα μάνα αυτοπροσδιορίζεται Σπαρτιάτισσα στέλνοντας το παιδί της στον πόλεμο λέγοντας η ταν η επί τας. Θεωρούσε το υπέρτατο καθήκον προς την πατρίδα θυσιάζοντας τα πάντα ακόμη και το παιδί της και την υπερήφανη. Αναλαμβάνει αυτοβούλως την θέση του πατέρα συζύγου αδερφού στα μετόπισθεν μεγαλώνοντας τα παιδιά της. Αγωνιά για το μέλλον τους τι θα απογίνουν.
Ο ρόλος πλέον έχει αντιστραφεί. Στεκόμενη με τις ώρες στα συσσίτια για λίγα ξερά φασόλια και ένα κομμάτι ψωμί. Τις περισσότερες φορές έμεναν νηστικές για να τα ταίσουν. Παράλληλα πλέκουν ασταμάτητα νύχτα μέρα την φανέλα του στρατιώτη κάλτσες μπλούζες για να αντιμετωπίσουν οι φαντάροι το φοβερό ψύχος στα αλβανικά βουνά.
Από τα μετόπισθεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή με θάρρος ψυχής και όλος ο κόσμος υποκλίνεται κουβαλώντας πυρομαχικά τρόφιμα στα δύσβατα και κακοτράχαλα μονοπάτια εκεί που αδυνατούσαν τα μεταγωγικά μουλάρια και δεν προχωρούσαν. Μέσα από τα σύννεφα την ομίχλη διακρίνουμε γυναίκες να ανοίγουν δρόμο στο παγωμένο χιόνι να περιθάλπουν τραυματίες. Βουβές σκυφτές αγέρωχες με μόνο όπλο την σκέψη να φτάσουν μέσα στην φωτιά κάνοντας πράξη το καθήκον προς την πατρίδα. Πολλές φορές πετούσαν πέτρες στους Ιταλούς. Ο φαντάρος μας έφευγε με το χαμόγελο στα χείλη τραγουδάει η μεγάλη Σοφία Βέμπο εμψύχωνοντας τους τραυματίες στα νοσοκομεία Ανεκτίμητη προσφορά ογκώδης και συγκλονιστική της μεγάλης και αξέχαστης τραγουδίστριας στους φαντάρους μας.. Έτσι ο πόλεμος γινόταν χαρά και γλέντι.
Καλλιόπη Λύκα
Ελληνίδα μάνα άξια σύζυγος ήρωα μητέρα ήρωα νοσοκόμα στο πλευρό του τραυματία δικαίως ονομάστηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο Β η μάνα του στρατιώτη. Προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Ελλάδα.
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1940 έφτασε στους τραυματίες και ο γιος της Ανθυπολοχαγός Γεώργιος Λύκας. Περιποιήθηκε το τραύμα του. Τον έστειλε πίσω να πάρει φύλλο πορείας για την θέση του στο μέτωπο. Ο διευθυντής του Νοσοκομείο ήθελε να τον κρατήσει ακόμη μια μέρα για Ιατρική παρακολούθηση. Ήταν αντίθετη και απόλυτη: Το κρεβάτι το έχω για να το δώσω σε άλλον που είναι βαρύτερα τραυματισμένος.
Άπειρες μνείες πρέπει να δοθούν στις χιλιάδες Ελληνίδες μάνες του 40 μερικές φορές τα λόγια περισσεύουν.
Στο σήμερα αναμοχλεύοντας τα ιστορικά γεγονότα μας καθοδηγούν γίνονται φάρος βράχος θεμελιώδης η Ελληνίδα μάνα να πρωτοστατεί σε όλους τους Αγώνες του ελληνικού έθνους. Οι μνήμες έρχονται κάθε φορά πιο δυνατές συγκροτημένες για να μας υπενθυμίσουν την ανυπέρβλητη προσφορά θυσίας για το τι έστι ελευθερία, πατρίδα. Ας παραδειγματιστούμε φωτίζοντας τα σημερινά χρόνια από όλες αυτές τις Ελληνίδες Ηρωίδες κάνοντας τες οδηγό.
Να είστε όλες έτοιμες για τη μάχη υπέρ βωμών και εστιών
Αν σήμερα Ελληνίδες μάνες καλούσε τα παιδιά μας ή πατρίδα άραγε θα βαδίζαμε στα πατήματα στα χνάρια που έχουν ριζώσει στις βουνοκορφές της Πίνδου; Σκεφτείτε καλά όλες το τελευταίο ερώτημα. Σκεφτείτε το και προβληματιστείτε γιατί η πατρίδα έχει περικυκλωθεί ξανά από λυσσασμένα “τσακάλια”.
Πράκτορες των Τούρκων, των Γερμανών και των Αμερικάνων κυβερνούν! Λυμαίνονται και εποικίζουν με μουσουλμάνους ψευτοπρόσφυγες-λαθρομετανάστες κάθε μέρα τα χωριά και τις πόλεις μας. Ξεπουλάνε κάθε μέρα την πατρίδα.
Να είστε έτοιμες και να νιώθετε χαρά μεγάλη, που έτυχε στις γενιές μας, η μέγιστη ευλογία να αγωνιστούμε και να πολεμήσουμε για να υπερασπιστούμε τα πάτρια εδάφη των προγόνων μας. Να υπερασπιστούμε τη Μακεδονία που την πρόδωσαν, τα μνημεία και τους τάφους των προγόνων μας που τα ξεπούλησαν στο υπερταμείο, τη θρησκεία, την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Να είστε έτοιμες για ένα νέο Όχι!
Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Λευτεριά!
*Άρθρο της Όλγας Πανταζοπούλου
